มะเร็ง ทำไมใจร้ายนัก เพื่อนตูน เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เห็นกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี เมื่อก่อนอาจไม่ได้สนิทมาก แต่เมื่อมารู้จัก พูดคุย เที่ยวด้วยกัน มันเป็นคนตรงๆ คิดไง พูดงั้น โผงผางสุดๆ เมื่อต้นปีที่แล้ว เรามีโอกาสกลับบ้านบ่อย เรื่องสังสรรค์ เฮฮา มีเกือบทุกวัน มารู้เมื่อปีที่แล้วนี่เองว่ามันเป็นมะเร็งเต้านม เพื่อนต้อมบอกว่า มันตรวจเจอตั้งแต่ 3 ปีก่อน หมอผ่าตัดเอาก้อนเนื้อออก แล้วจะให้คีโมตามขั้นตอน แต่มันดันหนีการรักษาไม่ยอมให้คีโม ไม่รู้ไปฟังจากใครมา ให้คีโมแล้วจะตาย หลังจากนั้นผ่านมา 3 ปี คือปีที่แล้ว เริ่มมีน้ำเหลืองไหลออกมาจากรอยผ่าตัดใต้รักแร้ซ้าย แล้วมันก็ไอบ่อยมาก ไอแบบแห้งๆ ตอนมันไปพบหมอ มันบอกว่า “หมอไม่มองหน้ากูเลย” แหงล่ะ...เล่นหนีการรักษา พอเป็นหนักแล้ว ค่อยไปหา...หมอตรวจอาการบอกว่าระยะ 4 แต่มันก็ยังไม่หยุดเที่ยวนะ คือไม่ดูแลตัวเอง เครียดแต่เรื่องแฟน น้อยใจ เค้าไม่ใส่ใจ (ทำไมต้องให้ไอ้ผู้ชายเหี้ยๆ คนนั้น มาทำร้ายมึงงี้ด้วยว่ะ) โอเค กูไม่เถียง มันคือความรัก แต่ควรรักตัวเองก่อน มันก็ยังกินเหล้าเกือบทุกวัน ให้คีโมประมาณ 8 เข็ม มันว่าเริ่มดีขึ้น ฉายรังสีไปได้ 2 ครั้ง เริ่มหายใจไม่ออก ปรากฏว่า “น้ำท่วมปอด” ต้องเจาะปอด จริงๆ มันลามเข้าปอดแล้ว แต่หมอไม่ได้ตัดเต้านม (ตอนนั้นเราเริ่มให้คีโมเข็มแรกแล้วเมื่อ 4 เดือนก่อน) แล้วมันก็ฉายรังสีจนครบ หมอให้กลับบ้านได้ มันก็ไปๆ มาๆ เวลาหายใจไม่ออก ก็ไป รพ. ให้อ๊อกซิเจนที เห็นสภาพมัน มันก็ไม่ต่างไรจากเราตอนนี้นะ ผอมแห้งไปหมด กินไรก็อาเจียน เพิ่งผ่านวันเกิดมันไปได้แค่เดือนกว่า 11 ม.ค. พฤหัสที่แล้ว เพื่อนต้อมโทรมาบอกว่า มันเข้า รพ. อีกแล้ว หายใจไม่ออก ปวดหัว แต่หมอก็ให้แต่ยาแก้ปวดมากิน แล้วเช้า...วันนี้...เพื่อนต้อมโทรมาบอกว่า ไอ้ตูน "เสีย" แล้ว เมื่อคืนนี้ เราเองก็พอจะทำใจได้ เพราะอาการน่าเป็นห่วงมาสักพัก ยิ่งมันเครียด ยิ่งไปเร็ว ยิ่งหมอไม่ได้รักษาต่อแล้ว ยิ่งเดาได้ออกว่าเป็นยังไง ต้อมบอกว่า มะเร็งมันลามเข้าสมองแล้ว ช็อค หมดสติ แล้วไม่รับรู้อีกเลย.... มึงสั่งให้พวกกูใส่สายเดี่ยวไปงานศพ เอาเหล้าเผาไปพร้อมกับมึง และถ้ากูมีโอกาสไปเที่ยว “บ้านโคราช” อีก กูก็จะชวนมึง....กูสัญญา มึงเคยบอกกู “กูเป็นอะไร ทำไมมึงต้องมาเป็นตาม” เออ...ก็กูเพื่อนมึงหนิ... แล้วมึงเสือกมาหนีกูไปก่อนแบบนี้ โคตรใจร้ายเลยนะมึง กูรู้ว่ามึงอยากให้กูหาย มึงบอกอย่าหนีการรักษาแบบมึง กูไม่หนี...กูจะสู้แทนมึงล่ะกัน... ขอโทษนะ ที่ไม่ได้คุยไรกับมึงในช่วงเวลาสุดท้ายเลย เพราะชีวิตกูก็เอาตัวเองแทบไม่รอด แต่ไม่ช้า ไม่นาน มึงกับกูก็ต้องได้เจอกันอยู่ดี ลาก่อนโว้ย...กูรักมึงนะ...   Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2553 11 comments Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2553 17:27:19 น. Counter : 1043 Pageviews. Share Tweet

เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: sj13palmkung 23 กุมภาพันธ์ 2553 15:54:02 น.

เสี้ยวนาทีนี้แล้ว คงต้องเชื่อฟังคุณหมอครับ เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: maturos 23 กุมภาพันธ์ 2553 15:56:55 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วย... และอยากบอกว่าเข็มแข็งนะ สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้นะ อย่าอ่อนแอ...อย่ายอมแพ้.. สุ้ ๆ ค่ะ   โดย: SawPhuThai 23 กุมภาพันธ์ 2553 20:19:58 น.

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: โยเกิตมะนาว 23 กุมภาพันธ์ 2553 21:51:13 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ที่เสียเพื่อนไป แต่คนอยู่ขอให้มีกำลังใจที่เข้มแข็งมากๆ สู้ ๆ คะ อย่าไปยอมแพ้   โดย: คนชอบอ่านผ่านมาทัก 24 กุมภาพันธ์ 2553 0:38:35 น.

ขอไว้อาลัยด้วยคนค่ะ ขอให้เพื่อนคุณไปในที่ ที่ดีๆ ในภพภูมิที่ดี หลับให้สบาย และขอเป็นกำลังให้เช่นเคย จะคอยฟังข่าวดีที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านะค่ะ สู้ๆ ค่ะ   โดย: Earng IP: 58.8.192.137 26 มีนาคม 2553 12:28:05 น.

เสียใจด้วยนะคะ...   โดย: โซดาบ๊วย 22 เมษายน 2553 13:24:53 น.

แงแง ขนลุกไปหมดแล้วววววววววววววววว   โดย: รักหนักแน่น IP: 202.3.71.10 5 พฤษภาคม 2553 9:07:22 น.

กี้ก้อเป็นะยะสุดท้าย แต่เหมือนไม่ได้เป็นไร แข็งแรงดีค่ะ แต่หมอบอกได้ไม่เกินสามเดือน แต่กี้ไม่เชื่อหรอกนะคะ   โดย: kikie IP: 222.123.225.73 22 มิถุนายน 2553 16:58:38 น.

มาเอากูไปอยู่ด้วย อย่าไปสบายคนเดียว   โดย: cat (ผู้หญิงราศีพิจิก ) 13 มีนาคม 2554 6:02:11 น.

สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: ผ่านมาเห็น IP: 124.121.72.117 20 พฤษภาคม 2554 1:22:13 น.