ไปกับคุณก้อยเพื่อนรัก แล้วก็ญาติของคุณเพื่อน ถึงสนามบินกันตอน 7 โมง นิดๆ ขึ้นเครื่อง 10.40 ก็เลยมีเวลาเดินแรดในดูตี้ฟรีนานมาก แต่เราก็ไม่ได้ช้อปปิ้งอะไร ส่วนก้อยนั้นได้ไปช้อปที่คิงพาวเวอร์มาแล้ว พอมาถึงดูตี้ฟรีก็แค่มารับของเท่านั้น ซึ่งคุณเพื่อนของเราซื้อกระเป๋าแบบ เยอะมากกกกก.... ส่วนเราไม่รู้จะซื้ออะไรก็ได้แต่ถ่ายรูปเล่นและเช็คราคาของเท่านั้น

พอขึ้นเครื่องแอร์เอเชียร์ก็พ่นควันฆ่าหวัดเราทันที ทีแรกต๊กกะใจ ควันอะไรเนี่ย มาจากช่องเยอะแยะ  เครื่องทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสักพักท้องก็เริ่มหิว สั่งอาหารมากินกันคนละชุด มื้อนี้คุณเพื่อนบอกว่าขอกินสูงกว่าตึกใบหยกสักมื้อเถอะ หุหุ อาหารก็งั้นๆ กินประทังชีวิตกันเพราะตื่นกันแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง เรากินนมไปแล้วเลยไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ พอกินเสร็จ บินไปได้ไม่ถึง 20 นาทีเครื่องก็แลนดิ้งแล้ว ตื่นเต้น จะได้ผ่าน ตม. ประเทศสิงคโปร์เป็นครั้งแรก แอร์เอาใบผ่านเข้าเมืองมาให้กรอก เราดันไปกรอกด้วยปากกาแดงเลยโดน ตม. ตี๋ หน้าใสอันเชิยไปกรอกใหม่ ซึ่งเค้าก็น่ารักมาช่วยอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่างด้วยความสุภาพ

ผ่านตม. มาจากอาคาร 1 เราก็พุ่งไป MRT ที่อาคาร 2 ทันที จาก MRT สถานี changi  (จะออกเสียงว่าชางฮี , ชางกี หรือชางงี ก็ได้เหมือนกัน ซึ่งเราออกเสียงว่า ชางฮี ตามกัปตันบนเครื่องอ่ะค่ะ หุหุ)  เราก็ไปเปลี่ยนขบวนอีก 1 ครั้ง เพื่อไปสายที่ผ่านไป ถ. Orchard (ออชาร์ด) โดยจุดหมายปลายทางเราคือ MRT Dhoby Ghaut (อ่านว่า ดอบี้โกลท์ หรือ โดบีโกลท์ ก็ได้) ขอบอกภาษาอ่านไว้สักหน่อยเผื่อคนที่จะไปอยากทราบ อย่าไปอ่าน เกาท์ หรือ กาวท์ นะคะ คนฟังจะงงค่ะ (^_^!)

พอโผล่หัวมาจาก MRT ก็กางแผนที่กันอีกรอบ มองทางทิศทางของโรงแรม เราพักกันที่ Hotel supreme โชคดีที่โรงแรมมีอยู่ในแผนที่ด้วย ก็ช่วยๆ กันดูเลยหาไม่ยากเท่าไหร่ ไปถึงโรมแรมเช็คอิน เปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดเดินทางเป็นชุดทะมัดทะแมงหน่อย แล้วก็ออกไปหาอะไรกินย่านไชน่าทาวน์กัน เดินออกมานั่ง MRT จาก MRT Dhoby Ghaut  ไป MRT Chaina town ค่ะ ซึ่ง บัตร MRT เราได้เติมไป 10 $ ตั้งกะตอนนั่งMRT จากแอร์พอร์ต มาที่ MRT Dhoby Ghaut แล้วค่ะ

