BlogGang.com : : i will ok : ตอนที่ 3 | 21 มี.ค. 54

ตอนที่ 3 | 21 มี.ค. 54 | สวัสดี เมืองเว้

ตอนที่ 2 | 20 มี.ค. 54 | นั่งรถขนของ จากอุบล เข้าเวียดนามกลาง เซี้ยว เสียว ครับ
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=mangiang&month=17-04-2011&group=5&gblog=2

หลังจากตอนที่แล้ว เราก็เดินทางมาถึงด่านชายแดนเวียดนามกันแล้ว ก็หมุนเวลามาที่ตอนเช้าเลยนะครับ

ตื่นเช้ามา ทุกคนก็ลงไปล้างหน้า แปรงฟัน กินกาแฟกัน ผมก็ไม่พลาดครับ เื่มื่อคืนก็ไม่ได้แปรงฟัน หน้าก็ไม่ได้ล้าง ไม่ไหวๆ ลงไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย(หมายถึง ล้างหน้า แปรงฟันนะครับ) แล้วก็เดินมางงๆอยู่ตรงนั้น ไม่ได้กินอะไรครับ ยังไม่หิว เพราะข้าวเมื่อวานเย็น ยังเต็มท้องอยู่เลย

แล้วก็มีสาวๆ มารับแลกเงิน ก็แลกเงินด่องมา 2,000 บาท ได้ราคาที่บาทละ 700 ด่อง ถือว่าถูกมากเทียบกับที่ทำการบ้านมา จริงๆอยากจะแลกเยอะกว่านั้นนะ แต่กลัวมัยเป็นแบงค์ปลอม ทำไมมันถูกจังหว่า?? แต่ไม่ต้องกลัวครับ แลกไปโลด เพราะผมก็เอาเงินที่แลกมาไปใช้ได้หมดนะครับ

แล้วคนรถก็เดินมาขอพาสปอร์ต ผมก็ยื่นให้ไปแบบงงๆ เข้าใจว่า เค้าจะจัดการเรื่องผ่านด่านให้ พร้อมกับให้เิงินไป 60,000 ด่องแพงนะเนี่ย เกือบร้อยเลย

แล้วพี่คนรถก็เดินมาคุยด้วย ได้ความประมาณว่า เดี๋ยวให้ผมไปขึ้นรถอีกคันนึง ไปเว้เหมือนกัน คันนี้นั่งสบายกว่า แล้วก็ไม่ต้องจ่ายตังค์เพิ่มนะ เพราะเดี๋ยวเค้าคุยให้

ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ผมรู้สึกว่าพี่แกใจดีมากเลย เพราะแกดูจะค่อนข้างเทคแคร์ผมมากที่สุดแล้ว ถึงแม้ว่าจะคุยกันไม่รู้เรื่องก็ตาม ก็โอเคๆครับ แต่ดูสภาพรถคันใหม่แล้ว ก็ไม่ค่อยต่างนะพี่ ฮ่าๆ เป็นรถขนของเหมือนเดิม

แล้วไงต่อ? พาสปอร์ตก็เอาไปแล้ว ยังไงๆ งงครับงง เห็นคนอื่นๆเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เดินไปที่ด่านกัน แบกเป้ไปด้วย หมายความว่าไงเนี่ย? ผมเลยไปถามสาวเวียดนามที่มารับแลกตังค์ เค้าก็พูดภาษาลาวมาว่า ให้ไปรอที่ด่านเลย เดี๋ยวรถตามไป แล้วพาสปอร์ตก็ไปเอาที่นั่นได้เลย

ผมก็เดินไปครับ แล้วก็งงๆอยู่ที่ด่านอีก มีตาเกาหลีอีกคน ที่มากะรถคันอื่น ก็มองๆผมเหมือนกันครับ เพราะเหมือนตอนนั้น มีแค่สองคนเราที่เป็นต่างชาติ ที่เหลือ ลาวกะเวียดหมด เกาหลีนั่นก็งง ผมก็งง แต่ไม่มาคุยกัน มองกันไปมองกันมา มึงทำไร กูทำตาม กูทำไร มึงก็ทำตาม ตลกดี

