เรื่องก็คือ ปัจจุบัน​เรา​อายุ​ 31ปี บังเอิญ​ได้คุยกับคนเคยรู้จัก​คนหนึ่ง ซึงในความทรงจำของเราคือเขาเป็นเพื่อนเป็นพี่ที่ดีมากๆ  จำได้ว่ารู้​จักกันตั้งแต่ ม.ปลาย พี่เขาเรียนสูงกว่า 1 ปี ตอนที่ได้กลับมาคุยกันอีก มันก็​เหมือนว่าสนิทกันมานานมากๆ จนเราถามเขาไปว่า.. เออพี่ จำได้มั๊ยว่าทำไมเรารู้สึกสนิทกันแบบนี้ พี่เขาก็เลยถามว่า นี่จำไม่ได้จริงๆ เหรอ?  แล้วเขาก็เล่าให้เราฟังว่าเคยคบเป็นแฟนกันอยู่ 1 ปี (ตอนนั้นเราอายุ 18) แล้วก็ค่อยๆห่างกันไป เพราะพี่เขาเข้ามหาวิทยาลัย แล้วสมัยนั้นการติดต่อก็ค่อนข้างลำบาก....  ฯลฯ 

เราเลยถามเพื่อนเราตอน​เรียน ม.ปลาย เพื่อนก็บอกเหมือนที่พี่เขาพูด

ประเด็น​คือ.... ถ้าไม่เกิดขึ้นกับตัวเองก็จะไม่เชื่อนะว่าคนเราจะสามารถลืมเรื่องตอนอายุ 18 ปีไปได้ โดยเฉพาะ​เรื่อง​แฟน (ซึ่งสำหรับเด็กอายุ 18  น่าจะเป็น​เรื่อง​ที่​ไม่น่า​จะ​ลืมได้) เป็นการลืมโดยสิ้นเชิง​ ลืม​ว่า​เคย​เป็นแฟนกัน เคยคบกัน...  จำได้​อย่างเดียวคือ ความรู้สึก​ที่ว่าเขาเป็นพี่ชายที่ดีมากและสนิทมาก

ส่วนเรื่องอื่นๆ ในชีวิตจำได้บ้าง 

ไม่ละเอียดมาก แต่ก็ไม่ได้ลืมขนาดนี้

เรื่องนี้พอจะมีคำอธิบาย​รึปล่าวคะ?  คือ...  คิดหาสาเหตุมาหลายวันแล้วค่ะ สงสัยมากๆ

(ไม่เคยประสบอุบัติเหตุ​ค่ะ)

*********************************************************************************--

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ 

จากที่ได้อ่านหลายๆ ความคิดเห็น ก็เลยได้ไปถามกับพี่เจ้าตัว แล้วก็เพื่อนๆ ของเราถึงเรื่องระหว่างเรากับพี่เขา 

1. รู้จักกันตั้งแต่ ม.4 และเราเป็นแม่สื่อให้พี่เขากับเพื่อนของเรา (อันนี้พอจำได้,เพื่อนจำได้,พี่เจ้าตัวจำได้)

2. เป็นแฟนกันตอนเรา อยู่ ม.6 พี่เจ้าตัวอยู่ปี 1 ไม่เคยจับมือ ไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวกัน (พี่เจ้าตัวบอก)

3. มีการพูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวว่าตกลงคบกัน เพื่อนๆ ทุกคนรู้ว่าเป็นแฟนกัน (พี่เจ้าตัวบอก,เพื่อนบอก)

4. ตอนนั้นพี่เจ้าตัวบอกว่าติดเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ เลยห่างๆ กันไป โทรศัพท์ก็ไม่มี แต่ก็ยังไปหาที่บ้านอยู่บ้าง (พี่เจ้าตัวบอก)

