Bloggang.com : Lilly_kid : เล่ห์รตี

เล่ห์รตี

ละครเรื่องนี้ติดอันดับท๊อปไฟว์ของ "ชมรมสาวโสดผู้นิยมละครน้ำเน่า" (ชื่อชมรมอาจเปลี่ยนแปลงได้ตามอารมณ์)

เรื่องนี้ฮิตตั้งแต่เมื่อปีที่แล้ว ฮิตเอามากๆถึงขนาดน้องๆที่ทำงานปันใจจากดาราที่เป็นแฟนคลับกันเหนียวแน่น ไปแอบเพ้อถึงพระเอกอยู่พักใหญ่ ตอนนั้นยังไม่มีเวลาดู เพิ่งได้โอกาสยืมมาดูเมื่อต้นปีนี้เอง แล้วก็ให้เป็นอันชื่นชอบ ไม่รู้เป็นไสยศาสตร์หรืออุปทานหมู่ ตอนนี้จับกลุ่มกันเป็นแฟนคลับละครน้ำเน่ากันทั้งห้องแล้ว

เรื่องนี้ได้ เปปเปอร์ UHT วงบอยแบนด์ยุคก่อนประวัติศาสตร์มาเป็นพระเอก กับ แอน อลิชา นางเอกที่เล่นละครที่ไรได้ยินแต่เสียงแหลมวี๊ดวิ่วไม่มีตก ย้ายจากค่ายอาร์.เอส มาเล่นละครให้ Exact (น่าจะเป็นเรื่องแรกนะ) ช่วงก่อนที่จะถ่ายทำเรื่องนี้ มีข่าวเจาะลึกวิพากษ์วิจารณ์ว่า Exact ตัดสินใจผิดมหันต์ที่เอา เปปเปอร์มาเป็นพระเอก เนื่องจาก...แก่แล้ว (แล้วชั้นล่ะ?) และเลือกนางเอกหน้าช้ำจากค่ายอื่นมารับบทสาวซื่อ บริสุทธิ์ แล้วให้นางเอกของค่ายคือ จั๊กจั่น อคัมย์ศิริ มารับบทสาวปากกล้า (น่าจะเป็นบทที่ มด ทรีจี เล่น) แต่สุดท้ายจั๊กจั่นก็ไม่ได้เล่น ไม่รู้เพราะอะไร แถมดูท่าจะเป็นละครน้ำเน่าเอาการ แบบที่ exact ไม่ค่อยทำบ่อยนัก สรุปว่าโดนด่าตั้งแต่ยังไม่ทันเปิดกล้องว่างั้นเถอะ แต่เมื่อละครออนแอร์ผลตอบรับกลับดีเกินคาด พอทำวีซีดีออกขายก็มีอันขาดตลาด (ไปซื้อตลาดไหนเหรอ?) ขนาดว่าฉายทางช่อง 5 นะนั่น

ปกติแล้วละครไทยที่ถูกรสนิยมและมีเสน่ห์น่าติดตาม มีน้อยเรื่อง สาเหตุคือร้อยทั้งร้อย เอาบทประพันธ์ที่ตีพิมพ์เป็นหนังสือมาทำ ซึ่งแทบทุกเรื่องก็ไม่รอดสายตาสมาชิกชมรมเราไปได้ นิยายดังๆก็อ่านมาหมดแล้ว(แบ่งๆกันไปอ่าน) ภาพที่คิดไว้ก็สวยงามอลังการ เมื่อมาเจอเวอร์ชันละคร ต่อให้พระเอกหล่อล่ำ นางเอกแสนซนแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้รู้สึกคล้อยตามไปได้ (ซึ่งมันก็คงไม่มีใครทำอย่างที่เราคิดได้หรอก) แถมบางเรื่องเอามาทำซ้ำเป็นสองสามรอบ เราก็มักจะประทับใจอยู่แต่รอบแรกที่เราได้ดู (ก็คนแก่นี่)

