แม้จะเข้าใจว่านิยายเรื่องคู่กรรมนี้ นางเอกคืออังศุมาลินอยู่ในยุคที่ถ้าผู้หญิงบอกรักผู้ชายคงจะแรงเกินแต่ก็อดรำคาญชีไม่ได้ที่ไม่ยอมบอกรักโกโบริซะที จนกระทั้งโกโบริจะตายพะงาบๆชีถึงจะปริปากถ้าเป็นยุค Social Network แบบยุคนี้ ยัยอังคงได้โพสต์สเตตัสในFB ระบายความในใจบ้าง

แต่อย่างไรก็ตามชอบอังศุมาลินตรงที่ชีรู้จักเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มเติมเองกับคุณหมอโยชิไม่รู้ว่ามีวิสัยทัศน์มองการณ์ไกลเห็นว่าถ้ารู้ภาษาเพิ่มโอกาสการได้งานก็จะมากขึ้นไปด้วยรึเปล่า? มันเป็นตรรกะง่ายๆเลยนะเพราะว่าภาษาเป็นสื่อกลางในการทำงานทำความเข้าใจร่วมกันระหว่างคนระหว่างหน่วยงาน ในการติดต่อธุรกิจ ถ้ารู้มากและช่ำชองด้วยจะมีแต่บริษัทต้องการตัวไปสัมภาษณ์(ข้อเขียนนี้เราสงวนคุยเฉพาะเรื่องภาษากับการหางานเพราะถึงรู้ภาษาหลายภาษาแต่งี่เง่ามาก ขากถุยตลอดก็ตกงานนะ)

ระหว่างหน่วยความจำ ระหว่างระบบหรือระหว่างเครื่องกลก็ต้องมีภาษาที่ใช้ติดต่อเพื่อให้สิ่งต่างเหล่านั้นทำงานร่วมกันได้ เช่นภาษา Java PHP VB.NET หรือ C# ถ้า Programmer หรือ Developer เขียนภาษาเหล่านี้ได้คล่องแน่นอนว่ามีแต่คนแย่งตัวไปทำ Software Engineer Application Developer ถ้ามีประสบการณ์สูงก็อาจได้ตำแหน่งSystems Analyst Application Architect ไปโน่น

 AEC (AseanEconomic Community) หรือประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน มีข้อตกลงร่วมกันระหว่าง 10 ชาติสมาชิกว่าจะใช้ภาษาEnglish เป็นภาษาธุรกิจ ดังนั้นก่อนปี 2015 ที่ AEC จะเริ่มกันจริงจัง พูดมาทุกปีตั้งแต่ 3ปีที่แล้วให้น้องๆตามมหาวิทยาลัยฟังว่าทักษะภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่นายจ้างเค้าต้องการ

 ภาษาท่าทางหรือ BodyLanguage ก็เป็นภาษาที่สำคัญไม่น้อยในการเชื่อมความสัมพันธ์กับคนอื่นหรือแม้กระทั้งการหางานให้ประสบความสำเร็จ ถ้าตอนไปสัมภาษณ์แต่งตัวด้วยยีนส์ฟิตเปรี๊ยะสุดแนว ไม่สบตากรรมการนั่งไขว่ห้างกระดิกเท้า ไม่ผ่านสัมภาษณ์นะจ้ะ การยิ้มอย่างจริงใจ ยกมือไหว้ นอบน้อมมีสัมมาคารวะจะได้คะแนนภาษาท่าทางเต็ม

สรุปว่ายัยอังศุมาลินได้งานเป็นล่ามเพราะรู้สองภาษา บวกกิริยามารยาทที่เรียบร้อยแบบไทยๆใครเห็นใครรักตั้งแต่ตาผลลุงเพือนบ้านหมอโยชิและเลยเถิดไปถึงนายช่างใหญ่อย่างโกโบริ ใครอยากเริ่ดๆแบบอังก็ตามนี้เลยจ้ะ