Bloggang.com : แม่มดปาร์ตี้ : บันทึกการเดินทาง "แม่มดผจญภัยในเจแปน"#1

พฤษภาคม 2555

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

1 พฤษภาคม 2555

บันทึกการเดินทาง "แม่มดผจญภัยในเจแปน"#1

บันทึกการเดินทาง "แม่มดผจญภัยในเจแปน"#1

สวัสดีเจ้าค่ะ นี่เปนบันทึกการเดินทาง ไปประเทศญี่ปุ่นนะคะ
(จากนี้ไปจะขอเรียกว่าเจแปนค่ะ)
อยากเขียนเอาไว้เป็นความทรงจำดีๆ ประสบการณ์ดีๆ แบ่งปันกันอ่าน
กับเพื่อนๆที่ไปด้วยกัน หรือไม่ได้ไปด้วยกัน ได้มาอ่านตามบันทึกนี้กันไปด้วย

มันอาจไม่มีสาระอะไรมากต้องขออภัยนะคะ อ่านเอาสนุกๆละกันเจ้าค่ะ
กำหนดการเดินทางไปเจแปนในครั้งนี้มี10วัน คือตั้งแต่13-23 เมษ2012ค่ะ

เริ่มจากวันแรก13เมษ.ที่สนามบินสุวรรณภูมิก้มีเรื่องฮาเลย
"อิชั้นหน้าไม่เหมือนคนไทยเร๊อะ 5555"
หลังจากที่ฝากกระเป๋าโหลดใต้เครื่องเสร็จ ก้เดินถือพาสปอร์ต
พร้อมตั๋วเครื่องบินคาเธ่ย์แปซิฟิคนำหน้าน้องๆ
เข้าไปที่ ตม.ผู้โดยสารขาออกอย่างมั่นใจ

เจ้าหน้าที่หญิงตรงทางเข้าเกทเอามือกันไว้แล้วถามว่า แวร์ อาร์ ยู โก?
อิชั้นอึ้งไปพักนึง เค้าถามเปนอังกิดมา เลยตอบอังกิดไปสั้นๆว่า เจแพน
เจ้าหน้าที่ก้กันให้ไปอีกช่องนึงที่ใช้ตรวจผู้ถือพาสปอตต่างชาติ อิชั้นมึนค่ะ

แล้วเจเจกับน้องเจี๊ยบก้ตามมาสมทบถามว่าซ้อไม่เข้าไปอ่ะ

เจ้าหน้าที่ก้ถามอิชั้นอีกรอบ แวร์ อาร์ ยู คัม ฟอม? ทีนี้ชั้นขำก๊ากเลย

แล้วเดินไปที่ช่องตรวจพาสปอตไทย เจ้าหน้าที่หน้าเหวอถามอีกว่าคนไทยหรอ5555

เดินฮาเข้าไปยืนหัวเราะอยุ่หลังประตูเกท เค้าก้ถามเปนไทยอีกว่าคนไทยทั้งหมดเลยรึป่าว
เอ่อ..คือไม่ใช่ค่ะ อิชั้นคนเวียดนาม กร๊ากกกกกกกกกกก

แกล้งอำเจ้าหน้าที่ว่าอิชั้นเปนสาวเวียดนามถือพาสปอตไทยจะไปเจแปน

กร๊ากกกกกกกกกก ฮาเจ้าหน้าที่มากๆ

น้องคะ หน้าพี่ไม่เหมือนคนไทยขนาดนั้น ถึงได้ถามเปนอังกิดมาเลยเนี่ย

หลุดเข้าเกทไปแล้วยังไม่จบความฮาแค่นั้นพอไปถึงตม. คนน้อยมากๆ
ว่างตรวจอยุ่หลายช่อง พี่ตม.เค้าก้กวักมือเรียกกระเหรี่ยง3คน
ให้มาตรวจคนละช่องได้เลย

แต่กระเหรี่ยง3คนไม่ยอมแยกจากกันเพราะชั้นและน้องเจี๊ยบไม่เคยบินนอกประเทศ
เลยตามเจเจผู้เชี่ยวชาญไปติดๆ ฮ่าๆๆ โดนตม.แซวว่าช่องนั้นตม.หล่อรึไง

แล้วน้องเจี๊ยบก้สวยจนจะโดนตม.สาดน้ำเล่นสงกรานต์ ฮ่าๆ
กว่าจะหลุดเข้าไปนั่งรอบินที่เกทได้ก้ใช้เวลานานอยุ่ นี่ที่ไทยนะยังโก๊ะกังขนาดนี้

