2 ปีในสวีเดน

Malmo ทางใต้ของสวีเดน



การเดินทางของฉันเริ่มขึ้นวันที่ 18 มิย 53 วันนี้ ฉันต้องเตรียมสัมภาระให้เสร็จภายในหนึ่งวัน สิ่งที่ฉันต้องทำอย่างแรก คือ การไปแลกเงิน sek ที่สุขุมวิท 11 ซึ่งฉันใช้แลกเงินกับที่นี่ประจำ คือ วสุ เสร็จการแลกเงิน ก็ต้องขึ้นรถไฟฟ้า มาต่อด้วยแท๊กซี่ เพื่อมารับชุดไทยของเพื่อน เพราะเพื่อนคนไทยฝากซื้อ และจะแต่งงาน เดือน กรกฎาคม
ฉันรู้สึกว่า มันเหนื่อยมากเลยนะวันนี้ เพราะเมื่อคืน ตั้งแตจองตํวได้ ก็เฉียดฉิว แม้ว่า ราคาตั๋วเที่ยวเดียว จะถูก สุดประมาณ 18000 เพราะต้องเวีย ที่ ประเทศอื่นด้วย หากจำไม่ผิด น่าจะเป็น โดฮา ถ้าจำผิดต้องขออภัยอย่างมาก เพราะว่า จำยากมาก และ อีกอย่าง เหนี่อยจากการไม่ได้หลับนอน ตั้งแต่ คืนวันที่ 17 ยัน วันออกเดินทาง คืนวันที่ 18 เพราะว่า จะมาสวีเดน ก็มาเลย ไม่ได้บอกกล่าวใคร เพื่อน ๆ ของฉันต่างก็โทรมา และว่า แก ทำไมไปเร็วมาเร็ว เฮ่อๆๆๆ เหตุเพราะ ได้วีซ่ามานานมากแล้ว แต่ไม่ได้กำหนดเวลาเดินทางสักที เพื่อนสนิทมิตรสหาย ต่างก็ ใจหาย กับการจากมาของฉัน หรือ ฉันจะสำคัญตัวเอง มากไปไหมหนา
แต่ยังไงก็ตาม วันที่ 18 มิย วันนี้ทั้งวัน ฉันหน้าตา สุดโทรม เพราะวิ่งรอก มาราธอนตลอดทั้งวัน ทั้งเรื่องเสื้อผ้า เครื่องมือใช้สอย ทุกอย่าง กับสัมภาระ ที่ต้องแบกคนเดียว มากกว่า สี่สิบโล เหตุเพราะกลัวอดตาย ต่างแดน เหมือน ยัยบ้าหอบฟาง บ้านนอก เลยจริง ๆ เพื่อน ที่มาส่ง บอกว่า นี่โรส เธอจะไปหาเอาข้างหน้าไม่ได้เหรอ เพื่อน ส่วนอิฉัน ก็กลัวว่า ที่นี่ของแพง ที่สำคัญ เสื้อผ้าของที่นี่ ฉันไม่ชอบสไตล์เท่าไหร่ ของพี่ไทย เราประหยัดกว่า เนี่ย แหละ คือสาเหตุว่าทำไม เป็นบ้าหอบฟาง และอีกอย่าง ประหยัดค่าใช้จ่ายด้วย เพราะขี้เกลียด เอาเงินมาทิ้งต่างประเทศ อีกอย่างฉันยังไม่รวย เป็นอภิมหาเศาษฐินี เพราะต้องดูแลตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆ
เวลาออกเดินทาง ก็ ประมาณ 20:30 น แต่ต้องไปเช็คอิน ก่อนเวลา เพื่อนมารับที่คอนโด และ ช่วยกันหอบสัมภาระ ไปใส่ท้ายรถ พี่นิต้า พี่ส่วย พี่น้อย หญิง ๆ ทั้งสาม ช่วยกับหอบสัมภาระให้ฉัน เพราะทนสังเวช ที่เห็น คนผอม แบบฉันหิ้วกระเป๋าอันหนักอึ้งไม่ไหว แต่ทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบรื่น จนถึงเวลาเช็คอิน นี่แหละ ทำให้ฉันเริ่ม กังวล เพราะกระเป๋า หนักเกินเอาขึ้นเครื่องได้ อีกอย่าง ปัญหาตามมาจริง ๆ เพราะว่า เขาให้ขึ้นได้ ไม่เกิน เจ็ดโล เหตุเพราะบุ๊คผ่านเน็ต ไม้ได้ผ่านเอเจ่น เขาบอกว่างั้น แต่เพื่อน ๆ ที่ใช้สายการบินนี้มาก่อน บอกว่า เอาไปโลด เต็มสตรีม โหลดได้ สามสิบโล ขึ้นได้ เต็มพิกัด สิบห้าโล เนี่ย อยากบอกเลย เช็คก่อน ให้ดี กับโอเปอเรเตอร์ มิฉะนั้นจะมีปัญหา ตามมาเหมือนฉัน เพราะต้องจ่าย ค่าชาร์ท แบบเต็มพิกัด จะเอาอะไรออกก็ไม่ได้ เพราะว่าสำคัญหมด
