Bloggang.com : บลูม่า : ทำในสิ่งที่เรารัก แล้วเดี๋ยวเงินจะตามมา

ทำในสิ่งที่เรารัก แล้วเดี๋ยวเงินจะตามมา

ช่วงนี้หม่าหม๊าไม่ค่อยมีเวลาเขียน blog ของตัวเอง ขอลอกเอาของป่าป๊ามาให้อ่าน เพราะอ่านแล้วชอบอ่ะ เป็นแง่คิดที่ดี สามารถนำไปใช้ได้จริงในอนาคต และหม๊าเองก็อยากให้หนูได้ทำได้เจอกับสิ่งที่หนูรัก และหนูทำแล้วมีความสุขเหมือนป๊าตอนนี้...
--------------------------------------------------------

Do what you love and the money will come

วันนี้เมษาฮาวายขอนอกเรื่องที่ไม่ค่อยจะเกี่ยวกับอูคูเลเล่สักหน่อย แต่คิดว่าเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้คงจะพอเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย ตามหัวข้อ Do what you love and the money will come ทำในสิ่งที่คุณรัก เดี๋ยวเงินก็จะมาหาคุณเอง

ผมเกิดในครอบครัวของคนชั้นกลาง ปู่ย่าตายายโล้สำเภามาจากเมืองจีน ฐานะยากจน คุณพ่อคุณแม่ก็เลยไม่ได้ร่ำรวย แต่ทำงานหนักจนวันหนึ่งสามารถสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาได้ ส่งเสียลูกให้เรียนทุกคน ผมเรียนที่โรงเรียนสวนกุหลาบ ได้พบเพื่อนดี ๆ หลายคนที่นั่น จบมัธยมก็สอบเข้ามหาวิทยาลัย สมัยนั้นก็เรียนตาม ๆ กันไป เอ็นติดเข้าคณะวิศวะ จุฬาฯ ก็เพราะตามเพื่อน ใช้ชีวิตเตะฟุตบอล และมองสาวบัญชี สาวอักษร อยู่สี่ปี

เรียนจบครบตามหลักสูตร กลับไม่รู้สึกว่าอยากทำงานวิศวะ ค้นหาตัวเองไม่เจอ เลยขอทุนครอบครัวไปเรียนต่อโทด้านคอมพิวเตอร์ที่เดนเวอร์ อเมริกา เรียนไปทำงานไปด้วยเพื่อไม่ให้ภาระที่บ้านต้องหนักเกินไป ทำทั้งงานในมหาวิทยาลัย และงานข้างนอก วันที่หิมะตกยังจำได้ว่าทำงานเป็นเด็กเก็บเงินอยู่ในลานจอดรถ ตัวร้อนไปข้างนึงเพราะในตู้มีฮีตเตอร์ แต่อีกซีกหนาวเพราะต้องยื่นตัวออกจากตู้ไปเก็บเงิน จันทร์ถึงศุกร์ก็เป็นผู้ช่วยสอนในมหาวิทยาลัย เสาร์อาทิตย์ก็ไปเสิร์ฟอาหาร ล้างจาน เรียกได้ว่าทำงานอยู่หลายอาชีพเลยในช่วงนั้น ก็เรียนจนจบกลับมาเมืองไทยได้ ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไร

มาได้งานเป็นฝ่ายคอมพิวเตอร์ในบริษัทเอกชน ทำอยู่ได้สักพัก รู้สึกต้องการความท้าทายเลยสอบชิงทุนของกระทรวงวิทย์ ไปเรียนและทำงานอยู่ที่อินเดีย ทำให้เห็นโลกกว้างขึ้นแต่ก็ยังค้นตัวเองไม่พบอยู่ดี ว่าตกลงชีวิตเราชอบทำอะไรกันแน่ ตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ฮาวาย ทำงานคอมพิวเตอร์ที่ธนาคาร และทำงานพาร์ทไทม์เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย ชอบการสอน การถ่ายทอดความรู้ ผมเชื่อว่าความรู้เป็นสิ่งที่ต้องส่งต่อ เหมือนเทียน จุดเทียนเล่มต่อไป ไม่ได้ทำให้แสงเทียนของตัวเองสว่างน้อยลง แต่กลับทำให้ทั้งห้องสว่างขึ้น

