รสนิยมสูง-รายได้ต่ำ-รัศมีการท่องเที่ยวกว้างไกล
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
3 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
ระยะทางที่ห่างไกล...สำหรับฉันระยะใจไม่ห่างกัน

และแล้วในที่สุด...ก็ทนเสียงเรียกร้องของหัวใจไมไหว
ความในใจมันอัดแน่นมากมาย จนคิดว่าถึงเวลาแล้ว
...ที่ฉันต้องทำอะไรซักอย่าง...
อย่างน้อยจะได้รู้ตัวว่าควรจะยืนอยู่ตรงไหน
ระยะของความสัมพันธ์ควรจะห่างสักเท่าไหร่
หลังจากที่มีโอกาสได้พบกันอีกครั้ง แม้จะเป็นเพียงแค่เวลาสั้นๆ
แต่...มันก็ทำให้ฉันมีความสุขได้มากมาย
เราได้ไปถ่ายรูปกันที่ดอยปุย ดอยสุเทพและวัดต่างๆ
ความรู้สึก...ทำไมมันถึงอบอุ่นที่ได้อยู่ใกล้ๆ เธอนะ
และ...อยากกอดเธอสักครั้ง เฮ้อ!...ฟุ้งซ่านมากมาย
ในขณะที่ได้อยู่ใกล้กันนั้น ฉันพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
เท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะดูเหมือนเธอก็วางระยะห่างไว้แค่นั้น
หลังจากที่ได้ยินเธอรับโทรศัพท์ ในวันนั้นสองครั้ง
ก็รู้สึกได้ทันทีว่าเป็นผู้หญิงโทรมา แม้เธอจะไม่หลบไปคุยที่อื่น
แต่ฉันก็คิดว่า ฉันไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนั้นไม่ควรที่จะฟังคนเค้าคุยกัน
ทำให้ฉันได้รู้สึกว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆ และเขาคงมีคนที่คุยอยู่
หลังจากกลับจากการถ่ายรูปในวันนั้น
ขณะที่ก้าวลงจากรถและกล่าวลากันแล้ว
ความรู้สึกมันบอกว่าจะได้เจอกันมั๊ยนะ
เมื่อหันหลังเดินจากมา น้ำตาก็ไหลทันที...
ฉันก้าวเท้าให้เร็วที่สุดให้ถึงห้องโดยเร็ว ไม่อยากให้ใครเห็น
...ความอ่อนแอ...
ถึงห้องปุ๊บก็ปล่อยโฮให้น้ำตามันไหล ร้องไห้ให้พอ บอกกับตัวเองว่า
ร้องให้มันหมดในวันนี้ซะ แล้วพรุ่งนี้เราจะได้เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ
ไม่จมปลักอยู่กับความหวังลมๆแล้งๆ
ปล่อยเวลาให้ผ่านไปหนึ่งวันความรู้สึกอึดอัดมันไม่ดีขึ้นเลย
ไม่มีสมาธิในการเรียน ไม่มีใจจะทำอะไรทั้งนั้น
เลยคิดว่าการระบายให้ใครซักคนได้ฟังมันจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น
โทรหาเพื่อนแล้วร้องไห้กับเพื่อนอีก ถึงสองครั้งมันก็ช่วยได้มากจริงๆ
ตอนเย็นเป็นวันลอยกระทงพอดีก็ไปลอยกระทงกับเพื่อนๆ
แล้วไปร้องคาราโอเกะกันต่อ หมดสปายไปสามขวด เริ่มมึนนิดๆ
คิดถึงเค้าตลอดเวลา อยากรู้แต่ไม่อยากถาม รึว่าอยากถามนะ สับสนจริงๆ
กลับจากคาราโอเกะด้วยความมึนนิดๆ อารมณ์มันเหมือนภูเขาไฟที่จะระเบิด
ความอัดอั้นในใจเรียกร้องอีกแล้ว บอกเค้าเถอะบอกให้รับรู้
แต่ไม่ได้เรียกร้องอะไร แค่ให้รู้ไว้ว่าเราคิดอะไรอยู่
ที่จริงแล้วถ้าเค้าไม่เคยให้ความหวัง เราก็คงจะมีความสุข
กับการได้แอบชอบเขาอยู่ข้างเดียว แต่นี่มันไม่ใช่
ให้ความหวังเรามาตลอด ตอนแรกก็แค่รู้สึกดี คุยด้วยแล้วสนุกถูกชะตา
พอนานวันเข้ามันก็เหมือนน้ำหยดลงหิน
เมื่อเราเริ่มมีใจและเริ่มเดินเข้าใกล้ กลับกลายเป็นว่าเขากลับออกห่าง
ฉันจึงรวบรวมความกล้า ตัดสินใจที่จะบอกเธอ บอกทั้งหมดของความรู้สึก
เธอบอกว่าเธอก็ชอบฉันเหมือนกัน แต่ด้วยระยะทางที่ห่างไกล
มันจะลำบากหากจะคบกัน และเค้าไม่มีเวลาเหมือนคนอื่น
ไม่มีเวลาที่จะดูแลใคร กลัวคบกันแล้วเราจะเสียใจทีหลัง
เค้าเคยเจอมาแล้วสองสามครั้ง ในที่สุดคนที่เจ็บก็คือเค้า
เพราะไม่มีใครอยู่กับคนไม่มีเวลาอย่างเค้าได้
ถ้าคบกันจะคบกันยังไง ได้เจอกันแค่ปีละสองสามครั้งเหรอ
ซักวันฉันต้องเจอคนอื่นที่พร้อมจะดูแลฉันได้มากกว่าเขา
ได้รู้แบบนี้แล้วน้ำตาที่มันเอ่อล้นก็ไหลทะลักมาอีก
ฉันบอกว่าระยะทางมันไม่สำคัญสำหรับฉัน แต่เค้าว่าตอนแรก
ฉันก็อาจจะคิดแบบนี้แต่พอคบกันแล้วจะทำให้ฉันลำบาก
และแล้วมันก็เป็นเขาอีกที่ต้องเจ็บ เค้าบอกว่าเค้ามองเห็นปัญหาข้างหน้า
จึงไม่อยากให้ต้องเสียใจทั้งคู่ ชีวิตนี้เขาไม่คิดอะไรแล้ว
อยู่ไปเรื่อยๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยู่กับเขาได้
เขาขอโทษ และบอกว่าเขาไม่หนีไปไหนจะเป็นกำลังใจให้ฉันเหมือนเดิม
และขอให้ฉันอย่าหายไปไหน
ฉันจึงขอเวลาซักพักที่จะทำใจให้เป็นเพื่อนเธอ
ฉันจะทำได้หรือเปล่านะ
ตอนนี้ฉันก็เหมือนคนที่อกหักอีกครั้ง ทั้งๆที่แผลเก่ายังไม่หายดี
ถ้าเขาปฎิเสธโดยที่ไม่มีใจให้ฉันเลยฉันคงทำใจได้ดีกว่านี้
แต่เขาปฎิเสธโดยที่เขาบอกว่าก็มีใจให้ มันทำให้ฉันเจ็บปวดมากมาย
ทำไมนะ..เขาถึงไม่ให้โอกาสฉันได้ลองคบกับเขาดู
แต่ก็นั่นแหละ...อย่างที่เขาบอก ว่าเค้าเคยเจ็บมาแล้ว
หรือว่านี่เป็นคำปฏิเสธแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ขุ่น
เพราะเขามีคนของเขาแล้วนะ
ขณะที่บันทึกไดอารี่นี้น้ำตามันก็มาอีกแล้ว
ขอเวลาไปเยียวยาหัวใจซักพัก แล้วจะกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม ฉันสัญญา...





