เมื่อนานมาแล้ว..ในวัยละอ่อน
...
ผม : ความคิดถึง..มันทรมาน
เธอ : แต่นั่นก็ทำให้เรารู้ว่าเรายังรักและมีกันเสมอนี่คะ
ผม : คิดถึง..พอมากเข้าก็เหงา..โหยหา
เธอ : คิดถึง..เหงา..โหยหา ก็โทรมาสิคะ จะได้รู้..ว่ายังคิดถึงเหมือนกัน


เมื่อไม่นานมานี้

ผม : ฮาหลุนนนนน

เธอ : สวัสดีค่ะ

ผม : เอ่อ..สบายดีไหม พี่คิดถึง..คิดถึงเหมือนเดิมนะ

เธอ : ^^ สบายดีค่ะ คิดถึงพี่ค่ะ..คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงเหมือนเดิม

เธอทำให้ผมรู้ว่า..ความคิดถึงแม้จะทรมาน
แต่ก็น้อยกว่าความสุขใจที่ได้คิดถึงกัน

คิดถึง..ก็บอกว่า..คิดถึง
ง่ายแค่นี้เอง..แค่เราบอกคนที่เรารัก

แม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แม้ไม่ได้เจอกัน
ก็สามารถสร้างรอยยิ้ม..และความสุขให้แก่กันได้


ผมคิดถึงเพื่อนๆ ครับ โดยเฉพาะ
เพื่อนๆแก๊งค์ผด คุณ...คนพิเศษ นางฟ้า เจ่เจ้
ครอบครัวของผม(เพียบเลยล่ะ) และเธอ