ปลายเดือนพฤษภาคม 2553
28 พฤษภาคม 2553วันนี้วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ วันวิสาขบูชา เป็นวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพานของพระพุทธเจ้า.............................................เพิ่งมีโอกาสได้ใช้อินเตอร์เนตอย่างจริงจัง มีหลายอย่างที่อยากจะอยากจะอัพเดท............................................ที่หายไปนานเพราะว่าตอนนี้ย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ระยองแล้วครับ โดยที่บ้านก็เพิ่งสร้างเสร็จ ยังไม่มีอินเตอร์เน็ตใช้ ทำให้ช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เข้ามาอัพบล็อกเลย จะเล่นที่ที่ทำงานก็เกรงใจเค้าน่ะครับ .............................................หลังจากที่บล็อคล่าสุดที่อัพไว้เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ตอนนั้นยังอยู่ในสถานภาพของนักศึกษาใกล้จบ ที่คร้ำเครียดกับการทำโปรเจคตอนนี้............ผมได้งานทำแล้วครับคือตอนนี้ทำงานมาได้เดือนกว่าๆแล้ว font color=blue size=6>ทำงานวันแรก ๑๙ เมษายน ๒๕๕๓จริงๆแล้วได้งานตั้งแต่ตอนยังทำโปรเจคอยู่นั้นล่ะครับ แต่ตอนนั้นก็วุ่นวายกับโปรเจคจนไม่มีเวลามาอัพบล็อค ตอนได้งานก็ยังงงๆอยู่เลยว่า ได้จริงๆหรอ ยังเรียนไม่จบเลยนะพี่ พี่จะรับผมแล้วหรอ? โปรเจคผมยังไม่เสร็จเลยนะพี่(อันนี้ไม่ได้บอกเค้าหรอก) ก็ถือว่า จังหวะชีวิตมันเข้ามาพอดีนะครับ จบปุ๊บได้งานปั๊บเลย .....................................................เดี๋ยวมาอัพต่อ พรุ่งนี้สัญญากับตัวเอง โทรศัพท์โทรมาตามไปกินเหล้า เดี๋ยวมาครับ อิอิ.....................................................ตื่นแล้ว มาต่อๆ หลังจากไปกินเหล้าเมามายมาเมื่อคืนก็ได้งานแบบจังหวะชีวิตจริงๆนะครับ ได้งานก่อนจบ แถมงานที่ได้ก็อยู่ใกล้บ้าน ไม่ต้องไปทำไกล (ปัจจุบันนี้ขี่มอไซไปทำงาน ยังไม่มีตังค์ซื้อรถขนต์น่ะ) ก็ดีเหมือนกัน ได้กลับไปอยู่บ้าน แต่ตอนนี้ที่บ้านบังคับขู่เข็ญเหลือเกิน ว่าให้ออกรถยนต์ คือเค้าเป็นห่วงน่ะ ขี่มอไซค์ไปทำงานมันอันตราย แต่ผมจะเอาเงินที่ไหนไปดาวน์ล่ะคร้าบบบบบบ แถมเสตทเมนท์ก็ยังไม่มี อีกอย่าง ยังไม่ได้ดูเลย ว่าอยากได้รถอะไร ยังไม่ได้ดูเลย อย่าเพิ่งรีบนะครับ ผมเพิ่งจบมาเองนะ เพิ่งเริ่มทำงานนะ อยากให้อะไรๆมันมั่นคงกว่านี้ก่อน.......................................................โปรเจคผมที่ก้มกน้าก้มตาทำ ก็ประสบความสำเร็จครับ ได้ A ด้วย สะใจมากๆ.......................................................เป็นผู้ใหญ่มันยากมั้ยครับ? ทำไมผมรู้สึกว่ามันยากจัง ผมเพิ่งออกจากรั้วมหา'ลัยมา ย้ายออกจากหอวันอาทิตย์ กลับบ้าน วันจันทร์ไปทำงานสถานะผมเปลี่ยนไปเพียงชั่วข้ามคืน สังคมที่เคยมีอยู่ก็เปลี่ยนไปจากสิ่งที่คุ้นชิน กลับต้องไปเรียนรู้สิ่งใหม่ คนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ สถานะใหม่ๆ ชีวิตใหม่ๆ ที่ยังไม่คุ้นเคยอาจจะเป็นเพราะด้วยงานของผมด้วยล่ะมั้ง ที่ต้องไปอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าเค้า ทั้งๆที่ยังไม่มีประสบการณ์ แถมเป็นหัวหน้าคนที่อายุมากกว่าทั้งนั้น อาจจะทำให้เห็นต่างกัน ผมเห็นว่าพวกเค้าคือพี่ๆของผม ผมเป็นเด็ก ผมอายุ ๒๒ แต่เค้าอายุ ๓๐ แทบจะเรียกได้ว่า ผมไม่มีเพื่อนอายุรุ่นเดียวกันเลยในที่ทำงาน แถมผมยังอายุน้อยที่สุด แถมต้องอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าอึดอัดจัง แต่พวกพี่ๆเค้าก็ดีนะครับ เป็นกันเองดี คลายความกังวลผมไปได้มากมาย ................................................ ทริปเวียดนามที่จองตั๋วไว้ก็อดไป เพราะได้งานซะก่อน เลยไม่สามารถไปได้ แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่า หมุนตังค์ไม่ทัน เลยไม่มีปัญญาไป ห้าๆๆๆยิ่งทำงานแล้วยิ่งยากที่จะได้ไป "มีเงิน ในตอนที่ไม่มีเวลา"อยากได้เวลากลับคืนมา อยากแบกกระเป๋า ไปไหนก็ได้ ตอนนี้ทำงานแล้ว ทำได้แค่เพียง ไปเที่ยวใกล้ๆในวันเสาร์ อาทิตย์ หรือก็ออกไปเจอรถติด ในวันหยุดยาวสมเพชตัวเองมากๆจากที่ตอนเรียน อยากไปไหนก็ไป แต่ถ้าช่วงหยุดยาวนี่ จะไปในที่ที่ไม่มีใครไปกัน ไปไกลๆ ไม่ชอบไปแย่งกันเที่ยว น่าเบื่อมากๆ ได้แต่มองคนอื่นว่าแย่จัง ที่เค้าต้องแย่งกันเที่ยวแต่มาวันนี้ ผมก็กลายเป็นแบบนั้น วันหยุดสามวัน คือสวรรค์แล้ว ต้องไปเที่ยว แต่ก็ไปได้แค่ใกล้ๆ อย่างทะเลแถวบ้าน ซึ่งคนเยอะมากมาย แล้วมันจะเป็นอย่างนี้ตลอดอายุการทำงานของผม??? ใช่มั้ย?หดหู่.........................................ยังไม่มีเวลาทำรีวิวทริปเวียงจันทน์เลย ติดไว้ก่อนนะครับ
เพราะตกมันทั้งวัน เนื่องจากภูมิประเทศเค้าเป็นโลเคชั่นที่พายุจากทะเลจีนใต้จะพักเข้าตลอด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [