มีความจริงอยู่กับตัว...จะกลัวอะไร
|
|||||||||||||
ใครอยากอ่านเรืองเวิ่นวอ ที่เอามาจากชีวิตจริง...เชิญ เราไม่รู้อะไร ยังไง ณ ตอนนี้ รู้แต่ว่า...มันกลัว ไม่กล้าเท่าไหร่ที่จะเดินเข้าอย่างเต็มที่ เรา "ขยาด" ?? เรากลัวว่าอีกฝ่ายจะมองไม่ดี เรากลัวสารพัดจะกลัว เรา เรา เรา มันบรรยายไม่ถูก แต่พูดตามตรงว่าไขว่คว้านะ อยากจะเข้าไปกระโดดคว้าไว้ใจจะขาด แต่...เหมือนติดอะไรอยู่ซักอย่าง ฉัน "กลัว" กลัวอีกฝ่าย จะมองว่าไม่ดี กลัวว่าจะไม่ดีพอ กลัวว่าจะ "โดนหลอก" กลัวสาระพัด โดยเฉพาะข้อสุดท้าย จิตมันว้าวุ่นขนาดที่ว่าต้องลบเบอร์ของเขาทิ้งทุกครั้งที่เขาโทรมา แล้วบางครั้งที๋โทรหาเพราะรู้สึกห่วง หากสายแรกไม่รับ เราจะลบเบอร์เขาทิ้งทันที ไม่ใช่โกรธเขานะ กลัวตัวเองจะอดใจไมได้ที่จะโทรหาเขาอีก แล้วไปสร้างความรำคาญให้เขา กลัวจะมากเกินไป กลัวจะจำเบอร์ของเขาได้ แล้วอดใจไม่ได้ที่จะโทร กลัวเขามองว่าไม่ดี มองดูแล้วอเน็จอนาถตัวเราเองนัก กลัวหัวใจตัวเอง กลัวจริงๆ ทำแบบนั้นแล้วตัวเราจะมีคุณค่าเหรอ? หรือเรามองอะไรอยู่ มองด้านไหนอยู่ ใจเรามันบางมากจริงๆ กลัวจะไปรักเขา กลัวจะไปชอบเขามากเกินไป ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไม่ดีมากๆสำหรับตัวเรา ความเจ็บเคยรู้สึก เคยสัมผัสมาแล้ว มันทรมาน เราอยากมีคนรัก เราไม่ได้อยากมีเงื่อนไขมาก แต่ถามว่าเหมาะสมไหม ที่ต้องทำแบบนั้น ไม่มีใครตอบได้ แม้กระทั่งอีกฝ่าย กลัวจะทำมัน "พัง" ลงกับมือตัวเอง เกร็งมาก พยายามทำตัวปกติ แต่รู้ไหมข้างในใจมันป่วนมาก ไม่มีใครช่วยเราได้หรอก นอกตัวตัวเราเอง ไม่ต้องให้เขามาช่วยเหลือ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลย ******************************* คนเรามีมาตรฐานเรื่องการตัดสินใจ ที่จะคบ หรือตกลงใจกับใคร ต้องใช้ระยะเวลานานแค่ไหน? ต้องเป็นปี ต้องเป็นเดือน ......หรือเพียงสบตา?......... คนนะไม่ใช่ปลากัด 5555555+ หลายคนคนคิดแบบนั้น แต่เราอ่ะ...ถ้าใช่ มันก็คือใช่ ส่วนเรื่องอื่นที่จะต้องรับรู้ ว่าอะไรจะเกิด ก็คือสิ่งที่ต้องเรียนรู้และทำใจให้ได้ หรือว่าเราเองเป็นประเภทคนรักที่ดีมาตลอดชีวิต ให้มาตลอดชีวิต ยอมมาตลอดชีวิต เลยคิดแบบนี้ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนยังไง ไม่ว่าเขาจะยากดีมีจนแค่ไหน ถ้าเราเลือกแล้ว มันก็คือสภาวะที่ "พร้อม" พร้อมจะรับรู้ความเป็นไป และสนับสนุนฉุดดึงเขาอย่างเต็มที่ แต่...ไม่พร้อมที่จะเจ็บ เรื่องเดียวเลย คือการนอกใจ จะคบหรือไม่ยังไม่คบกัน เรื่องนี้ยอมรับว่ามันเป็นสาเหตของคำว่า "ขยาด" กลัว ระแวงไปหมด จะมีใครเข้าใจไหม ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ "ฉันพร้อม และฉันก็ไม่อยากเป็นผู้หญิงงี่เง่า" เพราะพฤติกรรมแบบนั้นมันไม่น่ารักเลย แต่เพราะเหตุการณ์ต่างๆ ที่เคยพบเจอมานักต่อนัก มันทำให้ฉันเป็น ฉันไม่อยากเจอมันอีก จะได้ไม่ต้องเป็นผู้หญิง "งี่เง่า" ************************************ เราแค่ชอบความสุขเวลามีความรักเท่านั้น ความทุกข์ระหว่างนั้น ถือว่ามันคือสิ่งที่ต้องแลกมา เพราะถ้าคิดจะมีความรักแล้ว คนสองคนย่อมจะต้องประคับประคอง ทำให้ความทุกข์และความสุข มีสัดส่วนที่อยู่ร่วมกันได้ ...มันไม่ผิดใช่ไหม? ที่คิดแบบนี้ หรือฉันไขว่คว้ามันมากเกินไป?? แง้ๆๆๆๆๆๆ ************************************* ก่อนหน้านี้ พึ่ง fade ออกจากชีวิตไป 2 อุ่ต่ะ !! อย่าจิตตกอีกนะ อิอิ หนักนะ บ่นๆๆ เนี่ย ถ้าโดนเขาหลอกแล้วจะหัวเราะไม่ออก 555555 งานนี้ถ้ากลับมาอ่านอีก สงสัยว่าจะมีฮาเงิบๆ * ว้า จบแบบไม่เข้าแก๊ปกะตอนแรกเลย 5555+
|
จดหมายรัก
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Letter.....love Group Blog All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
