|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
♡ ♡ ♥♥...บทนำจ้า... ♥♥♡ ♡
...
ไดอารี่ซ่อนทรายแก้ว
>+++บันทึกแม่ค้าแป้นแล้นมีเพียง 5 ตอนหรือ5ปีเท่านั้นค่ะ..จะเริ่มตั้งแต่ปีแรกของการเข้าสู่ชีวิต(นักเรียน)ว่าที่แม่ค้า...จนถึงวันที่ปิดกิจการค้าขายที่โรงเรียนการค้าแห่งแรกของฉันค่ะ...และหลังจากเรียนจบ5ปี จะเริ่มเข้าสู่เรื่องราวของไดอารี่ซ่อนทรายแก้ว.."แม่ค้าตัวจริง"...ในหัวข้อ Born To Try ค่ะ....ความจริงแล้วไดอารี่ซ่อนทรายแก้วเริ่มเขียนมาตั้งแต่ปีแรกที่ทำการค้าคือปี พศ.2545 แล้วล่ะค่ะ....แต่ขอนำมาเรียบเรียงใหม่ในบล็อกของตัวเองจริงๆน่ะค่ะ... ก่อนอื่นขอมีบทนำซักเล็กน้อยนะคะ....+++
อยากจะแบ่งประสบการณ์ชีวิตของตัวเองให้กับคนที่สนใจ...คนที่กำลังมีปัญหาชีวิต หรือคนที่กำลังทุกข์...อยากให้ลองอ่านดูว่าชีวิตของคนอีกคนที่เคยอยู่ในโลกที่มีแต่สีขาว....เจอแต่เรื่องราวดีๆ สิ่งแวดล้อมดีๆ มีเพื่อนดี ...ต้องตกอยู่ในสภาพที่ต้องเผชิญกับเสือสิงกระทิงแรด.....
+++กว่าจะถึงวันนี้ เพียง5ปีกว่า...ความลำบาก ความอดทน หลายปีผ่านมาด้วยน้ำตาเกือบทุกวัน....จนวันนี้แทบจะไม่เหลือน้ำตาแล้วสักหยดในเรื่องของการค้า+++
+++จริงๆแล้ว...ฉันมีชีวิตที่สุขสบาย ไม่เคยลำบาก พ่อกับแม่รักลูกดั่งไข่ในหิน...ขออะไรไม่เคยปฏิเสธ ...ฉันได้ทุกอย่างที่อยากได้...ไม่ว่าจะพูดว่าอยากได้อะไร ส่วนใหญ่แล้ว วันรุ่งขึ้น แม่จะเอาสิ่งของที่ฉันอยากได้มาให้ทันที....ฉันไม่เคยเรียกร้อง เพียงแค่ ตอนเด็กฉันก็เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป....อยากได้เปียโน อยากได้อิเล็คโทน อยากได้ กล้องถ่ายรูปที่ดีที่สุด พร้อมทั้งอุปกรณ์ถ่ายภาพทั้งเซ็ต อยากได้เสื้อผ้าตัวไหนพ่อกับแม่ก็จะซื้อให้....อยากไปเที่ยวไป ไปอยากประเทศไหน ฉันได้ไปแทบจะทุกครั้งที่มีโอกาส....แม้กระทั่งได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกา1ปี...ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากไปเรียนภาษาอังกฤษ...++++
+++พอถึงวัยเริ่มทำงาน...ฉันจะเลือกอาชีพที่อิสระเป็นนายของตัวเอง ..อาชีพแรกที่ฉันทำมาหลายปี นั่นคือครูสอนเปียโน..ปัจจุบันก็ยังสอนอยู่ค่ะ...เป็นครูนี่ดีนะคะ...มีคนเคารพนับถือ ..บวกกับฉันรักเด็ก ฉันรู้สึกว่าเด็กนั้นบริสุทธิ์ เค้าเปรียบเสมือนผ้าขาว..เราอยู่ใกล้พวกเค้าเหล่านี้...รู้สึกถึงความไร้เดียงสา ความน่ารัก ฉันอยู่ด้วยแล้วมีความสุขค่ะ ...แต่..อาชีพนี้ทำให้ฉันเหงา ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม...หลังจากเริ่มถึงจุดอิ่มตัวของการที่ได้อยู่อย่างสุขสบายแล้ว เลยอยากออกไปเผชิญโลกภายนอกบ้าง และในวันนี้ฉันก็ได้เข้าสู่โลกการค้าอาชีพหลักตอนนี้ที่ยึดจริงๆของฉันกลายเป็น ทำการค้าค่ะ...เป็นเจ้าของธุรกิจ....หรือที่หลายคนเรียกว่า "แม่ค้า ค่ะ"......++++
+++จริงๆแล้วฉันไม่เคยคิดที่จะมาขายของ...หลายคนคาดไม่ถึง ว่าทำไมฉันถึงเลือกอาชีพนี้...ทั้งๆที่ไม่เคยเรียน และไม่เคยสนใจที่จะทำการค้ามาก่อนเลย.......มีญาติมาชวนค่ะ........ไว้จะค่อยๆเล่าที่มาที่ไปทีหลังนะคะ....+++