นี่เป็นรูปที่เขาเคยให้ฉันซึ่งทำให้หัวใจพองโตทุกครั้งที่ได้เห็น


Create Date : 03 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2552 15:00:24 น. 9 comments
Counter : 684 Pageviews.

 
รักตัวเองให้มากนะค่ะ
อยู่กับสิ่งที่เป็นอยู่
หาอะไรใหม่ๆๆทำ
เวลาจะทำให้ทุกอย่างคลี่คลายไปเอง

พี่เองไม่อาจตอบได้ว่าใครเป็นยังไง
แต่สิ่งที่พี่จะบอกคือ เราทำดีที่สุดแล้ว
บอกเค้าไปแล้ว และต่้องยอมรับกับสิ่งที่เกิด

รักตัวเองเยอะ
มองคนในกระจกนะ
เราเอง


โดย: แม่ปู (myroom_pu ) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:33:22 น.  

 
สวัสดีครับ...
อืม.....จะบอกว่าไงดีอ่ะ....
ก็อยากว่าบอก ลองอยู่กับตัวเองให้มากๆ คิดทบทวน อยู่กับปัจจุบัน เรื่องความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม อย่าไปปฏิเสธมัน จงน้อมรับมันไว้ หากเรารักใครสักคน ก็อย่าได้เจ็บปวด หรือเรียกร้อง หรือต้องการครอบครอง จงรักเค้าอย่างที่เรารัก และควรเป็นนะครับ....

เมื่อเราคิดอย่างนี้ได้ เราก็จะรู้สึกอิสระ เบา ปราศจากพันธนาการ เพราะเราก็รู้อยู่ว่าเรารักใคร หรือใครรู้สึกอย่างไรกับเรา ก็หมั่นรดน้ำพรวนดินต้นไม้แห่งความรักนี้ไปเรื่อยๆ แต่ก็อย่าคาดหวังว่ามันจะต้องดีที่สุด หรือมันจะต้องออกผลผลิใบอย่างไร แต่จงทำมัน รักมัน ด้วยความสุข แม้ว่าจะไม่มีใครยืนข้างกายเราสักคนก็ตาม....

