ในแง่ความคิดสร้างสรรค์ มันสู้ Revolver และ Sgt. Pepper's ไม่ได้ และในแง่ความหลากหลายและลูกบ้าก็คงต้องยกให้ White Album ไป ส่วน Rubber Soul ถ้านับเป็นจำนวนหมัดที่ต่อยเข้าเป้า มันน่าจะมาวิน เพราะมีเพลงระดับห้าดาวอยู่มากที่สุดในแผ่นเดียว.....
ความจริงพวกเขาน่าจะเก็บฉากตั้งแต่ความล้มเหลวในการทำอัลบั้ม Let It Be (ตอนนั้นใช้ชื่อ Get Back project) แล้ว ที่การบันทึกเสียงพร้อมกับถ่ายหนังไปแบบไม่มีสคริปต์ออกมาไม่ได้เรื่อง (น่าจะเข็ดจาก Magical Mystery Tour) แถมยังมีปัญหาเรื่องความขัดแย้งด้านการจัดการ การเงิน และความจุ้นของโยโกะเข้ามาอีก
นักวิจารณ์ส่วนมากจะยกย่องมาร์ตินและพอลที่ทำเมดเลย์ในหน้าสองออกมาได้อลังการและเร้าอารมณ์สุดๆ แต่อย่าลืมว่าจอห์นก็ส่งเพลงเข้ามาในหน้าสองหลายเพลง แถมในหน้าแรก ถ้าไม่มีร็อคเกอร์คลาสสิคอย่าง Come Together และเฮฟวี่บีบอารมณ์อย่าง I Want You (She's So Heavy) Abbey Road คงเบาโหวงไปเยอะ....
จอร์จ แฮริสันส่งเข้าประกวดสองเพลง แต่แค่นั้นก็พอเพียง เพราะมันคือ Something เพลงที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา กับ Here Comes The Sun ที่เปิดหน้าบีของแผ่นเสียงได้อย่างสดใส
ริงโก้ได้ร้องเพลงน่ารักๆที่เขาแต่งเอง Octopus's Garden ที่เหมือนจะเป็นภาคสองของ Yellow Submarine ส่วนฝีมือกลองที่เขาฝากไว้ในหลายๆเพลงนั้นถือว่าเลิศเลอเกินกว่าที่ใครจะคาดว่าเขาจะทำได้ ลูกทริปเปิลที่ต่อเนื่องเป็นกระแสคลื่นใน Come Together การเปลี่ยนจังหวะอย่างลื่นไหลใน Here Comes The Sun และครั้งแรกและครั้งเดียวกับการโซโลกลองใน The End ที่ไม่ได้เมามันและยิ่งใหญ่อะไรมากถ้าไปเทียบกับยอดมือกลองคนอื่นๆ แต่มันอาจจะเป็นโซโลกลองท่อนเดียวในโลกที่มีคนฮัมตามได้มากที่สุด.....
จอร์จ แฮริสันส่งเข้าประกวดสองเพลง แต่แค่นั้นก็พอเพียง เพราะมันคือ Something เพลงที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา กับ Here Comes The Sun ที่เปิดหน้าบีของแผ่นเสียงได้อย่างสดใส