+++ฉันกับพี่สาวตัดสินใจจะทำการค้าร่วมกันค่ะ...แน่นอน แม่ไม่ให้ค่ะ ....หนึ่ง...แม่เป็นห่วง เพราะต้องกลับบ้านดึก....สอง...แม่จะพูดกับเพื่อนแม่ว่าอยากไรว่า....ลูกสาวเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้า......เอาเป็นว่า ฉันกับพี่สาวขอแม่ลองทำเล่นๆ ...เหมือนขอเล่นขายของ...+++
+++หลังจาก3ปีผ่านไป....ฉันถามพ่อกับแม่ว่า...ตอนนี้รู้สึกอย่างไรคะ....เวลาเพื่อนพ่อเพื่อนแม่มาถามถึงลูกสาว....พ่อกับแม่จะอายมั๊ยคะ!!..ที่ตอนนี้ลูกสาวของพ่อกับแม่ได้เลืออาชีพขายค้าตรงนี้แล้วล่ะค่ะ....เราเริ่มที่จะไม่เล่นขายของกันแล้วค่ะ......เราเริ่มซีเรียสและจริงจังกับมันมากขึ้น...เพราะอะไรรู้มั๊ยคะ.....เพราะปัญหาและอุปสรรคต่างๆที่เราได้พบได้เจอ ทำให้ชีวิตและความคิดของเราเปลี่ยนไป++++
+++คำตอบที่ได้จากพ่อกับแม่คือ...."พ่อกับแม่ภูมิใจที่สุด...ที่เนกับแนนทำงานตรงนี้...สิ่งที่แนนได้มา ไม่ใช่เงินทอง แต่เป็นประสบการณ์...ประสบการณ์ทีมีค่ามากสำหรับแนน....แนนเจอเรื่องร้ายๆมามากมาย..ซึ่งมากกว่าคนอื่นๆหลายๆเท่า....พ่อกับแม่ พูดกับเพื่อนด้วยความภูมิใจ ณ.ปัจจุบันนี้ ลูกสาวได้ประสบความสำเร็จอย่างไรบ้าง"....+++
+++มันไม่ใช่เงินทองหรอกค่ะ....และตอนนี้ก็ยังไม่ถือว่าประสบความสำเร็จทางการค้าเท่าไหร่...แต่ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง ให้เป็นคนต่อสู้กับสังคมได้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เป็นคนอ่อนแอ..เจอเรื่องร้ายๆ ร้องไห้แทบทุกวัน.บอกตรงๆว่าฉันรับกับสิ่งเลวร้ายไม่ได้เลย....วันนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ 5ปีกว่า กับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา และจะเข้ามาเขียน จะเข้ามาเก็บประสบการณ์ต่างๆที่เจอนี้ไว้เป็นตัวอักษร....จดจำทั้งสิ่งที่ผิดพลาด รวมทั้ง การใช้สติในการแก้ปัญหาต่างๆ...ที่สำคัญที่สุดคือ...ความอดทน....+++ |
|
|
+++ชีวิตคนเราต้องต่อสู้ดิ้นรนจริงๆค่ะ.+++
+++"ชีวิตคนเรานั้น วัดด้วยวิธีคิดและการกระทำมิใช่ที่เวลาหรือวัย ประสบการณ์เป็นสิ่งที่สะสมมาจากความทุกข์ยาก เราไม่สามารถที่จะเดินทางไปบนถนนชีวิตได้โดยปราศจากความยากลำยาก ความอดทนและความเข้มแข็งจะชนะทุกสิ่ง และความยากลำบากเป็นสิ่งที่ดีของชีวิต เพราะมันจะบีบคั้นให้มีความอดทนและมุมานะ"+++
+++ชีวิตของคนเราเมื่อมีทุกข์หรือพบกับปัญหาและอุปสรรค หากมีความอดทนเข้มแข็งเพียงพอ จะสามารถเปลี่ยนจากร้ายให้กลายเป็นดีและพบความสุขได้+++
+++เพราะชีวิตคือการต่อสู้...++++
+++ก่อนที่ฉันจะเข้าสู้โลกของการค้า ..ชีวิตฉันสดใสสวยงาม โลกเคยเป็นสีขาว...แต่หลังจากเริ่มทำการค้า จากคนที่เคยมองโลกในแง่ดีกลับเปลี่ยนเป็นมองโลกในแง่ร้าย...ฉันเองกลับรู้สึกทุกข์ไปกับเรื่องที่เกิดขึ้นทุกเรื่อง..เพราะเป็นสิ่งเลวร้ายที่เกิดมาไท้เคยเจอ...ทุกอย่างทำให้ฉันเกิดแต่ความทุกข์.......+++++
+++แต่!! จากประสบการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป....เปลี่ยนเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง++++
