มาเก๊า ไม่เก๋า ก็มาได้ ตอนที่ 3 (ตอนจบจ้า)

วันสุดท้ายแล้ว ตื่นแต่เช้าเพื่อ packของทุกอย่างเข้ากระเป๋า ดีที่ได้ขนมปังที่ซื้อมาเมื่อวานเป็นอาหารเช้า ลงมา check out ออกจากโรงแรม ตอนแรกวางแผนไว้ว่าจะนั่งรถฟรีไปเวเนเชี่ยน ปรากฏว่ารถเที่ยวแรกมีตอน 10 โมงเช้า ตั้งอีกชั่วโมงกว่า เลยตัดสินใจนั่ง taxi ไปเลยดีกว่า
วันนี้หมอกลงเยอะมาก ระหว่างทางข้ามสะพานมาเกาะไทปา มองเห็นมาเก๊าทาวเวอร์เลือนลางอยู่ในสายหมอก มาถึงเวเนเชี่ยนก็เอากระเป๋าไปฝากที่ main lobby แล้วก็เดินถ่ายรูปในเวเนเชี่ยนไปเรื่อยๆ ตอนเช้าๆ ยังไม่ค่อยมีคน ถ่ายรูปได้บรรยากาศเมืองของเราอีกแล้ว ชอบจริงๆ

....


โปรแกรมสำหรับวันนี้ ก็จะเที่ยว Coloane Village กับ Taipa Village แล้วค่อยกลับมาดูโชว์ Dragon Treasure at The Bubble ที่ City of Dream
เริ่มจากเราเรียก Taxi จากเวเนเชี่ยนเพื่อไปที่ รูปปั้นเจ้าแม่อาม่า บนยอดเขาโคโลอาน ลงจาก Taxi บริเวณเชิงเขา จะมีรถตู้(ฟรี)สำหรับพานักท่องเที่ยวขึ้นไปบนเขา แต่บังเอิญเจอคนใจดีเลยให้อาศัยนั่งรถตู้ขึ้นไปด้วย มีเรา 2 คนกะเพื่อน แล้วก็ลุงกับป้าชาวไต้หวัน อีก 2 คน ทางขึ้นเขาก็ชันพอสมควร วนขึ้นมาเรื่อยๆ หมอกลงหนามาก มองเห็นทางแค่ระยะหน้ารถเท่านั้น
ลงจากรถไปสัมผัสไอหมอก ไม่หนาวอย่างที่คิด แค่เย็นๆ ชื้นๆ มองเห็นประตูวัดเลือนลางอยู่ในหมอก


เดินถ่ายรูปรอบๆ วัด ก็ยังมองไม่เห็นรูปปั้นเจ้าแม่อาม่า ต้องเดินขึ้นเขาต่อขึ้นไปอีกนิด จริงๆ ถ้าท้องฟ้าแจ่มใสคงจะมองเห็นกันแล้ว แต่วันนี้ระยะการมองเห็นอยู่แค่ไม่เกิน 2-3 เมตร ทำให้เห็นรูปปั้นเจ้าแม่อาม่าเลือนลางมาก วิวบนยอดเขาก็มองไม่เห็นใดๆทั้งสิ้น


จากนั้นลงมารอรถเมล์ที่ป้ายหน้าปั้มน้ำมันที่อยู่ข้างๆ นั่งรถเมล์สาย 25 มาลงที่วงเวียนคิวปิด เพื่อมาเที่ยวหมู่บ้านโคโลอาน (สังเกตุวงเวียนจะเป็นสวนอยู่รอบๆรูปปั้นคิวปิดตัวจิ๋ว) ก่อนจะไปเดินเที่ยวขอประเดิม ทาร์ตไข่อันเลื่องชื่อของร้าน Lord Stow's คนละ 2 อัน..เลี่ยนกันไป


หมู่บ้านโคโลอานเป็นหมู่บ้านชาวประมง เราเดินไปตามถนนเลียบหาด จะเจอโบสถ์เซนต์ฟรานซิสซาเวีย บริเวณพื้นด้านหน้าจะเป็นลายคลื่น ข้างๆกันจะมีร้านอาหารด้วย วันนี้รู้สึกเงียบๆ เพราะไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว


เดินเล่นถ่ายรูปกันสักพัก ก็กลับมานั่งรอรถเมล์ที่ป้ายข้างวงเวียน ขึ้นรถเมล์สาย 21 เพื่อไปหมู่บ้านไทปา นั่งรถเลยอีกจนได้ ต้องนั่งรถเมล์สาย 33 ย้อนกลับมา รถสายนี้จะวิ่งเข้าถนนเส้นที่อยู่ด้านหน้า Food Street กับพิพิธภัณฑ์บ้านไทปา (Taipa Houses Museum) ซึ่งอยู่เยื้องๆกันค่ะ
ด้านบนก่อนถึงพิพิธภัณฑ์ จะมีโบส์ถแม่พระคาเมล


รอบๆบริเวณนี้มีสวนที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม คนมาถ่ายรูปแต่งงานกันด้วย ส่วนด้านหน้าจะเป็นทะเลสาป มองเห็นโรงแรมห้าดาวเรียงรายอยู่อีกฝั่งของทะเลสาป


