......คำโกหกนั้นเป็นเหมือนเวทมนต์แสนประหลาด
เพราะเมื่อใดก็ตามที่มันเริ่มต้นด้วยคำโกหกที่ 1 ย่อมมีคำโกหกที่ 2 ตามมาเสมอ
ไปไม่มีที่สิ้นสุด และมัน ก็เป็นเหมือนบ่วงที่รัดคอคนที่เอื้อนเอ่ยคำโกหกนี้
ให้แน่นขึ้นทุกที กว่าที่คนๆนั้นจะรู้ตัวว่า ไม่มีทางที่จะสามารถโกหกได้อีก...
ก็ต่อเมื่อบ่วงนั้นรัดคอจนไม่สามารถส่งเสียง กล่าวคำโกหกใดๆออกมาได้
นั่นคือ เมื่อความจริงรอบตัวมันบีบแคบ จนไม่มีช่องว่างให้หนีได้อีกต่อไป
......และคุณรู้ไหมว่า การโกหกนั้นจะสร้างบาดแผล แต่ความจริงใจเท่านั้นที่จะเยียวยา..
ถ้อยคำพวกนี้สอนให้รู้ว่า ควรให้ความจริงใจแก่กันและกัน ไม่ควรที่จะโกหก
เพราะความจริงรอบตัวนั้น ไม่ใช่คนอื่นจะไม่รู้ และเมื่อโกหกมากจน ไม่สามารถที่จะโกหกอีก
นั่นก็คือ ต่อให้พูดความจริง ก็ไม่อาจจะทำให้คนอื่นเชื่อได้
ไปเจอในเน็ตเอามาให้อ่าน