โลกแห่งรักไร้เสียง...II : melody of heaven
โลกแห่งรักไร้เสียง Innocent chaostic world
- melody of heaven -
ลมร้อนโชยมาไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวัน...
ดวงตากลมโตสีดำมองไปยังท้องฟ้าที่อยู่เยื้องออกไปไกลๆ แม้จะเป็นยามค่ำแต่แสงไฟจากพื้นเบื้องล่างก็พาให้ผืนนภาแถบนั้นเรืองแสงสว่างขึ้นมาได้
ควันบุหรี่สีขาวอมเทาพ่นเป็นสายยาวจากกลีบปากอิ่ม สายตาแน่วแน่จับจ้องจนมันสลายหายไปอย่างแช่มช้า
...ยังไม่ดึกนัก...ออกไปข้างนอกหน่อยก็คงดี
ชายหนุ่มร่างเล็กผมทองในชุดเสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์ตัวหลวมเดินลงจากอพาตเมนต์ เสียงรองเท้าแตะสำหรับใส่ในวันที่อากาศอบอ้าวกระทบพื้นไม้แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน
ถึงอย่างนั้น...
บานประตูห้องข้างๆก็เปิดออกอัตโนมัติเมื่อเขาเดินผ่าน
เคียวสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆ เจ้าของดวงหน้าสวยที่มีผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงก็โผล่ออกจากอาณาเขตส่วนตัว ยอมรับว่าตอนที่เดินผ่านเขาเองก็มีความหวังว่าคนข้างในอาจจะยังอยู่ในห้อง
ดวงตาสีน้ำตาลใต้เรือนผมรุงรังจ้องมองใบหน้ากลมขาวเนียนที่ดูตื่นนิดๆ โดยปราศจากคำพูดใดๆ เช่นเดิม ก่อนที่จะยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองแล้วผลุบหายเข้าไปในห้องอีกครั้ง
ร่างเล็กมองอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ประหลาดใจเท่าไหร่นักกับพฤติกรรมแปลกๆแบบนี้ ถ้าอิโนรันจะตรงเข้ามาคุยกับเขานั่นแหละถึงจะเรียกได้ว่ามหัศจรรย์อย่างที่สุด
อิโนรัน คนข้างห้อง ที่เขารู้จักชื่อจากปากคนอื่นเสียด้วยซ้ำ ตลอดระยะเวลาของการดำรงความเป็นเพื่อนบ้านมากว่าสามเดือนประโยคที่พูดนั้นแทบจะนับครั้งได้ เคียวไม่รู้ว่าเป็นเพราะอีกฝ่ายสื่อสารกับคนไม่เป็น หรือเขาเองที่มนุษยสัมพันธ์ห่วย ทั้งๆที่ทุกเช้าเขาทั้งคู่ต่างก็เดินไปขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน ตกเย็นก็กลับเวลาตรงกัน แถมบางวันยังกินข้าวด้วยกันอีกต่างหาก
ถ้าจะถามว่าอีกฝ่ายเสียงเป็นยังไง เคียวก็สามารถตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าไม่รู้ เพียงแต่สิ่งที่เขารู้ คือท่วงทำนองเหงาๆเศร้าๆที่กลั่นของจากปลายนิ้วและแทรกผ่านอีกฝากของผนังมาเท่านั้น...
...เพียงแค่นั้น
ร่างเล็กตั้งท่าจะเดินต่อแต่แล้วอะไรบางอย่างก็ดึงรั้งร่างเขาเอาไว้ทำให้ไม่สามารถก้าวต่อไปข้างหน้าได้
ฝ่ามือใหญ่เย็นเฉียบ สากนิดๆโดยเฉพาะบริเวณปลายนิ้วที่สัมผัสกับสายกีตาร์เกินกว่าครึ่งของชีวิตกอบกุมอยู่บนข้อมือเล็ก ใบหน้าหวานนิ่งสงบไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึก แต่ในแววตาสีน้ำตาลใสนั้นมีเค้าเงาของความกังวลฉายอยู่รางๆ จากเส้นผมยุ่งเหยิงและเสื้อผ้าแบบสบายๆถูกปรับเปลี่ยนให้พร้อมสำหรับจะออกไปข้างนอก
เคียวหันกลับไปมองคนตรงหน้าก่อนจะใช้สายตาตวัดไปยังท้องฟ้าเจือแสงสว่างนั่น และหันกลับมาสบดวงตาสีฤดูใบไม้ร่วงนั้นอีกครั้ง
มือเรียวนุ่มรวบมือใหญ่เข้าแนบกันและกัน หลังจากนั้นคนที่ช่วงขายาวกว่าจึงเร่งระดับมาเดินเคียงข้าง
เสียงรองเท้าสองคู่เดินกระทบพื้นเป็นจังหวะเดียวกันสืบสานไปยังเบื้องหน้า
...และมีเสียงอื่นที่ดังกว่าระรัวอย่างเงียบงันในจังหวะเดียวกันของทั้งสอง...
- melody of heaven - / end
Create Date : 08 กรกฎาคม 2560 |
Last Update : 8 กรกฎาคม 2560 15:49:58 น. |
|
0 comments
|
Counter : 207 Pageviews. |
|
|
|