วันเด็ก

วันเด็กปีนี้มีโอกาสไปเที่ยวในจังหวัด ทำให้ได้รู้ว่าเดี๋ยวนี้
วันเด็กไม่ธรรมดาจริง ๆ เพราะในจังหวัดรถติดมากกก...
ผมตั้งใจจะไปดูหนังครับ พอเดินเข้าไปในตัวห้าง ก็เจอ กับ พ่อ ๆ แม่ ๆ ที่จูง ลูก ๆ
มากันเต็มไปหมด เด็กบางคนถือคฑานางฟ้า บางคนแต่งหน้าพร้อมจะขึ้นเวที
และอีกหลายคนถือลูกโป่งหลากสี มึนครับมึน

ไม่คิดว่าผู้ใหญ่จะพร้อมใจกัน เอาใจเด็ก ๆ กันขนาดนี้
ยิ่งพอขึ้นไปถึงชั้นบนส่วนโรงหนัง ก็เจอ เด็ก ๆ ต่อคิวกันยาวเหยียด
เพราะโรงหนังใจดี แจกตั๋วฟรี สำหรับเด็กที่สูงน้อยกว่า 110 เซนติเมตร
200 คนแรก ผมเห็นแถวแล้วเกือบจะล้มเลิกความตั้งใจไปเลย

ระหว่างที่ยืนรอคิว ก็คิดไปถึงสมัยเด็ก ก็ได้พบว่า
ผมไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับวันเด็กเลย
ลูกคนนี้ไม่เคยรบเร้าพ่อแม่ให้พาไปเที่ยวงานวันเด็ก

เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านผมยังแอบแซวแม่ว่า
" เอ สมัยก่อนทำไมไม่เคยเห็นแม่พาลูก ๆ ไปเที่ยววันเด็กบ้างเลย "
" โอ้ย.... วันดงวันเด็กเมื่อก่อนไม่เห็นมีใครเขาสนใจเลย "
นั่นสิ เด็กอย่างผม (ในตอนนั้น) ยังจำไม่ได้เลยว่าวันเด็กมันมีความหมายกับผมยังไง

ข้างหน้าผมตอนนี้ พ่อ-แม่ จูงมือลูกเพื่อรอเข้าดูหนังกันหลายสิบครอบครัว
เป็นภาพที่ดูน่ารัก อบอ่น ครอบครัวผมไม่เคยมีภาพอย่างนี้ มีแต่ภาพ
ความวุ่นวายเวลาที่ผมกับพี่ ๆ ต้องช่วยพ่อกับแม่ขายของ เสาร์อาทิตย์
ไม่ค่อยมีได้ไปเที่ยวที่ไหนกับเขา ภาพแม่ที่ถือไม้เรียวฟาดก้นพี่ชายจอมดื้อ
ภาพมือของแม่รัวกระแทกลงไปที่ก้นผม เวลาที่ผมพูดไม่ฟัง
นึกแล้วก็ขำ ที่ผมก็ไม่เคยมีความรู้สึกว่าขาดความอุบอุ่นเลยสักนิด

ที่ชั้นล่างมีเวทีการแสดงของเด็ก มองลงไปจากชั้นนี้ก็เห็น
เด็ก ๆ ขึ้นไปเต้นเป็นกลุ่ม ตอนนี้เด็ก ๆ ในชุดฮาวายกำลังยักย้ายส่ายสะโพก
ไปกับเพลง โอ้ละนอ my love เด็กสิบกว่าคนบนเวทีในชุดสีสันสดใส
ท่าทางสนุกสนาน คงจะจริงที่เขาว่า เด็กสมัยนี้กล้าแสดงออกมากกว่าสมัยก่อนเยอะ

การแสดงบนเวที ใช่แล้ว... ที่โรงเรียน วันเด็ก ก็ต้องให้เด็กนักเรียนมีการแสดงสิ
ผมเองก็น่าจะมีความทรงจำเกี่ยวกับ วันเด็กบ้างสิ
เอ... แต่นึกไปนึกมา ก็ไม่ปรากฎว่าผมเคยแสดงอะไรกะเขาสักอย่าง
หน้าตาตอนเด็ก ๆ คงจะไม่ดีเหมือนตอนโตแน่เลย
ผมน่าจะเป็นคนขี้อายนะ เพราะไม่เคยแสดงอะไรอย่างนี้เลย
แต่พอผมบอกเพื่อน ๆ ว่าจริง ๆ แล้วผมเป็นคนขี้อายทำไมไม่มีใครเชื่อนะ

คำขวัญวันเด็กปีนี้ อยากฉลาดต้องขยันอ่าน ขยันคิด
รายการไหน ๆ ก็พูดถึง ทำให้คนที่ (เคย) เด็กอย่างผมจำได้กับเขาด้วย
แต่ตอนเป็นเด็กจริง ๆ นี่สิ ไม่เคยจำได้เลยสักครั้งเดียว ก็แน่ล่ะ
เด็กอย่างผมที่ไม่เคยไปเที่ยวงานวันเด็กเลย
จะจำคำขวัญไปเพื่ออะไร จำได้แต่ว่า จะต้องเกี่ยวกับเป็นคนดี
ทำนองว่า ซื่อสัตย์ อดทน ประหยัด มีคุณธรรม อะไรทำนองนี้แหละ
แต่ไม่เคยสนใจ นี่ต้องถือว่าเป็นโชคดีนะ ที่ผมยังโตมาเป็นผู้เป็นคนกับเขาได้
ไม่เสียคนไปซะก่อน อย่างน้อยก็มีงานทำ มีเงินพอมาดูหนังได้ในวันหยุด
ถึงไม่ใช่คนดีนัก แต่ก็ไม่เลวร้ายอะไร

นึกมาถึงตอนนี้แล้ว ผมก็สรุปได้ว่า วันเด็กเป็นวันที่ไร้ค่าสำหรับผมซะจริง ๆ
ผมไม่เคยมีความทรงจำกับวันนี้เลย

หลังจากรอเกือบชั่วโมง ผมก็ได้ซื้อตั๋วหนังสักที ขณะที่ผมจะจ่างตังค์ พนักงานก็บอกว่า
" ราคาปกติ 100 บาท แต่วันนี้ลดพิเศษรับวันเด็ก ครึ่งราคา 50 บาทค่ะ"

โอ้ว... มาถึงตรงนี้ผมคงต้องเปลี่ยนข้อสรุปใหม่ซะแล้ว
วันเด็กช่วยให้ผมประหยัดเงินได้ตั้ง 50 บาท

Create Date : 30 มกราคม 2549		2 comments
Last Update : 30 มกราคม 2549 20:36:39 น.
Counter : 706 Pageviews.
Share Tweet