ในอดีตผมเคยผ่านเหตุการณ์อย่างนี้ มันเจ็บปวด และพอเรามีสติ เราสามารถอยู่กับตัวเรสเองได้ เราเข้าใจความรักที่บริสุทธิ์ที่ไม่จำเป็นให้ได้มาเพื่อครอบครองเรากับโล่งโปร่งสบาย ไม่ยึดติด ไม่มีอัตตา มันจะส่งผลให้เรามีความสุขมากๆ เลยนะครับ...

ณ ปัจจุบันนี้เมื่อเราได้บอกกล่าว หรือทำอะไรไปแล้ว เราก็ต้องยอมรับมัน อยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุข อนาคตก็ยังมาไม่ถึง ไม่มีใครตอบได้ อย่าไปกังวลถึงมัน อดีตมันก็ผ่านไปแล้ว เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้ เพราะฉะนั้น ทำ ณ ปัจจุบันให้ดีที่สุดแล้วกันนะครับคนเก่ง....

ผมเชื่อครับว่าคุณทำได้ ถ้าคุณศรัทธา เชื่อมั่นกับคำว่า ความรัก แต่อย่าหลงไหล ติดใจในรสชาดที่หอมหวานของมัน มันจะลวงให้เราไปตกหลุมพรางแห่งความทุกข์น่ะครับ ความรัก มันมีเส้นบางๆ กั้นอยู่ระหว่างความสุขกับความทุกข์ครับ ลองมองดูดีๆ นะครับ...

เป็นกำลังใจให้นะครับ....เช้าวันนี้อากาศดีจังครับ ทุกๆ เช้าผมจะตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่ผมรู้สึกดีๆ ถึงใครคนหนึ่งที่อยู่ไกล โดยที่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับมัน และไม่รู้เลยด้วยซ้ำ แต่เราก็มีความสุขกับมัน และทำอย่างนี้ในทุกๆ วันครับ...

ป่ะ.....เย็นนี้ไปดูขบวนกระทงใหญ่ด้วยกันดีกว่า.....


โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:35:11 น.  

 
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ชีวิตยังไงก้อเดินหน้าต่อไป


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:56:52 น.  

 
สวัสดีครับ....
เป็นไงบ้าง...........



โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:18:41 น.  

 
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เรื่องอย่างนี้เวลาจะช่วยเยียวยาค่ะ
สู้..สู้น๊า

..........................

เรื่องที่ถามไว้เดี๊ยวหลังไมค์ไปบอกนะคะ


โดย: nLatte วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:27:24 น.  

 
อืม....เคยเจอแบบเดียวกันเลยค่ะพี่บุ๋ม

เค้าให้ความหวังเรา เหมือนเค้าคนนั้นของพี่เด๊ะๆเลย

และคำที่เค้าปฏิเสธเรา...ก็เหมือนเค้าคนนั้นบอกกับพี่บุ๋มเหมือนกันค่ะ

แล้วอยู่ๆทั้งที่เค้าปฏิเสธเราเอง...แต่เค้าก็กลับมา....

ให้โอกาสแล้ว..ให้โอกาสเล่า...

แต่เปนเราเองที่ยอมทนเสียน้ำตาไม่ได้อีกแล้ว เลยยอมเดินออกมา






สู้ๆ ไม่เป็นไรนะจ๊ะคนดี...

จับมือหนูไว้...เราจะเดินข้ามผ่านนาทีที่แสนเลวร้ายไปด้วยกัน


โดย: มองด้วยตา...หาไม่เจอ วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:10:49 น.  

 
สวัสดีครับ...

วันนี้อากาศดีเนอะ.....เป็นไงบ้างครับ สบายใจขึ้นบ้างยัง.....สู้ๆๆ นะครับ



โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย วันที่: 5 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:50:29 น.  

 
อ้ายเน็ตเนี้ยนะมันน่าเต๊ะจริง
บางที หลุด เม็นท์มันส์หายหมด
เอาเถอะ ช่างมัน
รมณดีๆกว่า
ใช่มั้ยคนสวย

ปล.หม่ำมื้อเที่ยงให่อร่อยนะจ๊ะ


โดย: แม่ปู (myroom_pu ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:42:33 น.  

 
บางทีการร้องไห้ก็ทำให้อะไร ๆมันดีขึ้นมาได้เหมือนกัน อย่างน้อย ๆ ความรู้สึกอัดอั้นตันใจมันก็หายไปบ้างเล็กน้อย

สักวันทุกอย่างมันจะดีขึ้นจ๊ะ เหมือนกับเราตอนนี้แหละ ดีขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็จะดีขึ้นตลอดไป เราหวังอย่างงั้น


โดย: maxpal วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:19:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

BooM_W
Location :
เชียงราย Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




" In-my-memory "

ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ
ที่ทำให้เข้มแข็งขึ้นมาได้อย่างวันนี้
ขอบคุณทุกๆ มิตรภาพที่แสนดี
เป็นพลังใจให้คนอ่อนแอคนนี้...ก้าวเดินต่อไป

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันนะคะ
Friends' blogs
[Add BooM_W's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.