พลิ้วไปในพรายเวลา-ผาด พาสิกรณ์ พลิ้วไปในพรายเวลา-ผาด พาสิกรณ์ ...บางที คนเราอาจเกิดมา ใช่เพื่อหาประโยชน์อันใด หากเพื่อระเลียดเล่นอยู่ในพรายเวลาอันหมดจดเหล่านั้น...ร่วมเสพและร่วมสร้าง...ร่วมสัมผัสในสัจธรรมแห่งความว่างเปล่า หายใจเลี้ยงชีวิตไป เพื่อวินาทีนี้ ไม่ใช่วินาทีต่อไป...ไม่เฝ้าอาดูรเสียดายแม้ตระหนักว่า สัมผัสแห่งพรายเวลานั้นๆ จะไม่หวนคืนทางนี้อีกตลอดไป... เล่มนี้เป็นเรื่องของมาราดา สาวลูกครึ่งที่พบกับผู้ชายสองคนที่เข้ามาในชีวิตคนละช่วงเวลา คนแรก-ปรัชญ์ หนุ่มวัยสามสิบที่เข้ามาเมื่อเธอยังเป็นวัยรุ่น (และกำลังหนีออกจากบ้าน!) คนที่สอง-ปลิว หนุ่มนักดนตรีที่เธอเจอในคลับเมื่อเธออายุสามสิบ แม้จะพบกันต่างเวลาแต่ทั้งคู่ก็มีบางอย่างคล้ายกัน โดยที่มาราดาไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วทั้งสองคนเป็นพ่อลูกกัน เป็นเรื่องที่สนุกดีค่ะ โรแมนติก ประทับใจ นางเอกมีทั้งความเท่และน่ารักผสมกันจนทำให้หลงรักได้ไม่ยาก อ่านเพลินมาก น่าอ่านมากกกกกกกกกกกกก ชอบพล็อตประมาณนี้ ได้กลิ่นมาม่า มาไกลๆ สำนวนที่ยกมาชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ จดๆ
โดย: kunaom วันที่: 19 เมษายน 2558 เวลา:19:04:39 น.
เรื่องนี้ .... เตรียมน้อมร้อน ต้มมาม่าเลย 555
โดย: Prophet_Doll วันที่: 21 เมษายน 2558 เวลา:10:37:44 น.
|
JackWeeda
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] All Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
น่าอ่านนะคะนี่