การเดินทางไกล หลายคนเลือกที่จะเดินทางตอนกลางคืน เพราะถนนโล่ง รถไม่เยอะ และอากาศไม่ร้อนอีกด้วย ครั้งนี้ก็เช่นกัน นุชเพื่อนของฉันทำงานอยู่แถวชลบุรี โทรมาเล่าให้ฉันฟังในเช้าตรู่ของวันอาทิตย์ ในใจนึกโมโหว่าเป็นวันพักผ่อน ทำไมต้องโทมาปลุกแต่เช้าขนาดนี้ เลยด่าไปเบาๆ สองสามคำ
เรา : มึงไม่เคยเรียนมารยาทเหรอ นี่มันวันพักผ่อน โทรมาทำห่าอะไรตั้งแต่ยังไม่แปดโมง
นุช : มึง ฟังกูก่อน กูแม่งไม่ไหวละ ผีหลอกทั้งคืน
             เท่านั้นแหละ ประสาทสัมผัสเราตื่นแทบทุกโสตประสาท ผีอีกแล้วเหรอ เราเป็นคนเจอผีบ่อย และชอบฟัง ชอบอ่าน ชอบดู เรื่องผีๆ เพื่อนๆ ต่างรู้ดี เวลาเจออะไรมา จึงชอบโทรมาเล่าให้เราฟัง ทั้งๆ ที่เราช่วยอะไรไม่ได้นั่นแหละ
นุชเล่าว่า เธอจะกลับบ้านที่ศรีสะเกษ ที่แรกว่าจะออกแต่เช้าวันเสาร์เพราะจะขึ้นไปทางเขาปัก แต่เพราะแฟนนุชติดธุระตอนเช้า  เลยเลื่อนไปเลื่อนมา ได้ออกจากชลบุรีจริงๆ ก็ประมาณห้าโมงเย็นไปแล้ว นุชกลัวว่าทางเขาปักจะลำบากเพราะต้องขึ้นเขาและโค้งเยอะ อาจเกิดอุบัติเหตุได้ แฟนนุชเลยบอกว่า งั้นก็ไปทางสระแก้ว นุชเลยถามว่าไปได้เหรอ แฟนนุชบอกว่าก็ไม่เคยไปหรอก แต่เพื่อนบอกว่ามันก็ทางดีเหมือนกัน เลยตกลงไปทางสระแก้ว โดยไปตามจีพีเอส ประมาณสามทุ่มกว่าๆ ก็พากันหิวและจอดกินข้าวที่ร้านสะดวกซื้อในปั๊ม ปตท. ใหญ่ๆ แห่งนึงก่อนจะถึงทางแยกไปสระแก้ว (ใครเคยไปทางนั้นคงจะพอนึกออก ที่พวกรถล่องชอบไปจอดพัก) พอหาอะไรกินเสร็จก็ออกเดินทางต่อ เจอแยกที่เลี้ยวไปทางสระแก้วถนนโล่งมาก นุชถึงกับต้องเปิดเพลงเพื่อลดความเงียบ ขับไปสักพักเห็นรถวิ่งอยู่ข้างหน้าเป็นรถล่องที่ขนของมาเต็มคันรถจนล้อหน้าแทบลอย แล้วแถมยังมีมอเตอร์ไซค์ห้อยท้ายไปอีกคันหนึ่ง แต่สภาพเหมือนไปเกิดอุบัติเหตุมาเพราะล้อบิดเบี้ยวไปหมด  นุชกับแฟนก็ไม่ได้พูดอะไร แต่นุชเห็นผู้ชายคนนึงนั่งกอดเข่าหันหลังต้านลม อยู่บนรถซึ่งขนของไว้สูงมาก นุชก็คิดในใจว่าไปนั่งได้ไง ไม่กลัวตกเหรอ แต่ก็คิดไปอีกว่าเขาคงจะชินแล้ว เพราะก็เห็นพวกคนงานชอบนั่งแบบนี้บ่อยๆ แฟนนุชขับรถแซงไปเพราะรถล่องจะขับช้า
            ประมาณเที่ยงคืนกว่า นุชอยากเข้าห้องน้ำ แต่ระหว่างทางเท่าที่เห็นคือไม่มีปั๊มเลย นุชเลยบอกแฟนว่า ปั๊มหน้าจะเล็กจะใหญ่ขอแค่มีห้องน้ำให้จอดเลย เพราะกลั้นไม่ไหวแล้ว โชคดีที่มีปั๊มเล็กๆ สีเหลืองอยู่ฝั่งทางซ้ายพอดี แฟนนุชเลยเลี้ยวเข้าไป นุชก็เดินไปเข้าห้องน้ำซึ่งก็ไม่ค่อยสะอาดเลย แต่ก็จำเป็นต้องเข้า นุชเข้าห้องน้ำอยู่นานพอสมควร ออกมาเห็นแฟนยืนสูบบุหรี่อยู่ แล้วก็กำลังคุยกับใครสักคน มารู้ทีหลังว่าเป็นคนขับรถล่อง และบังเอิญที่เป็นคันเดียวกับที่แซงมาเมื่อกี้ที่มีรถมอเตอร์ไซด์ห้อยมาท้ายรถ แฟนนุชใช้ให้ไปซื้อกาแฟ นุชเลยเดินเข้าไปในมินิมาร์ท พอออกมาก็ไม่เห็นแฟน ซึ่งน่าจะไปเช้าห้องน้ำ รถล่องที่จอดอยู่ข้างๆก็ไม่ได้จอดอยู่แล้ว นุชมองไปข้างๆ มินิมาร์ท

