Bloggang.com : พุกไม้ :

จากร่างร้าน..ถึง..คนทำทาง

"...ช่างก่อสร้างเหมือนนั่งร้าน
พอเสร็จงานเขาก็รื้อไม่แลเหลียว
ทำไม่ดีก็ด่ากันกราวเกรียว
ถึงทำดีก็ไม่เหลียวมาแลเรา..."

บทกลอนเก่าแก่ของโรงเรียน
ระลึกขึ้นมาทุกครั้ง.....
เมื่อเห็นนั่งร้านของอาคารที่กำลังก่อสร้าง
อาคารสร้างเสร็จ มีแต่ถาม ใครนะ ออกแบบ
มีบ้างไหม ....ที่เอ่ยถาม
คนสร้าง ช่าง คนงาน คือใครกัน
เฝ้ามองคนงานก่อสร้าง...ความคิดไหลเรื่อย

"...ช่างก่อสร้างขุดดินปลูกสร้าง
ก่ออิฐจัดวางโบกหินโบกปูน
สร้างเสร็จสมเขาก็เข้าไปอยู่
เหมือนดั่งปูมันขุดรูของมันอยู่เอง..."

ท่อนหนึ่งของเพลง กาลิเลโอ โดย หงา คาราวาน
แว่วขึ้นมาในห้วงความคิด
เออนะ...สร้างเสร็จ คนสร้างก็จากไป
แล้วก็มีคนเข้ามาอยู่ ในงานที่สร้างทำ
จริงอยู่ทำงานแลกเงิน เพื่อเลี้ยงตัว
แต่ลึกๆคุณค่า มีกว่านั้น
แว่บหนึ่ง ในความจำ นึกไปถึง
บทกลอนเกี่ยวกับ วันแรงงาน

"...โลกสีทองใบนี้ใครสรรค์สร้าง
มีใครบ้างที่รู้ค่าผู้สร้างให้
คนได้มีได้อยู่อย่างเกรียงไกร
ชนเหล่าไหนเล่าหนาผู้ฝ่าฟัน..."

ความคิดไหลย้อนไปในวันเวลายาวนาน
ตั้งแต่ยุค แรกเริ่ม-สร้างบ้านแปงเมือง
จะมีบ้างไหมที่กล่าวถึง
คนสร้าง-คนทำ คนลงแรงกาย-แรงใจ
ถ้ามี อยู่หน้าไหนของประวัติศาสตร์ กันนะ
อยู่เศษ-เสี้ยวไหน ของตำรา
จะไปค้นคว้า หาความรู้ จากอีกด้านของบันทึก

"...ประวัติศาสตร์อาจมีในหลายด้าน
เเต่คนที่ทำงานไม่เคยจะเอ่ยออกนาม
คนที่แบกหามลุยน้ำลุยโคลนคนที่สรรค์สร้าง
จากป่าเป็นเมืองรุ่งเรืองงามเพียงเวียงวัง..."

ท่อนเริ่มของบทเพลง คนทำทาง
โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ที่แต่งขึ้นเพื่อ...
เชิดชูชีวิตของคนเล็กคนน้อยในแผ่นดิน
ดังแว่วเข้ามาอีก..ในกระแสความคิดที่ไหลเรื่อย
ดูจะเป็นคำตอบ ปลอบโยน และให้กำลังใจ
แด่..พวกเขาเหล่านั้น....
คนไร้นามในซอกหลืบประวัติศาสตร์
...แต่ยิ่งใหญ่...

"""""""""""""""""""""""""""""""""

Create Date : 21 มกราคม 2552

0 comments

Last Update : 22 มกราคม 2552 8:11:50 น.

Counter : 1243 Pageviews.