ระหว่างนั้นก็เริ่มสนใจเล่นอูคูเลเล่ และศึกษาหาความรู้ เขียนบล็อคอูคูเลเล่ ถ่ายทอดความรู้ที่พอมีตามนิสัยของความเป็นอาจารย์ ช่วงที่ภรรยาท้อง เกิดอาการแพ้ท้องแทนภรรยา เห็นอูคูเลเล่แล้วใจสั่น ต้องซื้อ ต้องเล่น ต้องหาอ่าน ต้องศึกษา เป็นมากจนถึงขั้นที่ว่าวันที่ภรรยาคลอด น่าจะมีอูคูเลเล่อยู่ในครอบครองประมาณเกือบ 20 ตัว ซ่อนอยู่ตามตู้เสื้อผ้า ท้ายรถ ที่ทำงาน แต่พอคลอดแล้วอาการที่ว่าก็ทุเลาลง

ตื่นเช้ามาวันหนึ่ง ยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก แล้วถามตัวเองว่าวันนี้อยากไปทำงานที่ธนาคารมั้ย ปรากฎว่าตอบตัวเองไม่ได้ เป็นอยู่แบบนี้หลาย ๆ วันเข้า เริ่มรู้สึกแล้วว่าต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง ภรรยาบอกว่า Do what you love and the money will come ก็เริ่มมาคิดว่าเราชอบอูคูเลเล่ ลองทำดูสักครั้งจะเป็นไร คุณเบิร์ดเพื่อนที่สวนกุหลาบมาฮันนีมูนที่ฮาวาย เลยขอให้ช่วยขายอูคูเลเล่ให้ที ที่ซ่อน ๆ อยู่ตามตู้เสื้อผ้าก็เลยได้นำออกมา

บ้านอูคูเลเล่เลยถือกำเนิดขึ้นมาเป็นร้านออนไลน์เล็ก ๆ มีเป้าหมายที่อยากจะให้ทุกบ้านมีอูคูเลเล่ไว้เล่นให้เด็กฟัง เหมือนบ้านของตัวเองที่เราเล่นให้ลูกฟังทุกวัน เป้าหมายฟังดูยิ่งใหญ่ แต่เชื่อว่าทำได้ เราค่อย ๆ ทำตามกำลังที่มี ชีวิตเริ่มรู้สึกว่ามีทิศทางได้ทำในสิ่งที่เรารัก คุณเบิร์ดบอกว่าให้กลับมาเมืองไทยช่วยกันหน่อย เลยถามตัวเองจริง ๆ จัง ๆ อีกครั้งว่า จะยอมทิ้งหน้าที่การงานทุกอย่าง ทำในสิ่งที่เรารักเต็มตัวเลยดีมั้ย บางคนทั้งชีวิตยังค้นไม่พบว่าตัวเองชอบทำอะไร ในเมื่อตัวเราค้นพบแล้วทำไมถึงจะไม่ทำ เลยตัดสินใจอพยพครอบครัวกลับเมืองไทย แต่ก็ยังบินไปมา อย่างไรเสียอูคูเลเล่ก็คือฮาวาย

ฝรั่งมีคำพูดว่า ข้อแตกต่างระหว่างคำว่า job กับ career คือ job เป็นงาน งานที่ทำแล้วได้เงิน แต่ career คือ อาชีพ เป็นยิ่งกว่างาน เพราะ career คืออาชีพที่เรายึดถือไว้ได้ตลอดชีวิต ถึงขนาดที่เราเองอาจจะยอมจ่ายเงินเพื่อที่จะได้ทำ

