เรื่องราวการเดินทางของชายผู้หนึ่งจากผืนแผ่นดินอีสาน มุ่งมาทำงาน ณ.ที่ไกลถิ่น ก่อนนออกจากบ้านกับสิ่งที่ญาติพี่น้องพร่ำสอนสั่งคือ เวลาได้ดีอย่างลืมกันเด้อ

ครูอาจารย์ก็สอน เกิดเป็นคนอย่าเห็นแก่ตัวมีความรัก และจริงใจต่อสังคม

สำหรับทางของฉัน เส้นทางของฉันนับว่ายากมากในระดับหนึ่งเป็นถนนสีเขียวที่เต็มไปด้วยใบ้ไม้เส้นทางมุ่งสู่ธรรมชาติ ฉันสร้างทางของฉัน และฉันก็สร้างทางนั้นไว้เพื่อเธอ

ตรงข้างที่นั่งฉัน ยังว่างเสมอรวมถึงเบาะหลังด้วย บางทีถ้าเธออยากนั่งหน้า ฉันจะไม่ห้ามเธอ ให้เธอได้สัมผัสกับความท้าทายด้วยตัวเธอเองหากลมแรงไปบ้าง เบาะหลังอุ่นๆยังคงว่างรอเสมอ

4 ห้อง หัวใจของฉันนั่นเพื่อเธอ อีกแล้ว ครึ่งหนึ่งนะ คนล่ะครึ่ง ห้องหนึ่งของฉัน และครบครัวและที่เหลือเพื่อเธอ และคนทั้งโลก ทุกๆเช้าเย็นในทุกๆวัน ฉันยังคงอ่านหนังสือ ว่างจากงานก็นั่งเขียนในห้องของฉัน ฉันเตรียมทุกอย่างเพื่ออนาคตในวันข้างหน้า ฉันมีความสุขทำให้ครอบครัวมีความสุข เธอก็ด้วย คนอื่นๆๆก็ใช่

ที่บอร์ดประชาสำพันธ์ของฉัน ชื่อว่าเพื่อนที่แสนดี ที่นี่มีกรอบรูป และรูปถ่ายของเธอด้วยรวมถึงเพื่อนๆฉันอีกมากมายนอกนั้นยังมีที่ว่างอีกมากมาย สำหรับผู้คนดีๆอีกมามายที่ฉันยังไม่รู้จัก และอีกมานานพวกเขาเหล่านั้นก็จะมาอยู่ตรงนี้ที่ในใจ เมื่อเรารู้จักกัน 2:14 10/7/2557