ถอนหญ้า" ก๊อกๆๆๆๆ " เสียงเคาะประตูที่ดังผ่านแผ่นไม้มาพร้อมๆกับเสียง ที่ดูเหมือนกับเป็นคำสั่งว่า " ตื่นนอนได้แล้ว จะได้ช่วยกันทำงาน " เด็กน้อยคนหนึ่งตื่นขึ้นมา ท่าทางงัวเงีย สลึมสลือ มือจับผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาพับและตอบรับเสียงปลุกนั้น " อืม.....ตื่นแล้ว ได้ยินแล้ว " " นี่วันหยุดนะเนี่ย " เด็กน้อยบ่นกับตัวเอง " เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปถอนหญ้าที่ไร่นะ " พ่อสั่งขณะที่ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาให้ลูกชาย เด็กน้อยพยักหน้าตอบและลงมือทานอาหารมื้อแรกของวัน หลังจากทานอาหารเสร็จ เด็กน้อยเดินไปหยิบหมวกและเสื้อแขนยาวมาสวมเพื่อกันแดด แล้ววิ่งออกไปหน้าบ้าน กระโดดขึ้นซ้อนท้ายจักรยานโบราณ สภาพเก่าโทรม บ่งบอกถึงอายุการใช้งานซึ่งมีพ่อเป็นผู้ขี่ ในระหว่างทางเด็กน้อยคุยกับพ่อตลอด เขาป้อนคำถามที่อยากรู้ ซึ่งบางครั้งดูเหมือนกับว่าผู้เป็นพ่อจะพยายามสอดแทรกให้แง่คิดตลอด โดยที่เด็กน้อยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่นานนักก็ถึงไร่ที่เขามีภาระกิจที่จะต้องทำ " ถอนหญ้า... ภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย ซึ่งหญ้าเปรียบเสมือน ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่ " " เดี๋ยวเจ้าถอนแปลงนี้นะ " พ่อสั่งพร้อมกับชี้นิ้วไปที่แปลงผัก เด็กน้อยรับคำและลงมือถอนหญ้าออกจากแปลงผักทีละต้น ทีละต้น จนกระทั่งศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่ หายไปจากแปลงผักจนหมดสิ้น " ไปพักกินน้ำที่ใต้ต้นมะม่วงก่อน....ปะ " เด็กน้อยรับคำพ่อแล้วเดินไปพัก " กลับมาเร็วๆนะ ยังมีอีกแปลงหนึ่ง " เสียงพ่อสั่งตามหลังเด็กน้อย หลังจากได้พักกินน้ำ พ่อได้ส่งจอบให้เด็กน้อยพร้อมกับพูดว่า " เอ้า...เอาไปถากหญ้า " เด็กน้อยรับจอบและตรงไปยังแปลงผักเพื่อทำภาระกิจต่อ ดูเหมือนกับว่าเด็กน้อยจะพึงพอใจกับ การใช้จอบถากหญ้ามากกว่าการใช้มือถอน เหตุผลก็คือ มันทำให้เขาสามารถทำงานได้รวดเร็ว ซึ่งไม่นานนักเขาก็จัดการกับ ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่อย่างราบคาบ หลังจากที่ภาระกิจเสร็จสิ้นลง พ่อลูกก็พากันกลับบ้าน ระหว่างทางเด็กน้อยถาม " ทำไมไม่ให้ผมใช้จอบตั้งแต่แรกล่ะ ทั้ง ๆ ที่ทำงานได้เร็วกว่า " พ่อไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้ม เก็บซ่อนคำตอบไว้เพียงผู้เดียว ผ่านไป 1 สัปดาห์ พ่อได้พาเด็กน้อยกลับไปที่ไร่อีก สิ่งที่เด็กน้อยเห็นก็คือ ** แปลงที่ใช้มือถอน บัดนี้ไม่มีหญ้าให้เขาถอนเลยแม้แต่ต้นเดียว แต่... ** แปลงที่ใช้จอบถาก กลับมีต้นหญ้าปกคลุมเหมือนเดิม " ทำไมมันเป็นอย่างนั้นล่ะ " เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย ทั้งๆที่เขาได้จัดการมันหมดไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พ่อตอบ " แปลงที่เจ้าใช้มือถอนน่ะ เจ้าได้ถอนมันถึงรากถึงโคน ส่วนแปลงที่เจ้าใช้จอบถากน่ะ เจ้าเพียงแต่ตัดเอาส่วนปลายของมันออกเท่านั้น มันยังคงมีส่วนที่ฝังลึกอยู่ในดินอีก มันก็เหมือนกับปัญหาต่าง ๆ ที่เราพบเจอนั่นแหละ ถ้าเราแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ โดยปล่อยสาเหตุของปัญหาไว้ ไม่นานนักปัญหานั้นก็จะกลับมา สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าอีก แต่ถ้าเราแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ มันอาจจะยากสักนิด แต่มันก็ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้ " เด็กน้อยยิ้มรับด้วยความเข้าใจ " จงหันหน้าสู้กับปัญหา...จัดการที่สาเหตุ... และ...อย่าท้อถอย "
วันเวลาผ่านไปเหมือนโกหก ...หลายเว็ปบล็อคเกิดขึ้น คนมาหน้าหลายตาผ่านไปมาเข้าไปเว็ปบล็อคโน้น เว็ปนี้ผมเองก็มีไป post เอาไว้ที่ blogger ของ google เพราะมันทำงานได้งาน อัพโหลดได้จาก MS-WORD ไปยังหน้าเว็ปได้ทันที ขอเสียมีนิดหน่อย... แต่จริงๆ แล้วของไทยผมว่าที่นี่ดีที่สุด โหลดเร็ว host ในไทย.. แต่ข้อเสียก็มีนะ คือ เซอร์เวอร์ล่มเป็นพักๆ..
ขอสงวนสิทธิ์ข้อความและภาพ ตลอดจนชื่อคำขวัญ (slogan) และข้อความที่ปรากฏทั้งหมดในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ปี พ.ศ. ๒๕๓๙ ห้ามมิให้นำไปดัดแปลง ต่อเติม ทำซ้ำ หรือเผยแพร่และอ้างอิงส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดเพื่อการค้าโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด (ก๊อปเค้ามาเหมือนกัน อิอิ )