กิจการของบ้านอูคูเลเล่ดำเนินไปได้ด้วยดี เราเปิดหน้าร้าน ขายปลีกและขายส่ง ผลตอบรับดีเกินคาด รู้สึกดีใจที่มีคนรักอูคูเลเล่เหมือน ๆ ตัวเรา และรู้สึกดีใจที่ในที่สุดเราก็ค้นพบ career จนได้ ตื่นเช้าทุกวันมีแรงอยากจะไปทำงานไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ตื่นเช้าแล้วรู้สึกหดหู่ ดูแล้วท่อนที่ว่า the money will come ก็เริ่มจะเป็นจริง แต่ money can't buy happiness เงินไม่สามารถซื้อความสุขได้ และเงินก็ซื้อไม่ได้อีกหลาย ๆ อย่าง มีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นที่ทำให้รู้สึกว่า ชีวิตคนเราเปราะบางเหลือเกิน

ตื่นเช้ามาวันหนึ่ง ยืนถามตัวเองหน้ากระจกว่า ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต ถ้าวันนี้เราจะต้องตาย เรายังจะทำในสิ่งที่เราคิดจะทำในวันนี้อยู่หรือเปล่า แล้วก็ได้คำตอบที่ชัดเจนว่า ชีวิตไม่สามารถเติมเต็มได้ด้วยเงินเพียงอย่างเดียว แต่ชีวิตเติมเต็มได้ด้วยความรู้สึกดีที่ได้ทำในสิ่งที่ดี วันที่หลับตาลงเป็นครั้งสุดท้ายจะได้พบกับแสงสีทองที่สุขสงบ

เลยพยายามบริจาค และทำงานกุศลต่าง ๆ โดยเฉพาะกับเด็ก เพราะเรามีลูกเล็กเลยเข้าใจหัวอกของคนเป็นพ่อแม่ วันที่ KoAloha และกลุ่ม Art เธอและพี่ ไปเต้นฮูล่าและร้องเพลงที่โรงพยาบาลเด็ก เป็นหนึ่งวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิต เพราะรู้สึกว่าชีวิตเติมเต็ม ทุกคนที่ไปช่วยกันวันนั้นมีความรู้สึกแบบเดียวกัน เป็นความรู้สึกที่ต่อให้มีเงินมากมายแค่ไหน ก็ไม่สามารถซื้อได้

มีเด็ก ๆ หลายคนที่ป่วยเป็นโรคค่อนข้างร้ายแรง อย่างเช่นมะเร็ง พยาบาลมาบอกเราว่า น้องคนหนึ่งตั้งแต่เข้าโรงพยาบาลมาไม่เคยยิ้ม วันนี้เป็นวันแรกที่เธอยิ้มออกมา อูคูเลเล่มีพลังบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจจะเป็นเพราะขนาดที่เล็ก ดูเหมือนเป็นของเล่น ที่สามารถเข้าถึงเด็ก ๆ ได้ง่ายกว่าเครื่องดนตรีอื่น หรือเสียงกรุ๊งกริ๊ง ที่ทำให้เด็กทุกคนที่ได้ฟังต้องยิ้มออกมา ดนตรีที่สามารถเข้าไปสัมผัสส่วนลึกในจิตใจที่บางครั้งคำพูดหรือภาษาก็ไม่สามารถจะเข้าไปได้ถึง หลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่าง ที่ทำให้เสียงเพลงที่มาจากอูคูเลเล่ และการเต้นฮูล่า เป็นการบำบัดผู้่ป่วยอย่างหนึ่ง ไม่เฉพาะบำบัดน้อง ๆ ที่ป่วย แต่ได้ช่วยเยียวยา ปลอบโยน และให้กำลังใจคนเป็นพ่อแม่ ที่มานั่งเฝ้าข้างเตียงลูกที่ป่วย เป็นวันที่น้ำตาของความสุขหลาย ๆ คนได้ไหลรินออกมา