+++ฉันไม่ยอมที่จะมีความทุกข์ในการดำเนินชีวิตต่อไปข้างหน้าอีกแล้วค่ะ...+++
+++ความสุขของคนเราที่แท้จริงนั้นอยู่ในตัวเราเอง จะสุขจะทุกข์ก็อยู่ที่ในของเราเอง ตัวเราเป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น+++
+++การมองโลกอย่างสดใส การให้ความรักและความเห็นอกเป็นใจแก่ผู้อื่น มีความปรารถนาดีกับผู้คนรอบข้าง ไม่คิดร้าย ไม่อาฆาตพยาบาท ไม่โลภและไม่โกรธ ไม่กลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง และที่สำคัญไม่มีอารมณ์ของความอิจฉา+++
+++ตรงนี้ฉันพยายามจะทำได้แล้วค่ะ...เพราะรู้แล้วว่าชีวิตฉันเกิดมาเพื่ออะไร....อาจจะเพราะมีใครส่งเรามาเกิด เพื่อให้เรามาฝึกความอดทน และแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นให้ผ่านพ้นไปได้....เราจะทำได้สำเร็จหรือไม่ขึ้นอยู่กับความคิดของเราเอง ..เพียงปรับจิตใจและทัศนคติใหม่ให้มองโลกดี ย่อมนำไปซึ่งความสุขของชีวิต+++
|
|
|
...จะรู้ได้อย่างไร
"ไม่ขึ้นที่สูง จะรู้ได้อย่างไรว่า ท้องฟ้าปุยเมฆ สวยงามอย่างไร
ไม่ลงลึกในหุบเขา จะรู้ได้อย่างไรว่า ใต้พื้นแผ่นดินชุ่มชื่นอย่างไร
ไม่ต่อสู้อุปสรรค จะรู้ได้อย่างไรว่า ความสำเร็จเป็นเช่นไร
ความสำเร็จนั้นเกิดขึ้นได้จากความเข้มแข็ง จากการเรียนรู้ และต่อสู้อย่างถึงที่สุด"
นิรนาม
|
|
|
|
|
|
Create Date : 08 สิงหาคม 2550 |
|
0 comments |
Last Update : 15 มกราคม 2551 20:11:25 น. |
Counter : 1526 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา...ก้อคือชีวิตเรา สิ่งที่ มีค่าที่สุดในหัวใจเรา...ก้อคือหัวใจเรา อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปยกให้ ใคร อย่าเอาใจทั้งใจไปยกให้ใครคนเดียว อย่ายกสิ่งที่มีค่าที่สุดของเรา ไปให้ใครดูแล เพราะไม่มีใคร...ที่จะดูแลมันได้ดีไปกว่าตัวเราเอง อย่าปิด กั้นความรู้สึกของหัวใจ อย่าบอกว่าเราเกิดมาเพื่อจะรักคน ๆ เดียว คนใจ แคบเท่านั้นที่เกิดมาเพื่อที่จะรักคนได้คนเดียว เราสามารถที่จะรักใครได้มากมาย ขอเพียงให้รู้จักหน้าที่ของความรัก หน้าที่ที่จะปฏิบัติต่อคนที่เรารัก รัก ต่างแบบ...ปฏิบัติในหน้าที่ต่างกัน แล้วเมื่อวันใดวันหนึ่งคนบางคนไม่แยแสกับ ความรักที่เรามีให้ เราก็ยังคงเหลือใครต่อใครอีกมากมาย และไม่เห็นจะต้องเจ็บเจียนตาย ถ้าเรามั่นใจ...ว่าเราทำหน้าที่ให้กับรักนั้นสมบูรณ์และเต็มที่แล้ว ถ้าอากาศร้อนอบอ้าว...ลองออกมายืนคุยกับแสงแดด อากาศหนาวแทบขาดใจ...ลองออกมาหาไออุ่นลมหนาว เราจะรู้ว่าร้อนหรือหนาวก็ต่อเมื่อเราได้ไป สัมผัสกับมัน ก็เหมือนกับความรัก .... ถ้าอยากรู้ว่ารสชาดเป็นอย่างไรก็ต้อง ไปสัมผัสกับมัน แต่อย่าทรมานตัวเองโดยการออกไปยืนตากแดดนาน ๆ หรือยืนต้านทานลมหนาว ถ้ารู้ว่าร้อนนักก็หลบหาที่ร่ม ถ้ารู้ว่าหนาวก็ก่อเตาผิง ความรักจะ ไม่ทำร้ายเรา ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง ...ถ้าคุณรู้จักรัก.. แสงแดดจะทำให้คุณอบอุ่น ลมหนาวก็จะทำให้คุณหลับสบาย...
Color Codes ป้ามด
|
|
|
|
|
|
|