ตอนเข้าไปนั่งรอบินตรงเกท อากาศร้อนมาก เพราะหลังคาสนามบิน

มันเปนผ้าใบสีขาวแล้วก้มีกระจกเยอะโคดๆไปที่นั่งตรงที่มี แอร์

(ที่มันเปนแผงแอร์มีลำโพง)

ไปยืนเกาะแผงแอร์จนแม่บ้านสนามบินมาบอกให้ไปลากเก้าอี้มานั่งข้างๆได้ 555ป้าอย่าท้าหนูนะคะ

แล้วชั้นก้ไปลากมานั่งกัน3คนจนฝรั่งแถวนั้นหลุดขำเลย

เด๋ยวเอารุปให้ดูว่านั่งกันยังไง ฮ่าๆๆๆ ใครเคยบินคงจะคุ้นๆแผนแอร์อันนี้
คนเดินผ่านคงคิดว่าหูไม่ดีกันรึไงไปนั่งพิงลำโพง

ใครเดินผ่านอยากมอง อยากขำไรก้ขำเถอะ เพราะนี่มันคือ เวียดนามสไตล์
กร๊ากกกกกกกกกกก
มุกเวียดนามสไตล์นี้ใช้ได้ตลอดนะ เพราะเจอมาหลายครั้ง
เวลาไปทำบัตรที่ต้องติดรูป เจ้าหน้าที่ต้องถามทุกทีว่าชั้นเปนคนไทย
หรือคนเวียดนาม กร๊ากกก
จะหมวยก้ไม่เชิง จะเปนแม่หญิงลาวก้ไม่ใช่ ผสมกันไปมาเลยเปนสาวเวียดนามซะเลย ฮ่าๆๆ

ชั้นร้แค่ว่า "ชั้นเปนแม่มดที่ติงต๊องหาตัวจับได้ยากมากๆ"

พอขึ้นเครื่องบินก้เดินหาที่นั่งตามเลขตั๋วกัน โอย ฟินเพราะได้แถวK62นี่แหละ
ถ้าเปน K23จะไฮโซม๊ากเพราะมันบิสิเนทคลาส ฮ่าๆๆ

ต้องบินจากสุวรรณภูมิไปต่อเครื่องที่ฮ่องกงก่อนเน้อ ตอนแรกคิดว่าการต่อเครื่อง
นี่คงน่าเบื่อมากแต่ที่ไหนได้เปนการได้ยืดเส้นยืดสาย ได้กินข้าว2รอบ
ที่นั่งของคาเธ่ย์แปซิฟิคกว้างมากนะคะ ชอบอ่ะ

ลาก่อนสุวรรณภูมิ มินามิจะไปหาเต่าน้อยแว้วววว #รุปนี้เต่าเหมือนตุ๊กแก ฮ่าๆๆๆ

ถึงฮ่องกง ก้ไปกินแมคฮ่องกง(เหมือนบ้านเราเหอะ) ฮ่าๆๆๆ
แล้วก้เดินเล่นดูร้านในสนามบิน อันนี้ร้านฮ่องกง ดิสนีย์แลนด์ค่ะ

บนเครื่องมีให้กินเซทใหญ่ยังไปกินแมคกันอีก555 อาหารบนเครื่องอร่อยม๊าก
ข้าวราดฉู่ฉี่ปลา ผลไม้ วุ้น ลูกชุบ น้ำส้ม ขนมปัง

อิ่ม เหนื่อย เมื่อย ล้า ง่วง อีกตั้งชั่วโมงนึง กว่าจะขึ้นเครื่องจากฮ่องกงไปนาริตะ
งั้นขอนอนรอสักงีบเนาะ #ทำไปได้555

แล้วก้ถึงเวลาขึ้นเครื่องรอบ 2 จากฮ่องกงไปนาริตะ เจแปนแล้วจ้าาาาาา
ขึ้นมาก้ได้กินอาหารอีกรอบ คราวนี้ พาสต้า แต่มีโซบะเย็นแจมมาด้วย
เฮ้ยยย มีไอติมฮาเก้นดาส ปลุกเจเจขึ้นมากินทันที
แม่มดดูเอนจอยอิตติ้งตั้งแต่ขาไปกันเลยนะ555555
นอนค่อยไม่หลับหรอกเพราะตื่นเต้นค่ะ

ถึงนาริตะแว้วว ออกจากเครื่องบินมาเหนฝนโปรย ตื่นเต้น กรี๊ดกร๊าด
ไม่รุ้ตัวเลยว่าความเย็นยะเยือกแบบน้ำแข็งละลายมันโหดม๊าก

