ปรับตัว... ช่วงนี้มีกรณีให้เรียนรู้เรื่องการปรับตัวค่ะ กรณีศึกษาหนึ่ง...ดูเผินๆก็ดูจะสุขสบายดี มีหน้าที่การงาน เงินเดือนพอใช้..บางทีอาจจะเหลือใช้ มีเพื่อนร่วมงานที่คอยเป็นห่วงเป็นใย...ทั้งยังมีเพื่อนที่รู้ใจ...มีครอบครัวที่รักและห่วงใยตลอดเวลา... แต่ใครจะรู้ว่าความห่วงใยที่ได้รับ...บางครั้ง ผู้รับและผู้ให้นั้นแปลความหมายไม่เหมือนกัน ผู้ให้...คิดว่านั่นคือความหวังดี...และคาดหวังว่าผู้รับจะเข้าใจและยอมรับมัน... ผู้ที่อยากให้รับ คิดว่า นั่นคือการเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตมากเกินไป...สิ่งที่มอบให้เป็นส่วนเกินในชีวิต เป็นแค่เครื่องประดับที่ไม่ได้สลักสำคัญต่อการดำรงชีวิตเลย สิ่งที่มอบให้ ถูกแปลความว่าเป็นเครื่องตอกย้ำความบกพร่องของผู้รับ และจุดบกพร่องนี้มันน่าขายหน้าเกินจะรับไหว... การตอบสนอง 1... ...ต่อต้านทุกรูปแบบ... การตอบสนองของผู้ให้...หยุดให้ การตอบสนองต่อมา...ผู้รับแปลความว่าเป็นการประชด การตอบสนองขั้นต่อมาอีก...ผู้ให้น้อยใจ...เกิดความเครียด แสดงออกทางอารมณ์เพื่อระบายความเครียดทั้งผู้ให้และผู้รับ สิ่งที่เกิดขึ้นในที่สุด...รู้สึกทนอยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้ ที่น่าลำบากใจ...ผู้ให้และผู้รับรักกันมาก... สิ่งที่ต้องทำ ...การปรับระยะห่าง.... แต่จะเป็นไปได้อย่างไร... เมื่อพื้นฐานของแต่ละคนต่างกันเพียงนี้...การปรับคงไม่ใช่เรื่องง่าย ...ด้วยวัยและประสบการณ์ชีวิตที่แต่ละคนคิดว่ามีอยู่มาก น่าลำบากใจนะคะ แต่สิ่งที่ยังทำให้น่าดีใจ คือหนึ่งในนั้นยังรู้ตัวเองอยู่บ้างว่าปัญหาคืออะไรและควรจะแก้ตรงไหน หนึ่งในนั้นบอกการปรับใจตนเองเป็นเรื่องที่ควรทำ ซึ่งมายด์ก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง... การปรับตัวเองเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดแล้วถ้าจะต้องทำเพื่อความอยู่รอด... หมายถึงอยู่อย่างสบายทั้งกายและใจนะคะ อย่างไรก็ตาม...คำพูดที่ว่า กรณีคนอื่นน่ะ ฉลาดนัก... แต่ถ้าเป็นตัวเอง...พยายามทำใจอย่างไร ก็ยากอยู่ดี...อาจจะทำไม่ได้ด้วยซ้ำ...มันคงจะจริง เท่าที่เห็นจึงมีแต่การพยายามอันน้อยนิดเท่านั้น... อือ... ก็ต้องเข้าใจว่าบางครั้งอาจจะต้องใช้เวลา... เป็นช่วงเวลาที่แสนจะน่าอนาถใจซะเหลือเกินนะนี่... มายด์ก็หวังว่าคงมีสักวันที่เขาทั้งสองจะมีความสุข...แม้ว่ามันจะริบหรี่น่ะ ขอถอนใจหนักๆซะที...กับกรณีนี้นะ....   Create Date : 08 มิถุนายน 2552 5 comments Last Update : 8 มิถุนายน 2552 21:41:26 น. Counter : 700 Pageviews. Share Tweet

ถ้าให้พี่ออกความเห็นนะครับ.. ซึ่งพี่ก็จะออกอยู่ดี ถึงแม้มายด์จะไม่ให้ออก.. เหะๆ... ไม่ได้พิมพ์ผิด..หัวเราะเหะๆจริงๆ.. สิ่งที่ต้องทำคือ ... หาทางเปิดฝาโอ่งครับ... ถ้าฝามันยังปิดอยู่ เทอะไรลงไป.. มันก็ลงดินหมด.. แอบไปส่องดูว่าเขาขาดอะไร.. แต่อย่าเพิ่งให้... แค่บอกว่าเราพร้อมที่จะให้ในสิ่งที่เขาขาดก็พอ.. ถ้าไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร.. เราก็เอาไปเลี้ยงลิงกังเสียก็สิ้นเรื่อง... แต่อย่าปล่อยให้เขาว้าเหว่เกินไปนะครับ.. เขาเหงาแหละ.. แต่คงกลัวว่าจะถูกคนอื่นมองว่าอ่อนแอ.. ทางแก้คือ.. อย่าไปแสดงออกว่าเราห่วงใย.. ต่อหน้าธารกำนัล.. แสดงออกในมุมเล็กๆ..ส่วนตัวๆ.. ก็ได้.. ถ้ายังเล่นตัวอีก.. แนะนำให้เตะผ่าหมาก.. น่าจะดีขึ้น.. ฮิ้วๆๆ..   โดย: ขุนติงต๊อง แห่งกรุงศรี ฮูเล ฮูล่า..สีรำ..เลี้ยงสุกร.. (อสัญแดหวา ) 9 มิถุนายน 2552 1:44:31 น.

แวะมาทักทายกันในวันอังคารแสนสุขใจนะคะ อย่างที่เล่ามาน่าจะแปลว่าเคมีไม่ตรงกันค่ะคุณมายด์   โดย: หอมกร 9 มิถุนายน 2552 7:18:29 น.

ทุกอย่างบนโลกไม่มีอะไรคงอยู่ตายตัวเราต้องปรับตัว ไม่ใช่ตัวอย่างเดี่ยวพี่ว่ารวมถึงปรับใจรับทุกอย่างด้วย แล้วทุกอย่างจะเป็นง่าย อย่างน้องมายด์สบายๆอยู่แล้วนิ มีความสุข ฝันดีจ๊ะ   โดย: Nat-cherry 9 มิถุนายน 2552 21:04:33 น.

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 10 มิถุนายน 2552 3:09:03 น.

มาเยี่ยมพี่มายด์ค่ะ ช่วงนี้เปรี้ยวก็ปรับตัวเหมือนกัน เพราะทั้งเรียนและก็ฝึกงานไปด้วยค่ะ คิดถึงพี่มายด์นะคะ   โดย: ดาวไร้ตะวัน 10 มิถุนายน 2552 7:55:48 น.