เห็นผู้ชายใส่เสื้อสีทึมๆ ดูลักษณะน่าจะเป็นแรงงานต่างด้าวนั่งกอดเข่าอยู่ นุชเอะใจ และนึกได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่เห็นนั่งอยู่บนรถล่อง แต่ทำไมมานั่งอยู่นี่ นุชมองหารถล่องอีกทีว่าย้ายไปจอดตรงไหนหรือเปล่าก็ปรากฏว่าไม่มี แฟนนุชเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี นุชเลยเดินขึ้นรถ นุชถามแฟนว่ารถล่องคันนั้นออกไปไหน ทำไมทิ้งเด็กรถไว้ที่ปั๊ม แฟนนุชก็ถามว่าเด็กรถที่ไหน นุชก็เล่าให้ฟังว่าเห็นนั่งมาบนรถล่อง แล้วก็เมื่อกี้นั่งอยู่ที่ปั๊ม (ปั๊มนี้ข้างๆ จะเป็นที่จอดพักกินข้าวเป็นศูนย์อาหารของรถทัวร์อะไรสักอย่าง) แฟนนุชบอกว่าไม่รู้สิ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ นุชก็ไม่ได้สนใจ ชวนแฟนคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ ทางเส้นนี้มืดและแคบมากเพราะเป็นถนนสองเลน สองข้างทางก็เป็นป่าเป็นต้นไม้ ไม่มีบ้านคนเลย นุชก็กลัวว่าจะหลงทางหรือเปล่า แต่พอเช็คจีพีเอสที่สัญญาณน้อยนิดก็ระบุว่ามาถูกทางแล้ว
             ระหว่างที่มองไปข้างหน้าเรื่อยๆ สายตานุชก็ไปสะดุดกับคนที่เดินอยู่ข้างถนน นุชหันไปทางแฟนจะบอก แต่แฟนนุชก็ร้องเพลงไปเรื่อย นุชเลยไม่ได้บอก แต่นุชเริ่มแปลกใจที่ดึกขนาดนี้ บ้านคนก็ไม่มี ไฟทางก็ไม่มี ทำไมมาเดินอยู่ข้างถนน แล้วความแคลงใจก็หายไป เมื่อขับรถไปอีกแค่ประมาณสองกิโล ก็เจอกับคนๆเดิม ลักษณะเดิม คือเดินอยู่ข้างถนนฝั่งซ้าย ซึ่งเป็นฝั่งเดียวกับนุช นุชรู้ทันทีโดยสัญชาตญาณว่านี่ไม่ใช่คน พยายามตั้งสติ และก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย แวบนึงในความคิด นุชเงยหน้าจากจอมือถือขึ้นมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจอคนนั้นอีกครั้ง ซึ่งถ้าเป็นคน คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดินแซงรถได้เร็วขนาดนั้น นุชนึกออกทันทีว่าลักษณะที่คนที่เห็นเป็นคนเดียวกับคนงานบนรถล่องนั่นแน่ๆ เสื้อสีทึมๆ กับกางเกงสามส่วนลายสก๊อตสีดำมอมแมม และรองเท้าแตะหูคีบ นุชตกใจหันไปทางแฟนที่นั่งเงียบ ทำหน้าขรึม นุชไม่กล้าบอก เพราะกลัวว่าจะกลัวกันไปหมด เลยแข็งใจนั่งต่อไป และสวดมนต์ในใจ ขับมาเรื่อยๆ ก็เจอแทบจะทุกสองกิโล จนนุชทนไม่ไหว เริ่มจะร้องไห้ หันไปหาแฟน กำลังจะอ้าปากพูด แฟนนุชก็บอกขึ้นมาก่อนว่าอย่าทัก นุชเลยถามว่าแฟนว่าเห็นเหรอ แฟนนุชหันมามองนุชตาเขียวปัด แล้วดุนุชว่าบอกแล้วไงว่าอย่าทัก สักพักรถเกิดกระตุกๆ แบบอยู่เฉยๆ ก็กระตุก แต่ไม่ดับ แล้วก็ขับต่อไปได้ปกติ นานพอสมควร นุชไม่เจอชายข้างทางแล้ว นุชได้แต่ภาวนาให้ถึงบ้านเร็วๆ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณตีสองกว่า