5. พอเราเข้า ปี 1 ก็ยิ่งห่างๆ กันไป พี่เขาบอกว่าเคยโทรมาที่หอใน (อยู่ในมหาวิทยาลัย) แต่เราไม่อยู่ ได้โทรอีก 2 - 3  ครั้ง แต่ก็ไม่ได้คุย

6. ในช่วงนี้มีเหตุการณ์สำคัญอยู่อย่างหนึ่งคือ พี่เจ้าตัวขับรถมอไซต์ไปประสบอุบัติเหตุ เสียตาไปหนึ่งข้าง  (อันนี้จำได้)

    ตอนไปเยี่ยมพี่เจ้าตัวที่ ร.พ. เราจำได้ว่า มีเพื่อนพี่เจ้าตัวคนหนึ่งบอกว่า เพราะเราเป็นต้นเหตุ ... เขากินเหล้า แล้วไปประสบอุบัติเหตุ   

    เพราะอกหักจากเรา  (เราจำไม่ได้ว่าไปเยี่ยมพี่เขาที่ ร.พ. หรือไม่ แต่จำถึงคำพูดที่เพื่อนพี่เจ้าตัวคนนั้นว่าเราได้)

   -เพื่อนเราบอกว่าตอนไปเยี่ยมพี่เจ้าตัวที่ ร.พ. เราบอกเพื่อนว่าสงสารพี่เขา (ไม่รู้ว่าสงสารอะไร สงสารทำไม) แล้วตอนนั้นเราก็เริ่มคบกับคน 

    อื่น (ปี 1 ปลายๆ)

****

7.  ครั้งหนึ่งพ่อเราประสบอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล (เราจำได้-เหตุน่าจะเกิดตอนเป็นแฟนกัน)  พี่เขาบอกว่ายังไปเยี่ยมพ่อที่ ร.พ. ด้วยกันเลย  

8.  ตอนที่ยังไม่เป็นแฟนกัน พี่เขาไปรับไปส่งเราบ่อยมาก บ่อยจนแม่จำได้ (จะถามแม่อยู่ว่าตอนนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพี่เขาเป็นยังไง)

9.  น้องชายเรา  ตอนนั้นอายุ  15  จำไม่ได้ว่าเรากับพี่เขาเป็นแฟนกันรึปล่าว จำได้แต่ว่าไปรับ-ส่ง บ่อยมาก 

10.  เรื่องราวระหว่างเรากับพี่เขาตั้งแต่ตอนเราอยู่ ม.4 เราจำได้แค่ ไปรับ-ส่ง (บ่อยหรือปล่าวไม่รู้) สนิทกัน เป็นแม่สื่อให้เพื่อน แล้วก็ความรู้สึก

      ดีๆ แบบพี่ชายที่แสนดีมากๆ (รู้สึกแบบนั้นมาจนถึงตอนนี้)

11. ระหว่าง ม.4 - ปี 1 เราก็ปลื้มๆ คนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง ตามประสาเด็กๆ   (จำได้ทุกคน) แต่ก็ไม่ได้คบใครเป็นเรื่องเป็นราว  ไม่มีแฟน

จากการคุยกับพี่เจ้าตัว เขาบอกว่า ... อาจเป็นเพราะเรารู้สึกผิดกับเรื่องพี่เขาประสบอุบัติเหตุ ก็เลยสร้างกลไกการป้องกันตนเอง โดยทำให้ลืมไปซะว่าเคยเป็นแฟนกัน  (นั่นทำให้เราสงสัยมาจนทุกวันนี้ว่า ทำไมพี่เขาถึงอกหักจากเรา และทำให้เรารู้สึกผิดมาจนทุกวันนี้) 

เรื่องมันก็มีแค่นี้แหละค่ะ ... แต่ถึงอย่างไร เราก็จำอะไรไม่ได้อยู่ดี ทุกอย่าง เป็นความทรงจำของคนอื่นๆ หมดเลย ....

ขอบคุณความเห็นจริงๆ ค่ะ