แล้วพักใหญ่ เท่าอึดใจโลมา ผมก็ได้พาสปอร์ตคืนครับที่ด่านลาว ตอ้งดูให้ดีนะครับ ว่าใครเอาพาสปอร์ตเรามา แล้วก็ไปต่อคิวเอาให้ถูกคน ไม่งั้นมีหวัง พาสปอร์ตหายแน่ๆ

ได้พาสปอร์ตมาแล้วก็เดินไปที่ด่านเวียดนามครับ ที่ด่านนี้ต้องจัดการตัวเอง ผมก็ไปต่อคิวตามเค้าแหละครับ ค่าผ่านด่านที่เีวียดนาม 10,000 ด่องครับ ไม่แพงๆ สิบกว่าบาท

แต่ตม. เวียดนามเป็นไรไม่ทราบครับ? ขี้เกียจมาก พี่แกเล่นเปิดพาสปอร์ตผมหน้าสุดท้ายแล้วก็ปั๊มมันซะอย่างนั้น ขี้เกียจจริงๆ (ตอนขากลับ ที่ตม.ไทยก็บ่นว่า ไฟลท์นี้ที่มาจากโฮจิมินห์ แจ้งเลขอะไรสักอย่างมามั่วตลอดเลย ตม.เวียดนาม ขี้เกียจจริงๆครับ) แถมคนเวียดนามแซงคิวตลอด ตม.ก็ไม่ว่าอะไร เซ็งครับเซ็ง

เสร็จแล้วผมก็ต้องเดินออกจากด่านไปครับ เดินไปรอรถ เดี๋ยวรถจะไปรอเราที่นั่น

ที่ด่านมีรถไปเวียดนามเยอะเลยครับ แต่ไม่รู้ว่าจะมีรับสักกี่คัน เพราะออกแนว ป.1 ซะเยอะเลย (ทำไมกูไม่ได้นั่งรถดีๆกะเค้ามั่งวะ?

)

แล้วผมก็ออกจากด่านด้วยรถคันใหม่(ที่ไม่ใหม่ซะเลย)

ถึงแล้ว ชายแดนเวียดนาม

นี่ครับ รถคันใหม่ของผม

ชายแดนๆๆๆ จะเข้าเวียดนามแล้ว!!

รถต่อคิวผ่านด่าน เพียบ!!

ใกล้ๆด่านชายแดน ขยะเต็มเลย

วิวสองข้างทาง สวยงามดีครับ มีแต่ภูเขาสูงๆ

สะพานสวยๆอีกแล้ว เมืองไทยเห็นมีแต่ในกรุงเทพแหละ

ถามว่าทำไมคราวนี้ผมกล้าถ่ายรูป เพราะด้วยความที่มันเป็นตอนกลางวันด้วยมั้งครับ ประกอบกับ รถคันใหม่นี่ มีแม่ค้าขึ้นเยอะกว่าผู้ชาย เยดูไม่น่ากลัว เพราะคันแรก มีแต่ชายฉกรรจ์ ที่ไม่พูดไม่จาครับ เลยกลัวครับกลัว

รถออกไปสักพัก คนรถก็เดินมาเก็บตังค์ ผมก็พูดอังกฤษใส่ไปว่า รถคันที่แล้วบอกว่าผมไม่ต้องจ่ายแล้ว เพราะผมจ่ายค่ารถสำหรับไปเว้แล้ว เค้าบอกจะเคลียร์ให้ แล้วพี่แกก็ทำท่างงๆ เดินกลับไป

ขับไปอีกพัก รถผมก็ต้องจอดอีกครั้ง เพราะตำรวจโบก แต่รอบนี้ตำรวจเวียดนามครับ ก็ไม่รู้จะโดนอะไรอีกนะ

พอรถจอด ผมก็ลง สักพัก ก็มีคนมาคุยด้วย ทำมือแบบจะเอาเงินค่ารถ ผมก็พูดภาษาอังกฤษไปแบบเดิม สักพักแกก็พูดลาวออกมาครับ ว่าผมไม่ให้ค่ารถ ผมก็เลยแทบจะกราบขอบคุณครงนั้นเลยครับ พี่พูดลาวได้หรอครับ? มีคนพูดกะผมรู้เรื่องแล้ว ถึงแม้ผมจะพูดลาวไม่ได้ก็ตาม แต่แกคงเข้าใจภาษาไทยล่ะ

สรุปสุดท้าย ผมต้องจ่ายค่ารถคันใหม่ไปอีก 100,000 ดอง เฮ้อ! รู้งี้ไปโบกรถคันอื่นที่มันนั่งสบายๆเข้าเมืองที่ตรงด่านดีกว่า ไม่น่าเลย...

