ปูนปั้นเป็นเด็กนมแม่ 100% ตั้งแต่เกิด จน 2 ขวบกว่า

ครั้งแรกที่จะต้องเปลี่ยนนมกล่องให้ปูนปั้น จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ช่วงแรกที่เพิ่มนมกล่องลดนมแม่ เราไม่ได้ให้ปูนปั้นดื่มนมวัว

แล้วก็ต้องเลือก และทดลองว่า ชนิดไหนที่ปูนปั้นโอเค

เพราะแรกๆ พี่ๆ ที่เนอร์ส ต้องช่วยเยอะกว่า ปูนปั้นจะคุ้นกับนมกล่อง

พอโตเข้าชั้นเนอร์ส ที่โรงเรียน อนุบาล จึงค่อยๆปรับนมวัวเข้ามา

ซึ่งก็ใช้เวลาพอสมควร

แรกๆกว่าจะหมดกล่องเล็กเชียร์กันจนคอแห้ง

และหลายๆครั้งก็ต้องดื่มไปพร้อมๆกับปูนปั้น ได้แข็งแรงทั้งพ่อทั้งลูก

พอขึ้น อ.1 ด้วยความที่เราอยากให้ปูนปั้นดื่มนมมากขึ้น

แต่เวลาไปโรงเรียนก็ ไม่สามารถไปเชียร์ได้

อยู่มาวันหนึ่ง ปูนปั้นบอกกับหม่ามี๊ว่า

'อยากให้วาดรูปการ์ตูนบนกล่องนม'

จากครั้งแรก ... ก็มีขอในวันต่อๆมา

จากอยากจะวาดแค่เล่นๆ ... ก็กลายเป็นต้องวาดทุกวัน

เพราะมีวันที่เราไม่ได้วาดไปให้

พอกลับจากโรงเรียนปูนปั้นก็มาถามว่า

‘วันนี้หม่ามี๊ ไม่วาดรูปให้ปูนปั้นหรอ’

เราจึงได้รู้ว่า

ปูนปั้นเขาแอบลุ้นทุกวันว่า เปิดกระเป๋ามาจะเจอรูปอะไร

สัปดาห์นี้ได้ไปพบคุณครูประจำชั้นเพื่อประชุมผู้ปกครอง

คุณครูแอบชื่นชมที่เราวาดรูปมาให้ทุกวัน

คุณครูบอกว่า

'ปูนปั้นเขาดูภูมิใจมาก เขาจะเอารูปมาให้เพื่อนๆดูตอนดื่นมทุกวัน

และหลายๆครั้งก็เอามาให้คุณครูดู'

(ปูนปั้นเคยกลับมาบอกว่า คุณครูถามว่าทำไมปะป๊าวาดโดเรมอนหน้าแก่ 555 )

เอาเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง เผื่อน้องๆบ้านไหนดื่มนมยากจะลองทำดู

ไม่ต้องกังวลว่าวาดเก่งไม่เก่ง

นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก

เพราะลูกเขามีความสุขกับสิ่งที่เราตั้งใจทำให้เขาอยู่แล้ว

และแม้จะวาดไม่สวย

พอปูนปั้นกลับถึงบ้าน เราถามว่า

'วันนี้ ปูนปั้น เห็นรูปบนกล่องนมเป็นรูปอะไร'

เขาก็จะตอบด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่งตาเป็นประกาย

และถ้าถามต่อว่า รูปสวยมั้ย

ตอบที่ชื่นใจและได้ยินประจำคือ

'สวยมากๆ ปะป๊า/หม่ามี๊ วาดเก่งมาก'

ชีวิตนี้ก็เพิ่งมีลูกเนี่ยแหละที่ชม 555