ก็เดินตามๆเค้าไป แต่เอ๊ะ ในสนามบินนี่เราต้องขึ้นรถไฟ
ไปเข้าด่านตม.เจแปนเร๊อะ มึนเล็กน้อย สนามบินนาริตะกว้างม๊ากกกก
พอผ่านด่านตรวจเข้าเมืองเค้าได้ ก้ไปเอากระเป๋ากันที่สายพานค่ะ
หากันอยู่ตั้งนานไม่เจอกระเป๋าอ่ะ

กรี๊ดดดดด กระเป๋ากระเหรี่ยงหายยยยยยยย >.<

ใจคอไม่ดีนี่มันอะไร กระเป๋าอิชั้นอยู่ไหนนนน เดินหากันเถอะ
มันมีหลายสายพานนะ ก้เดินไปดูสายพานอีกด้านนึง

โอ้ว แม่เจ้า เจอกระเป๋ากระเหรี่ยงแว้ว
ยืนอึ้งเพราะกระเป๋าของ3กระเหรี่ยงมันไม่ได้อยู่ที่สายพาน
แต่วางอยู่กับพื้นพร้อมเจ้าหน้าที่คาเธย์2คนถือป้ายไฟล์บิน
รอเจ้าของกระเป๋ามารับอยุ่ ฮาา

ไม่ได้รุ้เรื่องกะเค้าเลยว่ากระเป๋ามารอตั้งนานแว้วว อายโคดๆ
เพราะมันมีแค่กระเป๋าของ3กระเหรี่ยงเท่านั้น
เจ้าหน้าที่คาเธ่ย์ที่นาริตะดูแลดีมากค่ะ
น่าจะถ่ายรุปกระเป๋าพร้อมเจ้าหน้าที่มานะ
เสียดายชอตเกรียนนี้จริงๆเพราะมัวแต่ฮากระจายกันนานอยุ่
กว่าจะเดินเข้าไปอาริกาโตวไซมัสได้ กร๊ากก #บ้า

ความเปิ่นโก๊ะไม่จบแค่นั้น พอได้กระเป๋ามาจะเปิดเอาแปรงสีฟัน
แต่ไม่มีที่ตัดเข็มขัดพาสติกที่ล็อคซิปกระเป๋าไว้
ทำไงดีๆๆ มองหาตัวช่วยก่อน
นั่งยองๆหน้าห้องน้ำ มองเจ้าหน้าที่สนามบินเจแปน เค้าหูดีมากเลยนะ
เพราะแค่กระซิบเบาๆว่า สุมิมาเซน (ขอโทษนะคะ)
เค้าปรี่มาหาทันทีเล้ยยย สุโค่ยยย

แล้วอิชั้นก้ส่งเจเจไปกับเจ้าหน้าที่เพื่อหากรรไกรมาตัดให้ 555
กระเหรี่ยงคนนี้เรื่องมากจริงอะไรจริง
ขอบคุณเจ้าหน้าที่สุดหล่อทั้ง2ท่านด้วยค่ะ^^

ล้างหน้าแปรงฟันกันแล้ว ก้ไปนั่งรอน้องโบนัสที่บินไฟล์ตามมา
อีก15นาที 8โมงเช้า ยังทันอยู่ แล้วก้นึกขึ้นมาได้ว่าน้องมาเทอร์มินอล1 นี่นา

ไม่รุ้ตัวว่าตัวเองนั่งเอ๋ออยุ่ผิดที่ ถ้าไม่เดินไปถามคุณลุงเจ้าหน้าที่ท่านนึง
(ภาษาอิชั้นด้อยมากยังกล้าไปคุยกะเค้า555)

ลุงพูดปุ่นสลับอังกิดบอกว่าต้องนั่งรถบัสไปนะ
ก้คิดว่าตัวเองฟังผิดป่าวหว่าไม่แน่ใจ เพราะเทอร์มินอล1
มันอยู่อีกอาคารนึงเล้ยยยย เฮ้ยไม่น่าใช่อ่ะ

ลุงถามว่ามาเรียนเหรอมาจากประเทศไหนก้ตอบไปว่าไทยค่ะ
ลุงถามอีกเรียนไฮศคูลที่ไหนล่ะจะบอกสายรถไฟให้
โอ้วว ไม่ใช่แล้วค่ะ ลุงขา คือหนูจะไปรับน้อง

