Bloggang.com : weblog for you and your gang
Sunset Addicted
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
~ I do believe that life is too short
to wake up in the morning
with regrets and believe that
everything happens for a reason.
If you get a chance,
take it if it changes your life,
let it. ~
Group Blog
<<
เมษายน 2554
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
7 เมษายน 2554
(。→o←。)ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้าเสมอไป : ตอน จุดเริ่มต้นของการทำงานบริการ
All Blogs
❤...สวัสดีปีใหม่ค่ะเพื่อนๆ ชาว Bloggang...❤
(。→o←。)ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้าเสมอไป : ตอน จุดเริ่มต้นของการทำงานบริการ
บล็อคหาย แต่โชคดีนะ ที่เซฟแบ็คอัพไว้
Seasons Change....
Back to my BG!!!
Finally!!!
อยากให้การเขียนไดอารี่ในบล็อกมันทำได้ง่ายและเร็วกว่านี้....
Run out of Petro!!!
Friends' blogs
MollyJinx
Bloody Distance
diamondsky
AdrenalineRush
IndyLand
Sweety-around-the-world
Schnuggy ชนุ๊กกี้
Panino
lotte2422
~ Cerulean Blue ~
ฟ้าลัดดา
Webmaster - BlogGang
[Add Sunset Addicted's blog to your web]
Links
BlogGang.com
(。→o←。)ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้าเสมอไป : ตอน จุดเริ่มต้นของการทำงานบริการ
(。→o←。)ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้าเสมอไป : ตอน จุดเริ่มต้นของการทำงานบริการ
คงจะเคยได้ยินคำกล่าวทีว่า
"ลูกค้าคือพระเจ้า"
"ลูกค้า"
ในที่นี้ คือ ใคร.....
ไม่ว่าเราจะประกอบอาชีพใด ถ้าเราต้องติดต่อกับผู้ที่ซื้อบริการ หรือสินค้าจากเรา
ผู้ซื้อในที่นี้ก็หมายถึงลูกค้า....ใช่ไหมคะ
เพราะฉะนั้น หลายอาชีพก็ต้องพบปะและเจอะเจอกับ
"ลูกค้า"
ด้วยกันทั้งนั้น
เรื่องที่กำลังจะบ่นนี้ มาจากประสบการณ์ตรงของจขบ.
(ไม่มีเจตนาต่อว่าผู้ใดนะคะ แค่อยากแชร์ประสบการณ์..)
อารัมภบทเบื้องต้น....
จขบ. เริ่มทำงานเกี่ยวกับการบริการในด้านร้านอาหาร และอุตสาหกรรมการโรงแรม
มาตั้งแต่สมัยตอนเริ่มเรียนปวช. เริ่มจากไปทำงานตอนช่วงซัมเมอร์ตอนปีหนึ่งที่ร้านไอศครีม
แล้วก็พลิกผันไปได้งานเสริฟอาหารในแผนกจัดเลี้ยของโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง...หลังเลิกเรียน
(สาเหตุที่ต้องระบุค่ะว่า ห้าดาว ก็เพราะว่า...ไม่งั้นคนจะเดากันไปว่าโรงแรมแบบไหน
เพราะโดนมาแล้วค่ะ แบบว่าเรื่องนี้ขำๆ เอาไว้จะมาเล่าถึง)
ผ่านไปหลายปี งานที่ทำต่างก็ไม่พ้นเกี่ยวข้องกับร้านอาหาร การโรงแรม รีสอร์ที่พัก...
และแต่ละที่...เราก็ได้เจอะเจอผู้คนมากหน้าหลายตา หลากประเภท หลายอาชีพ
และจากหลากหลายประเทศด้วย
แต่จุดนึงที่ทำให้เข้าใจถ่องแท้ในชีวิตก็คือ...
...ไม่ว่าจะคนรวยหรือคนจน คนไทยหรือต่างชาติ...
...ต่างก็ยังเป็น "คน" เหมือนๆ กัน...
เหตุการณ์นึงที่จำได้แม่น...เพราะว่าเป็นครั้งแรกที่เจอลค.ต่างชาติแบบนี้...
มีลค.ต่างชาติ ท่านนึง...ทำงานแถวย่านธุรกิจใจกลางกรุงเทพฯ
มาดื่มที่ร้านประจำกับเพื่อนๆ
นิสัยพี่ฝรั่งคนนี้คือ สั่งเบียร์แล้วบอกพนักงานว่าบิลเพื่อน
พอเราเอาบิลไปเก็บที่เพื่อนเค้า....เพื่อนทำหน้าระเหี่ยใจ แล้วมองไปที่พี่ฝรั่งท่านนั้น
แล้วพูดว่า "ไม่ใช่ของผม"
(ภาษาไทยด้วยนะคะ)
....ไม่นานจากนั้น....เพื่อนคนนี้ก็รีบเช็คบิลหนี...
แล้วจะทำยังไงดีละคะ..ที่นี้...
ได้จังหวะและเวลาเหลือบๆ ไปมองว่าพี่ฝรั่งท่านนี้เบียร์หมด
ดูท่าทีก็เห็นได้ว่าจะออกจากร้านอยู่ร่ำๆ เราก็เอาบิลไปให้ลค.ค่ะ
เค้าบอกกลับมาว่า....
"ไม่จ่าย ไม่ใช่บิลชั้น ชั้นบอกให้เก็บกับเพื่อนชั้นไง..."
"เอาไปเก็บแล้วค่ะ แต่เพื่อนคุณไม่จ่าย เค้าบอกว่าไม่ใช่ของเค้า"
หน้าพี่ฝรั่งแดงจากการดื่มเบียร์ไปสามขวด...ตอนนี้หน้าแดงเหมือนดื่มไปลังนึงเลยค่ะ
แล้วพี่เค้าก็พูดๆ บ่นๆ งึมงำๆ แบบว่า...ยายนี่โง่งี่เง่าจริงๆๆ...คงคิดว่าเราจะไม่เข้าใจ
เออก็ไม่เข้าใจหมดหรอก แต่จับใจคำนึงได้ค่ะ กับไอ้คำว่า..
"S....Cow!"
คำอื่นก็ได้ยินไม่ชัดเจนหรอกนะคะ ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง
พอฟังออกบ้าง....แต่ว่าตอบกลับไปไม่ได้อย่างที่ใจนึก
เราก็ไม่อยากอะไรมากคะ ขอเพียงแค่จ่ายบิลมาเถอะคะพี่
ค่าเบียร์สามขวดสองร้อยเจ็ดสิบ เยอะสำหรับเรานะคะถ้าต้องออกเอง
เพราะว่ามันเป็นกฎของที่ร้าน....แล้วเราก็ยืนรอพี่เค้านะคะว่าจะยังไง
รู้ไหมคะว่า ลค.ต่างชาติ คนนี้ทำยังไงต่อไป....
เค้าเดินไปหาผจก.ร้าน ซึ่งเป็นต่างชาติ...แล้วก็ชาติเดียวกันกับลค.คนนี้
ห้านาที ผจก.เดินมาที่เรา แล้วบอกว่า
"อันนี้ใส่บิลผม เป็นบิลเอนเตอร์เทนไป"
เออ ดีเนอะ.....ผจก.ร้านท่านนี้ก็เป็นที่ปลาบปลื้มของพนักงานมากค่ะว่า
"เอาพวกพ้อง" และ "เผาผลาญงบเอนต์"
...และเป็นประจำค่ะ ลค.ท่านนี้...เวลามาที่ร้านทีไร พนักงานจะระแวงกันมาก....จะลงบิลใครดีล่ะวันนี้...
แต่ว่า...แค่นี้ยังเล็กน้อยค่ะ...
...ยังมีอีกหลายร้อยเหตุการณ์กับลค.(ที่ทั้งน่าปลื้ม และน่าสาปส่ง)...
ที่เจอแล้วทำให้เราท้อก็มี ทำให้เราเครียดก็เยอะ.....สารพัด
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันก็ทำให้เราแกร่งขึ้น รอบคอบมากขึ้น และมีวิสัยทัศน์ไปอีกรูปแบบ
....ก็คือรูปแบบที่ว่า
"ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้าเสมอไป"
ประสบการณ์แบบสดๆ ร้อนๆ ที่ได้ประสบมา ณ ปัจจุบันนี้
เป็นจุดกระตุ้นให้เขียนบล็อคเกี่ยวกับเรื่องนี้มากๆ
ไว้มาต่อบล็อคหน้านะคะ...ว่าจะเป็นลูกค้าประเภทไหน...
และอะไรคือแบบ
"ฝึกหัดของชีิวิต"
เล่มต่อไปของเรา
ปล.ขอรีวิวแบบสุภาพชนนะคะ...ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาอ่าน และรีวิว
PookPanda
Create Date : 07 เมษายน 2554
Last Update : 7 เมษายน 2554 16:15:54 น.
3 comments
Counter : 999 Pageviews.
Share
Tweet
ไม่ว่าจะชาติไหน ฝรั่ง จีน ญี่ปุ่น ไทย ก้อ มีดีเลวปะปนกัน ปายยยยยยยยยยยย
โดย: muffmon (
muffmon
) วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:16:21:43 น.
บริการสมัยใหม่ ยกเลิกคำนี้ไปแล้ว
จากสมมติฐานว่า ลูกค้าประจำ ลูกค้าดีๆ
ประเภท D1. ประเภท1. จะมีไม่เกิน 20%
ลค top vip เหล่านี้สิคือ "พระเจ้า" แท้จริง
ดังนั้น จึงจะให้การบริการเป็น "พิเศษอย่างยิ่ง"
จับให้อยู่หมัดเลย และพนักงานยินดีที่จะให้บริการ
ลูกค้าเหล่านี้อยุ่แล้วตามสัญชาติญาน
ส่วนที่เหลืออีก 80% ให้บริการตามมาตรฐานของร้าน
ก็พอแล้ว ถือว่าแบบหลาดๆ
จีเอ็ม มาเองเที่ยวนี้
โดย:
ซ่อนรอยยิ้ม
วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:21:52:09 น.
สวัสดีค่ะ เจอคนที่เข้าใจชะตากรรมเดียวกันแล้ว งานบริการนี่น่าหงุดหงิดจริงๆ
อิอิ ขออนุญาตถามนะคะ เป็นลูกเรือเหมือนกันรึเปล่าค้า เห็นมาเม้นท์ไว้
ส่วนบล๊อคนี้เพิ่งเปิดมาเจอค่ะ ทุกทีเปิดมาเจอแต่บล๊อคปลาหมึก อิอิ
พักนี้พิงเริ่มเข้าที่ค่ะ เริ่มโวยผู้โดยสารบ้างแล้วค่ะ เชิดใส่ ฮ่าๆๆ คนเรานี่ร้อยแปดพันเก้าจริงๆ
โดย:
Bloody Distance
วันที่: 26 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:45:12 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.