Do what you love and the money will come นั้นผมเชื่อแล้่วว่าเป็นจริง แต่ What's next? อะไรคือสิ่งที่คุณจะทำเมื่อคุณมีเงิน นั่นคือคำถามที่ผมยังคงถามตัวเองอยู่เสมอ ๆ ผมหวังว่าบ้านอูคูเลเล่คงจะเติบโตไปเรื่อย ๆ แบบยั่งยืน เพื่อที่พนักงานทุกคนในบ้านอูคูเลเล่ จะสามารถเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้โดยไม่เดือดร้อน เงินส่วนที่เหลือถ้าสามารถนำไปทำการกุศล ช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้ชีวิตเราและคนรอบข้างรู้สึกเติมเต็ม เป็นสิ่งที่บ้านอูคูเลเล่จะทำ

ท้ายสุดนี้ ผมขอให้พระเจ้าอวยพรให้เพื่อน ๆ ที่ยังไม่พบสิ่งที่ตัวเองรักได้พบในเร็ววัน ถ้าใครมี job ก็ขอให้พบ career ถ้ายังไม่พบ มีทางออกทางเดียว คือ หาต่อไป อย่าได้หยุด แล้วคุณจะพบ! และขอให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานที่ได้ทำทุกคนครับ

Create Date : 09 ตุลาคม 2554

Last Update : 9 ตุลาคม 2554 14:47:39 น.

7 comments

Counter : 2479 Pageviews.

เขียนดีมากเลยค่ะ ตอนนี้มีแต่ money ค่ะ แต่ไม่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองฝัน

โดย: ต.เต่า (pintakai

) วันที่: 9 ตุลาคม 2554 เวลา:15:34:55 น.

อ่านแล้วได้ข้อคิดมากมายเลยคะ..
ชอบรูปสุดท้ายจังเลย
คิดถึงหนุ่มน้อยสุดหล่อ บ้านนี้เสมอนะคะ..^__^

โดย: น้องเวียงพิงค์ (Mein Schatz

) วันที่: 9 ตุลาคม 2554 เวลา:17:38:39 น.

ใช่ค่ะ ทำในสิ่งที่เรารัก ยังไงก็ประสบความสำเร็จอยู่แล้ว
อาจจะช้าไปบ้าง ทุกอย่างก็ต้องใช้เวลา ไม่มีใครมาบังคับด้วย
ส่วนตัวก็ทำในสิ่งที่รักเหมือนกันค่ะ

โดย: Junenaka1

วันที่: 9 ตุลาคม 2554 เวลา:18:55:15 น.

กำลังหาตัวเองเหมือนกันค่ะ ดูเหมือนจะเจอแล้ว แต่ยังขาดทุน หุๆ

โดย: pure diamond IP: 223.27.226.150 วันที่: 9 ตุลาคม 2554 เวลา:20:07:54 น.

น่ารักจังเลยค่ะ

โดย: มี๊เก๋&ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 11 ตุลาคม 2554 เวลา:13:30:01 น.

ข้อคิดดีมากครับ ผมเองตอนนี้ก็เจอสิ่งที่ตัวเองรัก ใครจะรู้ว่าผมจะออกจากงานราชการมานั่งกลึงเม็ดกะลาทำสร้อยขาย ทำด้วยความชอบ งานออกมาดี รายได้ก็ตามมา มากกว่าเดิมไม่ต่ำกว่า 4 เท่าของงานเดิมเลย ที่สำคัญคือต้องแบ่งปันกลับไปให้คนอื่นบ้าง เริ่มต้นจากคนรอบๆตัวก่อนจึงเป็นความสุขที่แท้จริง.......
ผมชอบเสียงอะคูเลเล่มากแต่เล่นยังไม่เป็น ว่างจากงานก็มานั่งหัดเล่นอยู่ครับ.............

โดย: เบสท์กะลาตาเดียว IP: 125.26.49.228 วันที่: 3 มกราคม 2555 เวลา:23:48:43 น.

แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก"
อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ..
อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม
เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม
แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน

โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:02:34 น.