พอผ่านบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาก็มา ตรวจ กม เมื่อยหลังปวดคอมากกะ economic เหอะๆ แล้วก็ลงมาเอากระเป๋าที่สายพาน แล้วเดินออกมาจากบริเวณในตัวอาคารที่ shutter 7เพื่อมารอขึ้นรถบัสไปOmiya ตอนเดินออกมาจะเจอที่ขายตั๋วรถไฟ เครื่องบินอะไรมากมายก็ให้มองไปทางซ้ายมือจะมีบริษัทkeiseiขายตั๋ว เราก็บอกDestination ไป พร้อมยื่นตังให้ 2750 เยน ตอนมารอ เนื่องจากอีฉันคุยโม้ดังมาก พี่คนข้างๆก็เลยหันมาคุย ไอ้เราก็ตกใจว่าอะไรยังไง  ทำไมเหมือนพี่พูดภาษาไทย คือพี่เค้าเปนคนไทย ที่มาทำงานที่ญี่ปุ่นแล้ว 21 ปี คล้ายๆว่าพูดไทยไม่ค่อยชัดเลยอ่ะ เหมือนคนญี่ปุ่นที่พูดไทยเก่งมากๆๆๆๆแทน ก็คุยพอหอมปากหอมคอ ชักภาพร่วมกันแล้วพี่เค้าก็ขึ้นรอบแรกไปก่อน  จะบอก คนฉีกตัวที่ shuttle 7 นี้หน้าตาดีนะจ๊ะ อิอิ น่าจะถ่ายรูปมา

พอขึ้นรถบัสก็แยกกันหลับ สงบนิ่งไม่ไหวติง จนโอมิยะ ก็แยกย้านกันกลับห้องก่อนออกมาหาไรกินเนื่องจาก อาหารบนเครื่องห่วยมากๆ ข้ามต้มรสช่างเลิศล้ำ  ตอนนี้ง่วงโคตร ไม่รู้ว่า Hamano sanจะมารึเปล่านี้ เอ๊ะๆๆๆๆๆ รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะว่าไม่ได้ซื้ออะไรขึ้นมากินเป็นข้าวเย็น อาหารกลางวันอร่อยอ่ะ น้องคนเสริฟก็น่าฮักขนาด!!!! ฮ่าๆ กินเชตกลางวันไก่เทอริยากิ แล้วก็พูดภาษาไทยตลอด ตลกอ่า คนญี่ปุ่นน่ารักดีที่เค้าจะพยายามเข้าใจเรา ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเราพูดอะไร นี้คงเป็นเสน่ห์สุดๆของคนญี่ปุ่นนะ เลิฟนะจ้ะ กะคนขายตั๋ว เราก็พูดไทย "มาตรวจตั๋วเหรอคะ" แต่ต้องเงิบเมื่อเค้าตอบกลับมาว่า "มาตรวจตั๋วครับ"  แป่วววววฟังไทยออกนิ เขิลคนหล่อเลย

 จะว่าไปถ้าHamano sanไม่มา มีหวังได้ลงไปเดินซื้อข้าวปั้นมากินแน่ๆ  วันนี้มีนัดกินข้าวกะ Hamano san  มาไกลมากกกกกกกกกกกกโคตรเกรงใจเลย ฮือๆๆๆๆ ไม่มาไม่เป็นไร อย่าขนาดเสียชีพอย่าเสียสัตย์เลย ปล.แต่มาก็ดีนะคะ หิวมากตอนนี้ 

โดยคร่าวๆ เมืองนี้มีคนหน้าตาดีเยอะเน่อะ เดกๆสาวๆก็น่ารักอ่า ห้างก็ใกล้โรงแรม ของกินก็หาง่ายสะดวก สบาย แต่ร้าน100เยน เล็กเกินไปหน่อย นี้ขนาด ไซตามะ เมืองที่ไม่มีอะไร เลยนะเนี้ย ยังรู้สึกดีขนาดนี้ เดวไปโตเกียวจะขนาดไหน เนี้ย อิอิ