ถึงเวลาออกเดินทางก็บินตรงไปเวียที่โดฮา ที่นี่ต้องรอเปลี่ยนเครื่อง เกือบสองชั่วโมง เพราะว่า ต้องรอเครื่องบินเล็ก เพื่อจะบินตรงมาลงยังโคเปนเฮเกน (เดนมาร์ค) ตอนนี้สิ่งกังวลสำหรับฉัน คือไม่รู้อะไรสักอย่าง รู้แต่ว่า เบอล และง่วงมาก เหมือนกับน๊อคเร็ว ๆ นี้แหละ ฉันเริ่ม เหนื่อย กับการเดินทาง อย่างมากมาย นี่คือเหตุหลักว่า ทำไมต้องเตรียมตัวก่อนเนิ่น ๆ
คืนวันที่สิบเก้า มาถึง ณ โดฮา ที่นี่ต้องรอทุกอย่าง แถมหากยังไม่ถึงเวลา ไม่สามารถเข้าไปนั่งรอได้ ต้องนั่งรอกับพื้น แถว ๆ นั้นแหละ เพราะไม่สามารถหาเก้าอี้นั่งเหมือนสนามบินสุวรรณภูมิ หรือเป็นเพราะฉันไม่ได้มองหาก็ไม่รู้นะ แต่ยังไง แนก็นั่งรอแถว ๆ ที่จะเช็คอิน นั่นแหละ กับพื้น แถว ๆ นั้น ตามคนอื่น ๆ เขาแหละ ทำไงได้ มาแบบยาจก ก็ต้องเงี้ย เนอะ
พอถึงเวลาเช็คอิน นั่นแหละ ถึงเข้าไปนั่งรอในห้องได้ พอขึ้นเครื่อง เท่านั้น แหละ อย่างแรก ที่เห็นอุแม่เจ้า ทำไมไอออกอย่างนี้หว่า ในเครื่องบินเจท ที่ต้องไปยังโคเปนเฮเกน ตอนแรก ก็กลัว ๆ ว่าเครื่องยนต์เป็นไรเปล่าเนี่ยทำไมปล่อยควันเยอะเหลือเกิน แต่ไง ก็ดีนะเพราะรู้สึกเย็นดี และก็ผลอยหลับเลย เพราะง่วงมากมาย เหลือเกินแล้ว รู้ตัวตื่นอีกทีก็ถึงโคเปนเฮเกน แล้ว ที่นี่แหละ ปัญหาเริ่มมาและ เพราะว่า กระเป๋าของฉันมีถึงสามใบ ด้วยกัน ใบแรก หนักสามสิบโล ใบสองหนัก สิบห้าโล ใบสามเป็นเป้หนักประมาณ สิบโล เฮ่อ ๆๆๆ กว่าจะรอดได้ ก็ต้องลูกเล่น กับสายการบินนี้ แบบเอาตรง ๆ ประชด เพราะเสียเงินแล้วนิ ฉันก็แบกสุดสตรีม เลยเหมือนกัน
รับกระเป๋าแล้ว ก็ออกจากสนามบิน โคเปนฉันก็ถามเขาแหละนะว่าจะไปยัง Malmo เนี่ย ต้องซื้อตั๋วรถไฟที่ไหน แล้วต้อง ทำไงบ้าง คนที่นี่ก็น่ารักพาไปซื้อตั๋ว และบอกทุกอย่าง ที่สำคัญ ขึ้นรถไฟนี่แหละ กระเป๋าถือไม่ไหวแล้ว เพราะว่าลากไม่ไหว หมดแรงจริง ๆ แต่ความโหดร้าย ของน้ำหนักสิ่งของก็ยังมีความน่ารักของหนุ่มเดนมาร์ค มาช่วยในวินาทีสุดท้าย แบกกระเป๋าขึ้นรถไฟ และช่วยแบกลง ยัง Malmo แถมตบท้ายด้วยการพาไปส่งที่โรงแรม ณ วินาทีนี้รู้แต่ว่า ได้คนแบก เอาไว้ก่อน เรื่องความปลอดภัย เราเตรียมพร้อม เสร็จสรรพ หนุ่มเดนนิช ก็ช่วยทุกอย่าง แล้วก็เลยทำความรู้จักเสียเลย ได้ความว่า ชื่อโทมัส ฉันก็เลยรีบอาสา ว่าจะไปส่งเขากลับ ที่สถานีรถไฟ ละกัน โทมัสเลยพาเดินชมรอบเมือง ได้ความว่า ณ วินาทีนั้น โทมัสเมาค้าง เลย ช่วยยกกระเป๋า
แต่เราก็คนไทยนิ เขาช่วยเรา อย่างน้อย อาสาเดินไปส่งกลับที่สถานีรถไฟเสียเลย แล้วก็ได้เพื่อนใหม่ในตัวด้วย สรุปแล้ว วันที่สิบเก้า มิย ฉันก็มาถึงทางตอนใต้ของสวีเดน อย่างปลอดภัย แถมได้เพื่อนใหม่ในตัว

Create Date : 30 มิถุนายน 2553		3 comments
Last Update : 30 มิถุนายน 2553 20:05:58 น.
Counter : 432 Pageviews.
Share Tweet