แฟนนุชบอกให้นุชนอนไป ไม่ต้องห่วง นุชไม่กล้านอน เพราะเกรงใจแฟนที่ขับรถอยู่ เลยชวนคุยไปเรื่อย แล้วก็ปรับเบาะเอนลง แต่สายตานุชไปสะดุดกับบางอย่างให้กระจกหน้ารถที่ไว้ส่องหลัง นุชตกใจมาก เพราะสิ่งที่เห็นคือ ชายที่เดินอยู่ข้างถนนตอนนี้นั่งหันหลังอยู่หลังกระบะรถของนุช นุชดีดตัวขึ้นมาอัตโนมัติมองหน้าแฟนน้ำตาคลอ แฟนบอกให้นุชดูโทรศัพท์ว่าพอจะมีที่พักที่ไหนมั้ย ขับรถเมื่อยแล้วอยากนอนพัก เช้าค่อยไปต่อ นุชเลยเช็คดูในแผนที่ว่าพอจะมีรีสอร์ทอยู่มั้ย แต่ก็เหลือบๆ มองกระจกตลอด และยังเห็นชายคนนั้นนั่งอยู่ท่าเดิม พอดีเจอรีสอร์ทเล็กๆข้างทาง ก็เลยแวะเข้าไปนอน พอไปขอเปิดห้องคนเฝ้ารีสอร์ทบอกว่าให้นอนได้แค่ห้องละสองคนเท่านั้น นุชก็บอกว่าใช่ค่ะ นอนสองคน คนเฝ้ารีสอร์ททำหน้าเหมือนไม่พอใจ นุชเดาว่าเขาคงจะเห็นคนที่สามที่มาด้วยแน่ๆ แต่เขาก็ยอมเปิดห้องให้ นุชกับแฟนเข้าไปในห้อง แต่ก็ต่างคนต่างนอนไม่หลับ จนประมาณตีห้ากว่าฟ้าเริ่มสว่างนุชกับแฟนก็ออกมาจะเดินทางต่อ  นุชเดินไปหลังรถ เห็นรอยเท้าเต็มไปหมด เลยเรียกแฟนมาดู ต่างคนต่างมองหน้ากัน สักพักมีชายแก่ๆ คนนึงซึ่งหน้าจะอยู่ที่รีสอร์ทนั้นเดินมาหา แล้วบอกว่าเค้าไปแล้ว ทีหลังไม่ต้องใจดีให้มาด้วยหรอก ถ้าเกิดเป็นอันตรายขึ้นมาจะแย่ ดีที่เค้าแค่มาอาศัยกลับบ้านแค่นั้น นุชเข้าใจในทันทีว่าชายแก่หมายถึงอะไร แฟนนุชเลยเล่าให้นุชและชายแก่ฟังว่าตอนที่เข้าห้องน้ำได้คุยกับคนขับรถล่องแล้วถามเรื่องรถมอเตอร์ไซด์ที่ห้อยมา เค้าเล่าว่าเป็นของคนงานเขมรที่ทำงานก่อสร้างอยู่แถวแปดริ้วที่ประสบอุบัติเหตุชนสะพานข้างทาง โชคร้ายที่คนงานตกลงไปในคลองจึงจมน้ำเสียชีวิต เพราะคงได้รับบาดเจ็บจนลุกขึ้นไม่ไหว เลยขาดใจตาย บางคนก็ว่าเมา แต่ไม่มีใครสนใจ เพราะเป็นแรงงานไม่มีทะเบียนเดี๋ยวจะซวยกันป่าวๆ เลยเอาศพไปให้สัปปะเหร่อที่รู้จักกันช่วยเผาให้ แล้วก็จบๆไป ประเด็นคือรถมอเตอร์ไซด์คันนี้คนงานคนนั้นรักมาก เพราะเป็นสมบัติชิ้นแรกที่สามารถเก็บเงินซื้อต่อนายจ้างสมาได้ นายจ้างก็เลยยกให้คนขับรถล่องเพราะไม่อยากเก็บไว้  คนขับรถจึงจะเอาไปซ่อมแล้วก็จะเอาไปใช้งาน แล้วแฟนก็เล่าว่าเห็นคนงานเขมรนั้นเดินอยู่ข้างถนนตลอดหลังจากออกมาจากปั๊ม แต่เพราะนุชเห็นด้วยเลยกลัวว่านุชจะกลัว เลยตัดสินใจเรียกขึ้นรถ ว่าจะไปส่ง แต่อย่ามาปรากฏตัวแบบนี้ แล้วก็เห็นนั่งท่าเดิมกอดเข่าหลังรถเงียบๆมาตลอดผ่านกระจก แต่ไม่คิดว่านุชจะบังเอิญเห็น ชายแก่คนนั้นเลยบอกว่าเขาคงอยากกลับบ้าน คงบังเอิญได้ยินว่าเราจะมาทางนี้ก็เลยตามมาด้วย
              นี่แหละเรื่องในเช้าวันอาทิตย์นี่นุชโทรมาเล่าให้ฉันฟังในวันนั้น แบบสดๆร้อนๆ  ใครเดินทางกลางคืนก็ขอให้อย่าบังเอิญโชคดีมีแขกไม่ได้รับเชิญตามกลับบ้านนะคะ