สถานีอนามัยพระราชทาน น้ำพระราชหฤทัยจาก "พ่อหลวง"

...คุณเคยรู้สึกมั๊ย..ว่ามีสถานที่บางแห่งกำลังเพรียกหาให้คุณไปให้ถึง...
...คุณเคยรู้สึกมั๊ย..ว่ามีสถานที่บางแห่งคุณอยากไปแต่ก็ไม่เคยมีโอกาสได้ไปซะที...เหมือนว่ามันยังไม่ถึงเวลา...
...
...ฉันเองก็เคยเป็นในบางสถานที่อยากไปมาก ๆ โดยไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็ไม่เคยได้ไปซะที เหมือนที่ "อ่างขาง" สถานที่ ๆ ฉันอยากไปเพราะได้เห็นความสวยงามผ่านมุมมองของหลากหลายผู้คนที่ได้ไปเยือน ฉันเกือบจะได้ไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ไปซะที ส่วนหนึ่งเพราะฉันรู้สึกว่าโปรแกรมทัวร์ต่าง ๆ ที่เห็นมันยังไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากพบเจอ อยากสัมผัสกับ "อ่างขาง" จนกระทั่งเมื่อปลายเดือนธันวาคม ปี 2554 ฉันได้มีโอกาสไปเยือนอ่างขางภายใต้โครงการ "ตามรอยพระบาทประพาสต้นบนดอยอ่างขาง" กับ อนุสาร อสท. การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย...และจากได้ร่วมเดินทางครั้งนี้ ฉันก็ได้พบกับคำตอบว่าทำไมฉันถึงต้องรอคอยห้วงเวลาในการมาเยือนอ่างขาง...

....ตลอดช่วงเวลาการเดินทางอย่างเจาะลึกบนดอยอ่างขาง ฉันได้ซึมซับในพระมหากรุณาธิคุณของ "พ่อหลวง" บนแผ่นดินไทยอันห่างไกลและทุรกันดารในอดีตผ่านเรื่องราวของ "จะหมอ" พระสหายแห่งบ้านขอบด้ง และ "ครูเรียม" ครูผู้อุทิศตนเพื่อเด็ก ๆ ชาวเขาบนดอยอ่างขาง..แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าสิ่งที่ฉันได้สัมผัสได้รับรู้ยังไม่ใช่คำตอบแห่งการเดินทางในครั้งนั้นเหมือนกับว่าสิ่งที่รอคอยฉันอยู่ไม่ใช่ความสวยงามบนยอดดอยแห่งนี้...ตลอด 3 วันบนดอยอ่างขางฉันพยายามค้นหาสิ่งที่ดลใจให้ฉันมาถึงดินแดนแห่งนี้แต่แล้วในเส้นทางระหว่างเดินทางลงจากดอยอ่างขาง..บนพื้นที่เล็ก ๆ ในเขตอำเภอฝาง ภายในโรงงานหลวงที่ 1 (ฝาง) อำเภอฝาง  จังหวัดเชียงใหม่ ที่นี่ฉันได้พบสถานที่แห่งหนึ่งซ่อนตัวอยู่อย่างเงียบ ๆ  ฉันไม่เคยรู้เลยว่าที่นี่จะมี “สถานีอนามัยพระราชทาน” น้ำพระราชหฤทัยจาก “พ่อหลวง” ที่ทรงมีต่อพสกนิกรที่อยู่ห่างไกล...


....สภาพร่องรอยที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าดึงดูดฉันให้ก้าวเท้าเข้าไป...อาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ 2 ชั้น ที่ขรึมขลังสีเทาที่เงียบสงบร้างไร้ผู้คน ที่นี่ทุกวันนี้...เป็นเสมือนพิพิธภัณฑ์แห่งความทรงจำ และความผูกพัน ของคนที่นี่กับ “พ่อหลวง”ของเขา

....สถานีอนามัยแห่งนี้ เป็นสถานีอนามัยแห่งแรกของ ตำบลแม่งอน อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ ก่อตั้งเมื่อปี 2515 นับถึงตอนนี้ก็ 40 กว่าปี ล่วงมาแล้ว ที่นี่เดิมเป็นที่พักของ นางเจิงหลิ่ง แซ่ซู  ราษฎรในพื้นที่ ซึ่งถวายที่ดินแห่งนี้เพื่อจัดตั้งสถานีอนามัย และพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงได้พระราชทานพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ในการจัดตั้งสถานีเพื่อให้บริการประชาชน ทำให้ชาวบ้านโดยรอบเรียกสถานีอนามัยแห่งนี้ว่า “สถานีอนามัยพระราชทาน” นับเป็นศูนย์กลางการให้บริการด้านสาธารณสุขของประชาชนมีเจ้าพนักงานสาธารณสุข และพยาบาลผดุงครรภ์ ประจำ..