สักเกือบชั่วโมงได้ ตำรวจก็ตรวจรถเสร็จ ทุกคนกลับขึ้นรถ มุ่งหน้าสู้เว้

12.30 น. ตามเวลาเวียดนาม(เวียดนาม ลาว ไทย ใช้เวลาเีดียวกันครับ ไม่ต้องปรับให้ยุ่งยาก)
รถก็มาถึงเว้ แล้วก็เอาผมลงตรงไหนก็ไม่รู้ ท่ารถก็ไม่ใช่(มารู้ตอนหลัง เป็นริมแม่น้ำหอม ที่ถ้าเดินตรงไปเรื่อยตามแม่น้ำ ก็ถึงเมืองแล้ว) แต่จังหวะนั้นไม่มีแผนทีครับ เจอมอไซค์รับจ้าง ผมเลยบอกจะไปหาโรงแรม แกคิด 50,000 ดอง ก็โอเค ราคาประมาณนี้เท่าที่หามา(แต่ที่หามาคือแทกซีจากท่ารถไปในเมือง)

สุดท้ายก็มาได้โรงแรม NGOC BINH Hotel คืนละ 8 USD เอา 2 คืนเลย ถ้าเดินลงมาจากสะพานตรังเทียน เลยมาเจอโรงแรม Duy Tan เจอแยก เลี้ยวขวาไป ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม เจอซอยเล็กๆ ก็เข้าไปเลยครับ โรงแรมเยอะมากๆ

โรงแรมนี้เจ้าของใจดีมากครับ แถมสวยด้วย service mind มากๆ ประทับใจจริงๆ

ระหว่างทางเจอสะพานเยอะมากๆครับ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าสาธารณูปโภคเค้าจะมาถึงขั้นนี้แล้ว

ปั๊มน้ำมันยี่ห้อนี้ เจอเยอะมาก คงประมาณ ปตท. บ้านเรา

ป้ายจำกัดความเร็ว

ถนนเลียบทางรถไฟ

ราคาน้ำมันในเวียดนาม มองเห็นกันมั้ยอะ?

ป้ายโฆษณาใหญ่ยักษ์กลางทุ่งนา ผมเห็นได้มากในเวียดนาม

ถึงเว้แล้วครับ ถนนหนทางดูสะอาดสะอ้านมากๆครับ ถ่ายจากท้ายมอเตอร์ไซค์

เค้ามาถ่ายรูปแต่งงานกัน เจ้าบ่าวเจ้าสาวอยู่ท้ายรถ แอบถ่ายไม่ทันครับ

ผ่าน citadel ด้วยครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาดูกัน

ภายในโรงแรม NGOC BINH ครับ 8 USDมีทีวี ตู้เย็น(ไม่มีมินิบาร์ครับ)

เตียง 5 ฟุต

เครื่องทำน้ำอุ่น

เช็คอินเรียบร้อย ก็เดินลงมาที่เคาท์เตอร์ ขอรหัส wifi พร้อมกับซื้อ one day trip พรุ่งนี้ ราคา 7 USD แล้วก็จองรถไป Hoi An วันมะรืน อีก 4 USD ดีมากเลยครับ All in one แถมบริการดีด้วยครับ แนะนำจริงๆ เจ้าของน่ารักด้วยอีกต่างหาก แต่ลืมถ่ายรูปมา(ไม่ได้ลืม แต่ไม่กล้า ฮ่าๆ)

ตอนต่อไปจะพาเที่ยวในเมืองเว้ครับ ติดตามตอนต่อไปนะครับ
ขอบคุณที่รับชมครับ

Create Date : 17 เมษายน 2554

Last Update : 17 เมษายน 2554 18:37:26 น.