เดินออกมาจาก MRT แบบมั่วมาก..ถ. อะไร ก็จำไม่ได้ รู้แต่ว่า แต่เป็นช่วงแดดร่มลมโกรกสบายดี ของขายเพียบ คุณเพื่อนชอบช้อปก็ซื้อของฝากกันสนุกเลย ส่วนเราก็ต้องยืนรอ...ร๊อ...รอ ไปไหนไม่ได้ เดี๋ยวหลง เดินไปสุดถนนนี้ เจอแล้ว สิ่งที่ตั้งใจจะมากิน รีบพุ่งตัวเข้าไปเลยรถขายไปติม เป็นคนชอบกินไอติมมาก พวกเราซื้อชิมกันคนละ 1 อัน คุณเพื่อน กะคุณน้าซื้อ ช็อคโกแล็ค กับ วนิลา กินกะขนมปัง ส่วนเรากินรสมิ้น  ชอบมิ้นมากกกกก อร่อย ทำไมเมืองไทยไม่มีขายนะ ซึ่งก้อยกินรสอื่น บอก ธรรมดาๆ นะ แต่พอเค้าชิมรสมิ้นแล้วบอกว่าอร่อยกว่า....ตกอันละ 1 เหรียญ อ่ะค่ะ มีให้เลือกว่าจะกินคู่กะอะไร โคน ขนมปังแผ่น หรือเวเฟอร์  ซึ่งอุ๊ว่ากินกับขนมปังอร่อยดีอยู่แล้ว เลยไม่ได้ลองกินคู่กับอย่างอื่นเลย ขนมปังนุ่มดี ไม่ใช่เนื้อหยาบๆ ขนมปังแบบบ้านเราอ่ะค่ะ

ระหว่างรอคนช้อปเสร็จ เรากินไปแล้ว 2 อัน  5555+ ซึ่งคุณตาที่ขายมองหน้า ยัยนี่ทำไมกินจุจัง แล้วเค้าพูดอังกฤษๆ ไม่ได้ด้วยอ่ะ ตอนสั่ง ก็ แบบว่า มิ้นๆๆ นะ วิท เบรด เค้าก็ พยักหน้า แล้วก็ส่งให้

แล้วเรายืนรอนาน คุณตาคนขายไอติมจะขยับร่ม เค้าก็ พูดเป็นภาษาจีน บอกให้เราหลบๆๆๆ เราก็ ฉลาดค่ะ หลบไปยืนตรงที่ตาจะเอาร่มวาง เกือบโดนร่มตีหัวแล้วมั้ยล่ะ แต่พอหลบมาอีกทางคุณตาเค้าก็อมยิ้มอ่ะ ไม่รู้แกขำอะไร  หุหุ ช้อปเสร็จ เพื่อนเดินมาตาม บอกว่าเราจะย้อนกลับไปกลางซอย แล้วเดินไปอีกทาง จะไปดูร้านขายของ คือไม่เดินวนรอบนอกอย่างที่คิดไวทีแรก ก็เดินย้อนกลับไปตามใจขาช้อปเค้าหน่อย  พอช้อปเหนื่อยก็ข้ามไปกินข้าวที่ Maxwell ก่อนจะไปเมอร์ไอล้อน 

จากไชน่าทาวน์ไปเมอร์ไลอ้อนก็เดินหลงทาง กว่าจะถึงเมอร์ไลอ้อน หมดแรงค่ะ....แล้วใครบอกให้เดินไปละเนี่ย แงๆ ก็เค้านึกว่าใกล้นี่นะ ไปถึงตรงแถวๆ นี้ มีการแสดงด้วย ดีใจกันมาก แต่หาสิงโตไม่เจออ่ะ อยู่ไหนง่ะ ก็ได้ยินเสียงคนไทย เดินตามคนไทยไปค่ะ วีเวลาถ่ายวิวแป๊บเดียวค่ะ สอบตกการถ่ายไฟกลางคืนอย่างแรงง่ะ มือสั่นเพราะเหนื่อยด้วย 

ถ่ายรูปเล่นกันสักพักก็มานั่งพักให้หายเหนื่อยที่สตาร์บัคส์สาขาเมอร์ไลอ้อน ตรวจสอบราคาแก้วปรากฏว่าแก้วที่นี่ถูกกว่าเมืองไทย ก้อยเลยสอยไปเป็นของฝาก 1 ใบ และซื้อนู๋ส้มจี๊ดให้ตัวเอง 1 ใบ เราไม่ได้ซื้อเพราระไม่มีแบบที่ถูกใจเท่าไหร่อ่ะ หุหุ

Create Date : 11 มิถุนายน 2552
Last Update : 1 กรกฎาคม 2552 12:24:56 น.		2 comments
Counter : 1521 Pageviews.
Share Tweet