ละครเรื่องนี้เด่นมากๆที่บทโทรทัศน์ แม้ว่าช่วงกลางไปถึงปลายๆเรื่องจะมีฉากที่ไม่จำเป็นมากไปหน่อย ดูอืดๆยืดๆ แต่โดยรวมแล้วก็ดูดี ดึงอารมณ์คนดูได้แรง และดูสนุก ยิ่งถ้าใครได้อ่านฉบับนิยายด้วยแล้ว จะต้องบอกว่าดีกว่านิยายชนิดที่ว่าคนละโลก เวอร์ชันนิยายถือได้ว่าน้ำเน่าสุดๆ ไร้สาระ ไม่สมจริงเอาเสียเลย ว่ากันถึงนักแสดง พระเอก-เปปเปอร์ แสดงได้ดีมาก โดยเฉพาะสายตาเด่นสุด ยิ่งถ้าบอกว่าเป็นละครเรื่องที่สองในชีวิตด้วยแล้ว ถือว่าฝีมืออยู่ในระดับ..น่าทึ่ง ส่วนนางเอก-แอน ก็ถือว่าบุคลิกเหมาะกับบทดี ดูน่ารักใสๆไม่เป็นพิษเป็นภัย แต่ว่าไปแล้วก็ยังแสดงเหมือนเรื่องอื่นๆ ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ นักแสดงอีกคู่ที่ได้บทเด่นรองลงไป คือคู่ของ ป้อง ณวัฒน์ กับ มด กัลยา นักร้องที่หันมาเล่นละครอีกคน ก็ได้บทที่ได้แสดงฝีมือพอควร ที่ชอบมากๆและชมอยู่เสมอคือการที่ Exact ใช้ดารารุ่นใหญ่ที่มีฝีมือมารับบทของรุ่นพ่อ-แม่ ไม่ว่าจะเป็นคุณลุง คุณน้า คุณป้า สรพงษ์ พิศมัย กาญจนา ตฤณ ฯลฯ ผู้ซึ่งทำให้ฉากธรรมดาๆกลายเป็นไม่ธรรมดา อย่างน้าเอกสรพงษ์ เล่นบทพ่อที่ถูกบีบคั้นอย่างได้อารมณ์สุดๆ นักแสดงสมทบคนอื่นๆอย่าง โอ๋ ภัคจิรา ก็เล่นร้ายได้ตาลุกดี บทคนใช้ที่มักจะเป็นส่วนเกินในละครเรื่องอื่น ก็มีประโยชน์ในการเดินเรื่องดี

อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้เด่นที่บท เรื่องน้ำเน่าเอามาเรียบเรียงใหม่ให้ดี มันก็สนุกได้แฮะ (ตอนดูวิมานทรายก็พูดอย่างนี้แหละ...) อย่างมุขเอานางเอกไปเป็นเมียขัดดอกเนี่ย เห็นมาตั้งไม่รู้กี่เรื่องต่อกี่เรื่อง เรื่องนี้ทำได้เข้าท่าดี เพราะเริ่มจากปูพื้นที่ครอบครัวของพระเอกซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวยังไม่มีทายาท รวยแสนรวยแต่ไม่มีลูก แม่ของพระเอกก็อยากได้หลานเสียเหลือเกิน พอดีกับที่เมียเก่าของพระเอกออกลายไว้เจ็บแสบ พระเอกก็ออกอาการปิ๊งนางเอกเอาเรื่องอยู่ตั้งแต่ตอนแรกๆของเรื่อง (ก็น่ารักซะขนาดนั้น) พ่อของนางเอกก็จนตรอกหมดทางแล้วจริงๆ ประกอบกับความเป็นคนรักครอบครัวของนางเอก ทุกประเด็นมาเจอกันพอดีเลยทำให้เรื่องดูมีเหตุมีผลอยู่บ้าง (เทียบกับละครส่วนใหญ่ ที่มักจะไม่มีเหตุผลเลย) ในเรื่องก็ยังมีฉากสวยๆ เพลงประกอบก็เพราะ มีคำพูดดีๆอยู่เต็มไปหมด ดูแล้วก็ชวนฝันดีไม่น้อย

ปล. ตอนที่เอาเรื่องนี้ไปให้ MD เพื่อนซี้ดู มันถามว่า...เดี๋ยวนี้ดูหนังแขกเหรอยะ?
เล่ห์-โร-ตี

เพลงประกอบ :
ยืนยัน - เปปเปอร์ รัฐศาสตร์
ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง-พนิดา เศรษฐบุตร

Create Date : 01 มกราคม 2549

Last Update : 2 มีนาคม 2551 14:36:13 น.

0 comments

Counter : 1558 Pageviews.