จากพิพิธภัณฑ์ก็เดินข้ามมาที่ Food Street ผู้คนมากมาย ร้านค้าส่วนใหญ่จะขายขนม ของฝาก เดินทะลุมาจะเห็นตึกเหมือนเป็นคอนโดที่อยู่อาศัยของชาวไทปาเบียดเสียดกันอยู่ไกลๆ


ถนนเส้นนี้จะมีร้านอาหารอยู่มากมาย เดินเล็งกันไปเรื่อยๆ ว่าจะเข้าร้านไหนดี แล้วก็มาจบที่ร้านชื่อ Cafe'E.S.Kimo ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับร้าน Cafe Tai Lei Loi Kei ที่มีเมนูเด็ดคือแฮมเบอร์หมู (เห็นผู้คนมุงอยู่หน้าเยอะมาก) สั่งอาหารด้วยการเลือกจากรูปในเมนูค่ะ อาหารน่าทานเหมือนในรูปเลย รสชาดดีกว่า 2 วันที่ผ่านมา ภายในร้านก็บรรยากาศดี อาหารที่นี่แต่ละจานเยอะมาก ไม่เคยทานหมดเลยสักมื้อ


หลังจากอิ่มจนจุกออกจากร้านก็เดินไปตามทางขึ้นมาเรื่อยๆ จะมองเห็นวัด Tin Hua อยู่อีกฝั่งทางด้านซ้าย เราก็เดินตรงไปออกนนใหญ่ด้านหน้าแล้วข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อเดินย้อนกับไป west lobby เวเนเชี่ยน แล้ว เดินทะลุเวเนเชี่ยนข้ามถนนไปที่ City of Dream เพื่อรับบัตรชมโชว์ Dragon Treasure at The Bubble ไปรับบัตรตอน 5 โมงได้บัตรรอบ 6 โมงเย็น จึงเดินข้ามกลับไปถ่ายรูปต่อที่เวเนเชี่ยนต่อ ถึงเวลาก็ข้ามมาดูการแสดง เป็นการแสดงแสง-สี-เสียง 4 มิติที่ทำได้ดีมากค่ะ ใช้เวลาประมาณ 20 นาที ไม่อยากให้ใครที่มา macau แล้วพลาดเด็ดขาด และที่สำคัญฟรีด้วยค่ะ


หลังจากดูจบออกมานั่งพักขาบริเวณด้านหน้า มองไปฝั่งเวเนเชี่ยนเริ่มเปิดไฟแล้ว เลยเดินกลับไปเวเนเชี่ยน เพื่อเอากระเป๋ามารอขึ้นรถไปสนามบิน เป็นการอำลา มาเก๊า...



มาถึงสนามบินตอนทุ่มกว่าๆ ยังไม่เปิดให้ check in จากประสบการณ์ตอนขามา ต้องจัดการเคลียร์กระเป๋าก่อนเพื่อไม่ให้น้ำหนักเกิน 15 Kg. ด้วยการหิ้วของฝากที่ซื้อมาขึ้นเครื่องด้วย ทำให้โหลดกระเป๋าผ่านฉลุยด้วยหนัก 15.4 Kg. หลังจาก check in เรียบร้อยต้องจัดการกับเงิน mop ที่เหลือให้หมด ก็ไปจบที่อาหารเย็น และของฝาก
รอขึ้นเครื่องที่ Gate 1 จนเลยเวลาทำไมไม่เรียกเราขึ้นเครื่องสักที ปรากฎ ว่าหมอกลงจัดมาก สภาพอากาศไม่ดี flight อาจจะดีเลย์ แต่ในที่สุดก็ให้เราขึ้นเครื่อง (ในใจก็คิดจะไหวมั้ยเนี้ย) เครื่องวิ่งวนอยู่ใน runway หลายรอบมากกกก ก่อนที่จะ take off พอ take off ขึ้นไปก็ตกหลุมอากาศให้หวาดเสียวอีก เสียงสาวๆกรี๊ดกันระงม สักพักก็บินเป็นปรกติ แอร์เอเชียก็เริ่มขายของต่อ มาถึงสุวรรณภูมิเครื่อง landing แตะ runway สุดแสนจะโล่งใจ ดีเลย์ไปประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ที่เซ็งคือต้องมารอกระเป๋าที่สายพานอีกเกือบชั่วโมง เป็นอย่างนี้ทุกที...ในที่สุดก็ได้กลับบ้านโดยสวัสดิภาพ..

สิ่งที่ประทับใจที่มาเก๊า : ความมีอัธยาศัยดี มีน้ำใจของคนมาเก๊าค่ะ แม้ว่าเขาอาจจะไม่ใช่คนช่างยิ้มแบบคนไทย แต่ก็เต็มใจช่วยเหลือ ทุกครั้งที่ถามทาง หรือสั่งอาหาร เค้าก็จะพยายามช่วยเราเต็มที่ ดูเหมือนกับเขาจะรีบร้อน แต่ก็ไม่ปฏิเสธที่ตอบคำถาม ชอบตรงนี้แหล่ะค่ะ

สำหรับมาเก๊า จะมาอีกมั้ย ถ้าฟรีชัวร์ค่ะ.......5555

Create Date : 26 มีนาคม 2553		1 comments
Last Update : 27 มีนาคม 2553 8:43:04 น.
Counter : 1462 Pageviews.
Share Tweet