Group Blog All Blog
|
ปลาหลงน้ำ.......โบตั๋น เล่มใหม่ล่าสุด จากคุณโบตั๋นค่ะ เรื่องย่อ เมื่อ ปลา อายุได้ 13 เธอเสีย แม่ ยาย และพี่ชายไปในอุบัติเหตุ....เหลือแต่พ่อที่เป็นตำรวจและ ไสว พี่เลี้ยง..ไม่นานเธอต้องเสียพ่อไปเพราะเหตุการณ์ระเบิดรถตำรวจในภาคใต้ อาสาวผู้ละโมบกลายมาเป็นผู้ปกครอง และครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอ ตั้งแต่ เงินช่วยงานศพ เงินประกันชีวิต ทรัพย์สิน รายได้ทั้งหลายในฐานะทายาทของวีรบุรุษผู้ตายในหน้าที่ โดยมิได้เหลียวแลเธอเลย... เด็กสาวที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ กดขี่ ต้องพยายามเอาตัวรอด ทำทุกอย่างแม้จะรู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่ดีก็ตาม...จนเธอได้พบแก้ม เด็กสาวเร่รอน ที่แนะนำให้เธอไปที่มูลนิธิ ได้พบคุณวิศว์ทนายความอาสา ชีวิตเธอจึงเหมือนจะดีขึ้น สุดท้ายเธอก็ได้ทุกอย่างกลับคืน ได้แก้แค้นเอาคืนอาและอาเขย... แต่ก็ดูเหมือนเธอจะชาชินกับน้ำเน่ารอบตัวเธอเสียแล้ว จะหลุดพ้นจากมันได้ละหรือ... หลังอ่าน โธ่เอ๋ย ปลา.... เวลาอ่านงานของโบตั๋นจบลงนี่ ต้องใช้เวลาปรับอารมณ์พอควรเลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องนี้ มันรู้สึกตันไปทั้งใจ สำนวนภาษาของคุณโบตั๋น เป็นการเล่าเรื่องง่าย ๆ แต่สามารถตีแผ่ให้เห็นแง่มุม ของความจริง เห็นชีวิตจิตใจของตัวละครจริง ๆ เหมือนเหตุการณ์นั้น ๆ มาเกิดอยู่ตรงหน้า หลายบทหลายตอนของเรื่องนี้ ต้องสะอื้นในอก... สงสารชะตากรรมที่แม่ปลาน้อยตัวนี้ต้องเผชิญ เห็นมุมมืดในจิตใจ ในกมลสันดานของสัตว์โลก ได้มองเห็นอีกแง่มุมของเด็กเร่ร่อน เรื่องของแก้ม และเกด (น้องสาวของแก้ม ) เราตอบไม่ได้เลยว่า อันไหนเป็นทางออกที่ดีกว่ากัน ระหว่างทนอยู่ในบ้านแบบเกด หรือหนีออกมาเผชิญโลกเป็นเด็กเร่ร่อนอย่างแก้ม .... ในเรื่องนี้สิ่งที่เรารู้สึกว่าแปร่ง ๆ ไปสักนิด ก็คือตัวละครฝ่ายชายแทบหาดีไม่ได้เอาเสียเลย ( ยกเว้นพ่อนางเอกที่ตายไป และเปี๊ยกเพื่อนวันเด็ก ) ....มันเป็นเพียงนิยายที่จงใจมากไปหน่อย หรือชีวิตจริง มันเป็นเช่นนั้นกันนะ.. จุดเริ่มเรื่อง เป็นจุดเดียวกับตอนจบ ที่เหมือนไม่จบ...เป็นเพียงฉากหนึ่ง ช่วงหนึ่งในชีวิต ที่คนอ่านต้องคาดเดาต่อไปถึงวิถีชีวิตภายภาคหน้าของปลา... ดังนั้น เรื่องนี้ไม่อาจเรียกได้ว่าจบ Happy และสำหรับเราเรื่องนี้ไม่มีพระเอก งานของโบตั๋น บางทีอิงความจริงจนรู้สึกหดหู่---ผู้เขียนตีแผ่ความจริงที่บางทีเราก็รู้ ๆ กันอยู่ แต่เวลาอ่านนิยาย บางทีก็ไม่ได้ต้องการเสพความจริงขนาดนั้น
โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 202.80.245.75 วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:10:51:18 น.
สวัสดีครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ การถ่ายภาพหนังสือไม่ยากเลยครับ กล้องคอมแพคก็สามารถถ่ายออกมาได้ครับ เพียงแต่ต้องลองมองหามุมและจุดเด่นของหนังสือเล่มนั้นครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:13:24:07 น.
สวัสดีครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ การถ่ายภาพหนังสือไม่ยากเลยครับ กล้องคอมแพคก็สามารถถ่ายออกมาได้ครับ เพียงแต่ต้องลองมองหามุมและจุดเด่นของหนังสือเล่มนั้นครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:13:24:22 น.
สวัสดีครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ การถ่ายภาพหนังสือไม่ยากเลยครับ กล้องคอมแพคก็สามารถถ่ายออกมาได้ครับ เพียงแต่ต้องลองมองหามุมและจุดเด่นของหนังสือเล่มนั้นครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:13:24:50 น.
เห็นภาพความรันทดตรง "โธ่เอ๋ย ปลา...." นี่แหละค่ะ
โดย: สารพัดช่าง วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:20:41:54 น.
นิยายของโบตั๋นสะท้อนชีวิตจริงเสียจนหดหู่ สะเทือนซางค่ะ
เล่มนี้ยังไม่เคยอ่าน...แต่ถ้าเจอจะหยิบมาอ่านค่ะ โดย: แม่ไก่ วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:21:24:34 น.
อ่านแล้วจิเครียดสินะเนี่ย ส่วนตัวชอบอะไรที่อ่านแล้วมีความสุขมากกว่าอ่ะ
โดย: ~*Sing Praise*~ วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:22:03:37 น.
โบตั๋นคือนักเขียนในดวงใจ
โดย: หนอนหนังสือ IP: 115.67.3.200 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2555 เวลา:18:55:12 น.
|
Serverlus
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?] |