ไปโบสถ์ครั้งแรกแบบงงๆๆ (มะได้หมื่นนะคะ)..

ในคลาสเรียนภาษาเกาหลี เรามีเพื่อนที่นั่งข้างๆเราประจำนั้นคือ โมนิก้า เธอมาจากเนปาล ด้วยความโชคดีของตัวเรา ทั้งห้องก็เห็นจะมีแต่โมนิก้าคนเดียวนี้แหละที่พูดภาษาอังกฤษได้ และทำให้เราได้มีเพื่อน จริงๆ มีคนเวียดนาม กัมพูชา จีน รัสเซีย อุตเบกิสถานเรียนด้วยคะ และมีสาวๆมาคุยกับเราหลายคนแล้วล่ะ พวกเค้าพูดเกาหลีกับเราอ่ะ แต่เราพูดเกาหลีไม่ได้ เลยได้แต่ยิ้มๆ และพูดภาษาอังกฤษกับเค้า เค้าก็ไม่รู้เรื่องอีก เฮ้อๆๆ ต่อไปต้องไม่มีใครคุยกับเราแน่ๆๆเลย ถึงบอกว่าโชคดีที่โมนิก้ามานั่งข้างๆๆ แต่โมนิก้าพอพูดเกาหลีได้นะคะ เธอเลยเป็นคนคอยแปลภาษาเกาหลีให้เราตลอดเลยอ่ะ

เมื่อวานตอนนั่งเรียนอยู่ มีสาวๆจีนและกัมพูชาคะ ที่เค้าไม่รู้จักประเทศเนปาล เรากะโมนิก้าก็งง ว่าทำไมไม่รู้จัก โมนิก้าก็บอกว่าเนปาลติดกะจีนเลยอ่ะ แต่ก็ไม่เป็นไร อธิบายกันไป อิอิ

พอหลังเลิกเรียน ระหว่างทางในมหาลัย เราก็เห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง หน้าตาคล้ายๆคนไทยและคล้ายกับเพื่อนเราอ่ะ เราก็เลยเข้าไปทักแต่ยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอก็ทักมาเป็นภาษาอะไรก็มไม่รู้ แล้วสรุปเธอคิดว่าเราเป็นคนเวียดนาม เธอเลยทักเรา เหอๆๆ หน้าแตก แต่พอคุยกันแปบหนึ่ง เธอก็ชวนว่าไปกินข้าวด้วยกันมั้ย อยู่แถวๆมหาลัย เราก็มองหน้าโมนิก้า เธอก็บอกว่าได้ เราก็คิดว่าคงมะนาน เราก็ตอบ ตกลงไป (ใจง่ายจังเนอะ) อิอิ พอไปจริงๆๆ ก็เป็นโบสถ์คะ ซึ่งพวกเธอก็เกริ่นไว้บ้างแล้วคะ ว่าเราจะไปโบสถ์กัน ( พวกเธอมีกัน4คนคะ ชาย1 หญิง3 คะ) แต่คนเวียดนามนี้คุยเก่งคะ พูดไม่หยุดเลยคะ แต่คนเกาหลีอีก 3 คนนี้เงียบๆ จะมีก็ผู้ชายเกาหลีอีก 1 คนที่พูดกับเราและโมนิก้า แต่พูดเกาหลีคำอังกฤษคำ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง ก็ถูๆไถๆไป ในใจตอนนั้นยังมะได้คิดอะไรนะ พอต้องต่อรถเท่านั้นแหละ รู้เลยว่า ไม่น่ามาเลย จะโดนหลอกไปขายป่ะเนี้ย เลยรีบโทรหาจูนเลยคะ และก็ให้จูนคุยกับคนเวียดนาม แล้วจูนก็ไม่ได้ว่าไร เราเลยไปต่อ (เหมือนตกกะไดพลอยโจนเลยอ่ะ) หลังจากนั่งรถ 2 ต่อ (ใกล้ตรงไหนเนี้ย) และก็เดินนิดหน่อยก็ถึงแล้วค่ะ

พอไปถึงก็ให้เราดูดีวีดีประมาณว่าต้นกำเนิดของพระเจ้า ระหว่างที่ดูนั้น เธอก็อธิบายตลอดว่า ที่เธอมาที่นี้ได้ ก็เพราะว่าพระเจ้านำเธอมา และที่เรากะโมนิก้ามาที่นี้ได้ก็เพาะว่าพระเจ้านำมาเช่นกัน ระหว่างนั้นเรารู้สึกเหมือนโดนยัดเยียดอะไรสักอย่างให้อ่ะคะ พอดูจบ เธอก็มาเปิดไบเบิ้ลให้เราและอ่านตรงที่ขีดเส้นใต้ให้คะ เราเริ่มรู้สึกอึดอัดคะ เลยพูดไปว่า "ขอโทษนะ คือเธออยากเป็นเพื่อนเราหรือว่าอยากชวนเราให้เข้าศาสนากันแน่อ่ะ ตอนแรกเราคิดว่ามานั่งกินข้าวคุยกันธรรมดาอ่ะ แต่เธอให้ข้อมูลอะไรไม่รู้มาเต็มเลย ซึ่งเราเพิ่งเลิกเรียนแล้วเราเหนื่อยอ่ะ แล้วเราก็คิดว่ามาคุยแป๊บเดียวแต่นี้กินเวลาไปชั่วโมงกว่าแล้ว และจริงๆเรานับถือพุทธ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไใาอยากฟังหรือเป็นคนปิดอะไรนะ เราเป็นคนเปิดรับสิ่งใหม่ๆๆได้ และเธอพูดถึงแต่ศาสนาและพระเจ้าอ่ะ ถ้าเธออยากให้เรารู้เรื่องพระเจ้าอ่ะ ไม่ต้องให้ข้อมูลเราวันเดียวหรอก วันเดียวมันไม่พอหรอก (ตอนนั้นเริ่มเหนื่อยจิงๆ และรู้สึกเหมือนเค้าหลอกเราไรงี้) และเธอก็ตอบว่าเราอยากเป็นเพื่อน และก็ขอโทษไรงี้ว่าไม่ได้ถามเราก่อน" และก็ได้เวลากลับบ้าน โหๆๆๆ เกือบตายแนะ แต่ก็ยังดีที่พวกเค้ามาส่งที่หน้ามหาลัย (เพาะว่าเราบอกแล้วว่าเรากลับบ้านไม่ถูกนะ) เคยออกเส้นทางซะมะไหร่อ่ะ

นั้นแหละ ที่เล่ามาทั้งหมด ไม่ทราบว่าเพื่อนคนไหนเคยเจอแบบเรามั้งอ่ะ คือเค้าต้องการอะไรเหรอ เค้าถึงได้ทุ่มเทขนาดนั้น ตอนเดินนี้ล็อคเราไว้เลยนะคะ ดูมีน้ำใจ แต่เหมือนมีเจตนาแฝงหรือป่าว พอถามจูนก็บอกว่า เค้าต้องการให้เราเข้าศาสนาเค้า ถ้าเราเข้าได้ พวกเค้าจะได้ขึ้นสวรรค์ จิงหรือป่าวเอ๋ย..

Create Date : 19 ตุลาคม 2550 Last Update : 1 มกราคม 2554 0:29:34 น. Counter : 1395 Pageviews.		5 comments
Share Tweet