ถึงขอนแก่นแล้วก๊าบ....
ในขณะที่เชียงใหม่ กับถูกฉีดยากระตุ้นหัวใจจนเต้นไม่เป็นจังหวะ
จนเชียงใหม่ที่ผมรู้จักเมื่อสิบปีก่อน กับเชียงใหม่ในอีกห้าปีต่อมา กลายเป็นเชียงใหม่แปลกหน้าที่ผมไม่รู้จักอีกต่อไป
แต่ขอนแก่น
แม้จะไม่ได้มาอยู่จริงๆ จังๆ เสียนานมาก มาคราวนี้ อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำทางไม่ได้
แต่ไม่ว่าตึกจะมากขึ้น ถนนจะใหญ่ขึ้น ผู้คนจะเต็มเมือง
แต่ขอนแก่นก็ยังคงเป็นเมืองที่ชีพจรเต้นช้า เหมือนที่เคยรู้จักเมื่อสิบห้าปีก่อนอยู่เหมือนเดิม
ความน่ารักที่ผมเคยรู้จักก็ยังคงอยู่
(แม้ลูกชิ้นปลาทอดหลังม.ข. ที่ให้จิ้มกินก่อนจนอิ่ม แล้วค่อยจ่ายตามศรัทธาทีหลังจะไม่มีอยู่แล้วก็ตาม)
---------------------------
มีภาพมาฝาก 1 ภาพ
เป็นภาพของภาคอีสาน ที่ไม่ว่าภาคไหนๆ ก็ไม่มีเหมือน
คือท้องฟ้าแบบนี้
อากาศที่แห้งของภาคอีสาน ทำให้ท้องฟ้าแจ่มกระจ่างได้แบบนี้
ตอนนี้อยู่ห่างไกล โฟโต้ชอป เลยใช้ Portable Gimp ที่ติดอยู่ในดิจิเมทจัดการแทน
ไม่ค่อยถนัดมือเท่าไหร่เลยแฮะ แต่ก็พอแก้ขัดได้
กลับไปกรุงเทพฯ เมื่อไหร่ ค่อยเอารูปที่เหลือไปจัดการ
ผู้ติดตามบล็อก : 44 คน [
ว่าแต่ที่บอกว่า ขอนแก่นเป็นเมืองที่ชีพจรเต้นช้า นี่หมายฟามว่าไงอ่ะครับ หวังว่าคงไม่ได้หมายถึงกำลังจะเด๊ดนะคับ ตอนนี้ขอนแก่นกำลังเจริญรุ่งเรืองเชียว สิ่งก่อสร้างมากมายเต็มไปหมด