" ความอยู่รอดของชาติ และความผาสุกของประชาชน อยู่เหนือชีวิตและความเหนื่อยยากของตำรวจตะเวณชายแดน"

นี่คือปณิธานของนายตำรวจผู้ไม่เคยค้อมหัวให้กับความไม่ชอบธรรมใดๆ

ล.ว. = ลาดตะเวณ

ภารกิจมันส์เหนือคำบรรยายที่ใครก็ไม่ควรพลาด

นี่คือเรื่องราวของนายตำรวจในอุดมคติอีกคนหนึ่ง 

ที่วสิษฐ์ เดชกุญชร เสกสร้างขึ้นมาจากประสบการณ์ตรงในชีวิต

นายตำรวจหนุ่มผู้รับผิดชอบภารกิจ"ลาดตะเวณ"ไปทุกถิ่นกันการ ทุกบ้านช่อง ทุกแดนดิน ที่ขาดความสงบสุขและมีผู้รุกราน

เขาและเหล่าเพื่อนตำรวจตะเวณชายแดนทุกคนพร้อมออกปฏิบัติการเสี่ยงภัย ทุกรูปแบบ ไม่เคยค้อมหัวให้กับความไม่ชอบธรรมใด ๆ ทั้งที่มาจากภายในและภายนอกประเทศ

เหตุการณ์ในเรื่องจะเป็นในช่วงประมาณ พศ.2504 ( จากคำนำของผู้แต่ง) ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ประเทศไทยถูกคุกคามจากระบบคอมมิวนิสต์   พระเอกของเรื่องคือ ร้อยตำรวจเอกวีร์ บุญแต่ง ตำรวจผู้ผันตัวเองมาเป็นตำรวจตะเวณชายแดน  

เป็นการเล่าเรื่องของตำรวจตงฉินผู้หนึ่ง ซึ่งปฏิบัติภารกิจเสี่ยงตาย ในฐานะตำรวจตะเวณชายแดน  เนื่องจากตัวผู้เขียนเองก็เป็นตำรวจ  เนื้อเรื่องจึงค่อนข้างมั่นใจเลยว่านำเค้าโครงทั้งหลายเหตุการณ์มาจากเรื่องจริง  แต่ละช่วงละตอนจึงสนุก และลุ้นน่าดูค่ะ  ผู้อ่านจะค่อย ๆ ติดตามวีร์จากตำแหน่งผู้บังคับกองร้อย  ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านมรสุม จนมาเป็นนายพันตำรวจเอก   วีร์ปฏิบัติภารกิจทุกชิ้นเต็มกำลังความสามารถ ด้วยความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญ  เขาเป็นที่รักใคร่ นับถือของผู้ใต้บังคับบัญชา  แต่กระนั้นความ"ตรง"ของเขาก็กระทบกระทั่งกับตำรวจบางนาย  และไม่เป็นที่พอใจของผู้บังคับบัญชาบางคน  ความเจริญก้าวหน้าในอาชีพตำรวจของเขา จึงสะดุด โดนโยกย้ายเข้า"ประจำ"กองบัญชาการเป็นว่าเล่น

และดูเหมือนว่าผู้เขียนเองก็จะระบายความคับข้องในวงการตำรวจผ่านตัววีร์ ไว้ไม่น้อยค่ะ  ไม่ว่าจะเป็นการเล่นเส้น  การรับสินบน ความล่าช้า หรือการแกปัญหาของระดับสูงที่ดูจะไม่ได้เรื่องได้ราว จนคนอ่านแทบจะไม่เจอตำรวจระดับบัญชาการดี ๆ เลยสักคน  ( และนั่นเขียนไว้เมื่อ 30 กว่าปีมาแล้วนะ )

เป็นนิยายแนวแอคชั่น ที่ให้อะไรมากกว่าความสนุกนะคะ  ในเนื้อเรื่องสงครามกับคอมมิวนิสต์ นั่นก็เป็นสงครามจิตวิทยา ที่เป้าหมายคือแย่งชิงประชาชน    เมื่อย้อนกลับมามองปัจจุบันสงครามการเมืองที่ผ่านมาของเราก็ดูจะไม่ต่างกันเท่าไร  ทั้งสองฝ่ายพยายามยุยง และแย่งชิงประชาชนเช่นเดียวกัน  

เพราะเป็นนิยายเกี่ยวกับตำรวจและเขียนโดยตำรวจ  มันจึงมีศัพท์ หรือยศตำแหน่งที่ทำให้คนอ่านอย่างเรา ๆ งงอยู่บ้าง  ( ไม่เคยรู้ชัดมาก่อนหรอกค่ะว่า ตำรวจสันติบาล ตำรวจภูธร ตำรวจตะเวณชายแตน  มันแยกเหล่าแยกสังกัด และทำหน้าที่แตกต่างกันขนาดไหน )  บางช่วงบางตอนที่อ่าน จขบ.ก็ออดจะทอดถอนใจไปกับความคับข้องที่วีร์ได้รับ  เพราะเชื่อว่ามันจริง  และยังคงเป็นจริงมาจนถึงปัจจุบันนี้!

อ้อ  เป็นนิยายย่อมต้องมีนางเอก  แต่รักของวีร์ก็มีอุปสรรค์แต่เริ่มต้นค่ะ และนิยายที่ผู้แต่งเป็นชายมักจะมีนางรอง  ซึ่งสุดแสนเพอร์เฟค เป็นถึงธิดาท่านแม่ทัพภาค แถมมีบทบาทในเรื่องมากกว่านางเอกเสียอีก น่าเสียดายที่พระเอกดันรักเดียวใจเดียว  ( อุดมคติสุด ๆ ....ไม่น่าจะมีแล้วผู้ชายแบบนี้ )  ผู้เขียนเค้าเหมือนจะให้รางวัลพระเอกนะคะ  ที่บทส่งท้ายรักของเขาน่าจะสมหวังหลังจากรอคอยมา 15 ปี ^^