8 comments

Counter : 2170 Pageviews.

ขอบคุณครับ
จะติดตามชมไปจนจบครับ

โดย: ฟีฟะ IP: 58.9.92.119 วันที่: 18 เมษายน 2554 เวลา:11:41:28 น.

ตามมา..เรื่อยๆ
น่าสนใจ ไม่เคยหาข้อมูลเชิงลึกแบบนี้สักที
กะไปลุยเอาเลยทีเดียว... แต่จะไปดาลัดกะมุยเน่อ่ะ

โดย: YinGGP IP: 118.172.161.243 วันที่: 21 เมษายน 2554 เวลา:2:58:06 น.

คุณ ฟีฟะ ครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาติดตามแต่คงต้องรอหน่อยเพราะตอนนี้งานเยอะครับ กลับมาก็ขี้เกียจ ฮ่าๆ จะรีบทำให้เร็วที่สุดเท่าที่สามารถครับ

คุณ YinGGP ขอบคุณครับ คอมเม้นทั้งสามหน้าเลยทีเดียว แนะนำให้หาข้อมูลไปเยอะๆดีกว่าครับ อย่างน้อยจะได้ไม่ถูกโกง แถมถ้ามีข้อมูลไปเยอะๆ เวลาไปเจอของจริงมันจะรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขที่ได้เห็นมากกว่าไม่มีข้อมูลไปน่ะครับ
แต่รีวิวนี้ผมไม่ได้ไปเวียดนามใต้นะครับ มีแค่ไปขึ้นเครื่องกลับจากโฮจิมินห์เท่านั้นครับ

โดย: i will ok

วันที่: 23 เมษายน 2554 เวลา:12:40:52 น.

ตอนนี้โน้ตบุคผมพังนะครับ พังมานานแล้ว ยังไม่มีตังค์ไปซ่อมครับ เลยไม่ได้ทำรีวิวต่อ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

รีวิวจะกลับมาอีกครั้ง เมื่อมีเงินไปซ่อมครับ 55+

โดย: i will ok

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:12:16:32 น.

อิอิ

แวะมารับชมรีวิว เวียดนามของคุณป้อง ยังคงได้อรรถรสเช่นเดิม อิอิ แต่ดูแล้วลำบากมิใช่น้อยนะเนี่ย

โดย: PoTAE IP: 122.155.37.77 วันที่: 20 กันยายน 2554 เวลา:15:40:07 น.

แง่ว จบเพราะโน๊ตบุ๊คพังซะงั้น

โดย: PoTAE IP: 115.87.96.76 วันที่: 4 สิงหาคม 2555 เวลา:19:42:00 น.

แง่ว จบเพราะโน๊ตบุ๊คพังซะงั้น

โดย: PoTAE IP: 115.87.96.76 วันที่: 4 สิงหาคม 2555 เวลา:19:42:00 น.

เจ้าของบล็อคนะครับ

ขออภัยด้วยครับ เข้ามาตอบอีกทีก็ 7 ปีผ่านไป

ตอนนี้รูปหายหมดแล้วครับ ไปกะโนตบุคเครื่องนั้น แถมเรื่องราวก็จำอะไรไม่ได้แล้วครับ

คร่าวๆ หลังจากถึงเว้ ผมก็ไปต่อที่ฮอยอัน นั่งรถผ่านดานัง เมืองใหญ่มากกกกก

อยู่ฮอยอันสองคืน แล้วนั่งเครื่องไปโฮจิมินห์

1 day trip ที่นั่น ค้าง 1 คืน และก็นั่งเครื่องกลับกรุงเทพฯโดยสวัสดิภาพครับ

กลับมาเขียนครั้งนี้ คิดถึงบรรยากาศ Bloggang เลยครับ ตอนนี้อะไรๆก็ไปอยู่ใน Facebook หมดแล้ว

ไว้ขยันๆ มีทริปอีก จะกลับมาอัพโหลดที่นี่นะครับ แม้จะไม่มีใครมาดูแล้วก็ตาม

โดย: i will ok

วันที่: 4 ตุลาคม 2562 เวลา:13:13:43 น.