...หลังจากเปิดดำเนินการในปี 2515 ประชาชนโดยรอบได้รับการดูแลด้านสุขภาพผ่านเจ้าหน้าที่สาธารณสุขประจำสถานีอนามัย แต่แล้วหัวใจของประชาชนแทบสลายลงในคืนวันที่ 8 ตุลาคม 2549 กลางดึกคืนนั้นได้เกิดอุทกภัยครั้งใหญ่น้ำป่า และดินโคลนก็ถาโถมไหลหลากถล่ม พร้อมกระแสน้ำที่รุนแรง เข้าสู่โรงงานหลวงและบริเวณโดยรอบ ทำให้ โรงงานหลวงและพื้นที่ใกล้เคียงเสียหายอย่างหนัก อาคารสถานีอนามัยแห่งนี้อยู่ในสภาพเสียหายอย่างหนักเหลืออยู่เพียงบางส่วนเท่านั้น

เมื่อเหตุการณ์อุทกภัยได้ผ่านพ้นไป สถานีอนามัยแห่งนี้ก็ได้รับการบูรณะฟื้นฟูให้มีลักษณะกายภาพคงเดิม แต่ยังคงเหลือร่องรอยผลจากอุทกภัยครั้งนั้นให้เห็นบนผนังอาคารชั้นล่าง จนกระทั่ง พ.ศ. 2543 ตามนโยบายการขยายบริการของ กระทรวงสาธารณสุข จึงได้ย้ายสถานีอนามัยไปอยู่ ณ ที่ทำการแห่งใหม่ และได้ส่งมอบอาคารหลังนี้ให้กับโรงงานหลวงที่ 1 (ฝาง) ซึ่งยังคงใช้เป็นเสมือนอาคารพยาบาลของโรงงานมาจนถึงปัจจุบัน..แม้ว่าปัจจุบันอาคารแห่งนี้ไม่ได้เปิดให้บริการแก่ประชาชนทั่วไป แต่ทางโรงงานหลวงที่ 1 (ฝาง) ยังคงดูแลรักษาให้คงอยู่ในสภาพเดิม และยังคงใช้ชื่ออาคารว่า "สถานีอนามัยพระราชทาน" เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งความทรงจำแห่งพระมหากรุณาธิคุณ...และมีการจัดบริเวณภายในคงเดิมไว้ให้ผู้มาเยือนได้รับรู้ถึงการให้บริการแก่ประชาชนในอดีต ทั้งในส่วนของห้องให้บริการรักษา หรือแม้แต่ห้องพักเจ้าหน้าที่บนชั้น 2 ของอาคาร



...
...แต่ละก้าวย่างภายในสถานีอนามัยแห่งนี้ คือการก้าวเข้าไปในตะกอนของความทรงจำของผู้คน บันทึกของผู้คนที่ได้มีโอกาสมาใช้บริการ ณ ที่แห่งนี้ ใส่กรอบไม้ประดับไปทั่วบริเวณ ทุกข้อความอักษรที่ปรากฎทำให้ฉันรู้สึกถึงมิตรไมตรีของผู้คน รวมถึง  พระมหากรุณาธิคุณของ “พ่อหลวง” ที่มีพสกนิกรชาวไทย แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลสักเพียงไหน...



....ฉันไม่สงสัยเลยว่า ทำไมผู้ที่ได้รับรู้ ได้สัมผัส ในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ถึงได้รักและเทิดทูนพระองค์ท่าน มากมาย....
..ฉันเองแม้ไม่เคยได้รับรู้  หรือ ได้มีประสบการณ์ได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระองค์ท่านโดยตรง เพียงแค่ได้รับรู้ผ่านผู้คนที่เคยได้รับโอกาสอันดีในชีวิตฉันก็ยังรักและเทิดทูนพระองค์มากมาย...
...ในฐานะที่ฉันเป็นข้าราชการในแผ่นดินของพระองค์ ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งในวิชาชีพด้านสาธารณสุข...การได้เดินทางมายังอ่างขางเพื่อตามรอยพระบาทประพาสต้นในครั้งนั้น...ทำให้ฉันได้รู้ว่าสิ่งที่รอคอยฉันอยู่ที่อ่างขาง หาใช่วิวสวย ๆ ดอกไม้งาม ๆ หรือแม้แต่เรื่องราวที่ได้รับรู้จากผู้คนบนดอย..หากแต่เป็นพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ที่มีต่อผู้คนบนแผ่นดินนี้ ที่ทำให้ฉันรู้สึกถึงความภาคภูมิใจในเกียรติแห่งวิชาชีพและจะปฏิบัติหน้าที่ตามรอยเบื้องพระยุคบาทอย่างเต็มกำลังความสามารถ...
...ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน....

Create Date : 14 ตุลาคม 2558		2 comments
Last Update : 14 ตุลาคม 2558 22:33:13 น.
Counter : 1765 Pageviews.
Share Tweet