สปีคเสนคๆฟิชๆ ปุ่นเลเวลใต้ดินกับลุงอยุ่นานคิดว่าไม่รอด ฮ่าๆๆ
บอกลุงรอสักครู่ค่ะแล้ววิ่งกลับไปที่นั่ง
"เจเจ~~~ช่วยซ้อด้วยยยยย" #เรียกล่ามทันที
"ลุงเค้าบอกให้นั่งรถบัสไปเทอร์มินอล1นะ มันไกลขนาดนั้นเลยเหรอ
เจเจไปคุยให้ซ้อหน่อยว่าซ้อเข้าใจถูกไหม"
#ซ้อด้อยภาษายังกล้าไปถามลุงอีกเนาะ5555

เจเจเดินไปถามให้ใหม่ พอคุณลุงเหนหน้าชั้นอีกรอบก้หันมายิ้มให้แล้วอธิบายอีกรอบ
และชั้นก้เข้าใจถูก ฮ่าๆๆ ด้อยภาษาแต่มั่วเก่งเฟ้ย #ฟิน

ขอชื่นชมเจ้าหน้าที่ที่สนามบินนาริตะทุกคนเลยค่ะ ดูแลเทคแคร์ดีมากด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
คุณลุงบอกทางเสร็จก้บอกชั้นว่าตั้งใจเรียนนะ กร๊ากกกกก

แล้วเราก้ออกจากอาคารไปรอรถบัสที่หน้าถนนตรงป้ายรถบัสกันค่ะ
อากาศด้านนอกที่สัมผัสผิวหนังมันยอดเยี่ยมม๊ากกก
ที่เจแปนเปิดแอร์ที่ถนนด้วย โอ้ววววว
จะบ้าเร๊อะ!! แอร์ที่ไหนหนาวยะเยือกขนาดเน้~~ถ้าไม่ใช่แอร์ธรรมชาติ
กรี๊ดดดด อุณหภูมิตอนนั้น 9 องศาค่ะพี่น้องงงงง
ควันออกปาก ขาแข็งกันเล้ยยย

เราจะทำอย่างไรให้อยู่รอรถได้โดยที่ไม่แข็งตายเสียก่อน
ออกกำลังกายกันเล็กน้อย อัพแอนด์ดาวน์กันเถอะ55 #คนบ้ายืนเต้นแอโรบิค

แล้วพอขึ้นรถบัสไปเทอร์มินอล1ก้ยังต้องไปดูแผนที่กันอีกค่ะ
ว่าผู้โดยสารขาออกมันช่องไหน เฮ้ยยย สนามบินกว้างไปไหม
ลากเป๋าเซเลย กว่าจะเจอน้องโบนัส

น้องโบนัสมารอกับโอโต้ซังนานแว้ววว ถ้าน้องไม่เรียกพี่คงไม่เหน555
มันเช้ายังมึนๆอยุ่ แถมลืมใส่แว่นอีก โกเมนนาไซเน้อ^^

แล้วเราก้ไปซื้อตั๋วลีมูซีนบัสกันค่ะโอโต้ซังขอดูพาสปอตว่าอายุเท่าไหร่
จะซื้อตั๋วเด็กไม่เกิน25 มีแต่น้องเจี๊ยบกับน้องโบนัสแหละค่ะที่จ่าย2000เยน

อิชั้นกับเจเจอายุมันเกินเลย3ไปแว้ว ต้องจ่าย3500เยน ฮือๆๆๆไม่ยอมๆๆๆๆ 555555

*ใครอยากไปเจแปนแบบเซฟครอส ขอแนะนำทริคอย่างนึงนะคะ
ควรไปเจแปนก่อนอายุ25เพราะยังได้ตั๋วรถบัสราคาเด็กอยุ่ กร๊ากกกกกกก

รถบัสพาเราจากนาริตะไปโยโกฮาม่าค่ะ ระหว่างทางเหนซากุระนิดหน่อย
ท่ามกลางสายฝน สวยเพลินดีนะคะ แถวนั้นๆต้นไม้เยอะ สดชื่นจริง

ลงรถบัสที่สถานีรถไฟโยโกฮาม่าค่ะ ทางเดินไปสถานีรถไฟ
มันผ่านห้างใหญ่ม๊ากกกก คนเยอะม๊ากกก พยายามถ่ายตอนคนโล่งๆ
ผนังสวยจัง >.<

ขึ้นรถไฟจากโยโกฮาม่าไปคิโบกะโอกะ 220เยน
หยอดตั๋วครั้งแรก โอโต้ซังจ่ายให้ทุกคนเล้ยย ขอบคุณมากๆนะคะ^^

