รักครั้งที่ 2 เริ่มต้นตอนผมเรียนอยู่ ปวส 1. ตอนนั้นโปแกรม Pirch98 นิยมมาก จริงๆเล่นมาตั้งแต่ ปวช 2. แล้วละ เล่นแชท นัดเจอ กันอะไรประมาณนี้ จนมาเจอผู้หญิงคนนี้ แรกๆก้ไม่ได้คิดอะไรเพราะเค้าอายุมากกว่าผม ตอนนั้นผมอายุ18 เค้า21 แต่พอคุยๆกันไปรู้สึกว่า มันใช่แฮะ ก็เลยตกลงคบกัน ช่วงเวลาที่คบกันทั้งบ้านผมและบ้านเค้าต่างก็รู้เห็นทุกอย่าง ว่าเราคบกัน ทุกอย่างมีความสุขดี มีโกรธกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ตามปกติของชีวิตคู่ ลืมบอกไปว่า โรงเรียนของเราอยู่ใกล้กันด้วย ผมเรียนอยู่เทคนิคมีนบุรี เค้าเรียนอยู่พานิชมีนบุรี อยู่ห่างกันเพียงแค่ถนนสุวินทวงศ์กั้น จนผมจบจากเทคนิคมีนบุรี ผมก็ไปเรียนต่อที่มหาลัยเกษมบัณฑิต พัฒนาการ ส่วนเค้าก็ไปเรียนที่ราชภัฎที่ไหนสักแห่งนี้ละจำไม่ได้ละ พอต่างคนต่างไกลกัน แน่นอนครับต้องมีโลเลกันบ้าง แต่คนที่โลเลกลับไม่ใช่ผมแต่เป็นเค้า ใช่ครับเค้ามีคนอื่น สุดท้ายเราก็เลิกกัน ชีวิตในมหาลัยของผมก็ดำเนินไปเรือยจนผมขึ้นปี 2 ผมถูกเลือกให้เป็นประธานรุ่น ทำั้กิจกรรมจนการเรียนแย่ มีปัญหากับเพื่อนร่วมรุ่นเรื่องการรับน้อง รุ่นน้องแตกแยก มีปัญหากับอาจาร์ยที่ปรึกษา จนผมเองตัดสินใจว่าไม่เรียนละ ออกมาทำงานดีกว่า  ออกมาทำงานอยู่ได้ 2 ปี ก็มาเจอกับ รักครั้งที่ 3

รักครั้งที่ 3 ของผมเกิดขึ้นตอนทำงานอยู่ที่หมู่บ้านแห่งหนึงในซอยนวลจันทร์ ผมทำงานเป็น Inspector ในโครงการนึง หลังเลิกงานก็จะมีผู้รับเหมาพาไปเลี้ยงข้าวอยู่เป็นประจำ แน่นอนครับกลุ่มผู้ชายเวลาไปกินเหล้า กินข้าว(ผมเป็นคนไม่ทานเหล้านะครับ) ก็จะมีการแซวเด็กเสริ์ฟ เด็กเชียร์เบียร์เป็นธรรมดา จนมาเจอเด็กเชียร์เบียร์คนนึง ผู้รับเหมาเค้าก็จีบ เราก็จีบ แต่เด็กเค้าเลือกที่จะคบกับผม จนทำให้ผมกับผู้รับเหมาคนนั้นผิดใจกันอย่างรุนแรง มีการโต้เถียงกัน มีการโทรไปฟ้องเจ้านายผม จนผมเองต้องถูกย้ายไซต์งานไปอีกที่นึง แต่ผมเองก็คบกับน้องเค้าอยู่นะครับ ผมให้เค้าเลิกทำอาชีพนี้ ให้เค้าหางานใหม่ น้องเค้าก็ได้เป็น แอดมินที่บริษัทแห่งนึง ผมทำงานอยู่ที่บริษัทนี้มาอยู่ได้ 2 ปี บริษัทประสบปัญหาเศษฐกิจ ต้องปิดตัวลงไปรวมกับบริษัทแม่ มีการปลดพนักงาน ผมเป็นหนึ่งในนั้นที่ถูกปลดออกมา แล้วผมเองก็ได้งานใหม่ซึ่งต้องไปทำถึงต่างประเทศ ก็เลยคุยกับแฟนว่าพี่ต้องไปทำงานนะ กลับมาจะมาหมั้นนะ ระหว่างที่ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ(ดูไบ)ก็ติดต่อกันตลอด แฟนผมก็ไปหา พ่อแม่ผมที่บ้านเป็นประจำ เงินผมก็แบ่งส่งให้ที่บ้าน  ส่งให้แฟนผมบ้าง  ตามประสาคนเป็นแฟนกัน หลังจากทำงานอยู่ได้ 1 ปี งานหมดครับ ผมไปทำงานคุมงานตกแต่งสถานีรถไฟฟ้าสายสีแดงของที่ดูไบ หลังจากงานเสร็จก็กลับมาที่ไทย ได้งานใหม่เป็น Inspectorงานรถไฟฟ้าสายสีม่วง  แต่ สิ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเกิดมันก็เกิดครับ แฟนผมมีคนอื่น ผมไม่รู้หรอกว่าเค้ามีคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมรับไม่ได้ครับ เราเลิกกันในวันลอยกระทง หลังจากนั้นชีวิตก็ทำแต่งานมาเรื่อยจนมีพี่ที่ทำงานแนะนำผู้หญิงให้รู้จัก และนั้นคือรักครั้งที่4ของผม

        รักครั้งนี้ผมคิดว่าจะเป็นรักสุดท้าย แต่มันไม่ใช่ครับ แรกๆเราดูเข้าใจกันทุกอย่าง ต่างคนต่างดูแลกัน เค้าดูแลเรื่องการแต่งตัว ทรงผม ผมชอบนะที่มีคนคอยดูแลเราแบบนี้  แต่สิ่งแค่นี้ไม่สามารถทำให้รักเรายึดยาวได้ หลายสิ่งหลายอย่างไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บางทีผมเลิกงานมา ตี 3 ต้องมานั่งทะเลาะกันถึงตี 4-5 ก็มีบ่อย คบกันได้ประมาณ 1ปี ก็เลิกกันไป 

        จนถึง ณ. ตอนนี้ เวลานี้ผมก็ยังไม่มีใคร ชีวิตคงมีแต่ทำงาน และก็ท่องเทียวไปตามต่างจังหวัด ไปในที่ๆอยากไป ทุกครั้งที่ไป ใจก็คิดว่า ถ้ามีคนรู้ใจไปด้วยคงจะมีความสุขดีนะ และก็ได้แต่หวังว่าจะมีวันนั้นสักวัน.......

    เป็นไงบ้างครับเรื่องราวการเดินทางของความรักของผม ไม่สมหวังเลยสักครั้งนึง ก็ได้แต่หวังว่าสักวันนึงจะเจอคนที่รักเราจริงๆ ผมยังคงเฝ้ารอวันนั้นอยู่ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ สักวันคงเป็นวันของผมผมเชื่อว่าอย่างนั้น