แล้วพอขึ้นรถไฟก้ถ่ายรุปเปนที่ระลึกกันหน่อย5555
นั่งรถไฟครั้งแรกในเจแปนคนโล่งเกินไปนะ #มินามิกับโบนัสสึจัง

ไปถึงบ้านโอโต้ซังเกบกระเป๋ากันเรียบร้อยออกไปกินข้าวมื้อแรกกันที่
ร้านข้าวหน้าเบคอนย่างซีอิ้วชื่อดังแถวๆบ้าน อร่อยม๊ากกก

หน้าตาข้าวมือแรกที่เจแปนค่ะ อร่อยรสดั้งเดิม เจแปนฟู๊ดม๊ากๆ
ชามละ380เยน ซุปมิโสะ50เยน ขาเขียวฟรี มื้อนี้โอโต้ซังจ่ายค่ะ

อิ่มจังตังค์อยุ่ครบกันแล้วกลับมานอนสลบกันเลยตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงเย็น
ตื่นมากินอาหารเย็นกันอีกรอบ เราจะไปกินซูชิกันค่าาาาา ^_^

ร้านนี้อร่อยสุดๆ น่ากินทุกอย่างแต่ว่าชั้นและน้องเจี๊ยบไม่กินปลาดิบนี่สิ
โฮ้วว น่าเสียดายจานนี้กินไม่ได้ แต่ไข่ตุ๋นอร่อยนะคะ

ชอบที่สุดคือร้านนี้ให้กดน้ำชาเขียวเอง ฮ่าๆๆๆ นั่งกดไปกินไปอิ่มชาเขียวซะงั้น
ชาร้อนๆแก้หนาวได้ดีชะมัด

ชูซิที่อร่อยถูกใจก้คงเปนหน้าหอยเชลล์

ซูซิหน้าปลาหมึกยักษ์ >.<คำใหญ่ล้นปากม๊ากกก

แล้วก้ซูชิขาปู กับซูชิแซลมอนครึ่งสุกครึ่งดิบ ฮ่าๆๆๆๆ

ของโปรดอีกอย่างนึงคือ ทาโกะยากิ ค่าา ลูกใหญ่โคดๆๆ
เนื้อด้านในอร่อยหวานนุ่มลิ้นจริงๆ

ตบท้ายด้วยของหวานที่ต้องสั่งคือ พุดดิ้ง ฮ่าๆๆ
ชั้นไปเจแปนเพื่อกินพุดดิ้งเลยจริงๆนะ แม้อ้วนก้ยอมถ้าได้กินพุดดิ้ง

มื้อนี้ 8000 เยน ขอให้เจ้าภาพจงเจริญค่ะ
พี่ต้อยและโอโต้ซังของน้องโบนัสเลี้ยงต้อนรับคณะกระเหรี่ยง ฮ่าๆๆ
ขอบคุณมากมายมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ^^

แล้วเราก้ไปซุปเปอร์กันค่ะเพื่อซื้อของเข้าบ้านไว้ทำอาหารเช้าพรุ่งนี้
ชั้นได้พุดดิ้ง1กล่อง มูสชอคแลต1กล่องและ คิรินเมะจัง1ป๋องกลับบ้านด้วย ฮ่า

*เมะจังคือ คาเมนาชิ คาซึยะ วงคัตตุนค่ะ"

ซื้อแต่ขนมนะ ฮ่าๆๆๆเกบของเข้าตู้เยน อาบน้ำนอนกันได้ค่ะ
ก่อนนอนต้องมาฉลองกันก่อนว่าได้ชาคิรินของเมะจังมาแว้ววว #ห้องรก55

เราปูฟูกนอนแบบเรียวกังญี่ปุ่นเลยนะคะ อุ่นมาก
หลับสบายเหมือนบ้านตัวเอง ฮ่าๆๆ
(ฝนตกทั้งวันเลยมีแต่เรื่องกินกับนอน ฮ่าๆๆๆๆ)

วันนี้จบแล้ว ไว้มาเวิ่นวันต่อไป อัพบลอคครั้งหน้า จะพาไปดูซากุระกันค่าาา^^
ขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านกันมาตั้งแต่ต้นยันจบเลยนะคะ

มินามิจัง แห่ง อณาจักรแม่มด^^

Create Date : 01 พฤษภาคม 2555

Last Update : 1 พฤษภาคม 2555 23:27:05 น.

7 comments

Counter : 1554 Pageviews.