@-@ เสียความรู้สึก @-@
ทาสแมวมาบ่น ๆ แล้วก็หายไปเหมือนเดิม อิ อิ อิคือเมื่อหลายเดือนก่อน เพื่อนรุ่นน้องที่เรียนโทมาด้วยกัน จะแต่งงานเค้าก็เลยมาขอให้ช่วยทำ presentation งานแต่งให้ทีโอเคว่าเราก็ไม่ได้ทำเก่งอะไร งู ๆ ปลา ๆ พอทำได้บอกไปแล้วด้วย ว่าทำอย่างสตูดิโอเค้าไม่เป็นนะ คงทำได้เท่าที่ได้ จะเอาเหรอ กลัวออกมาไม่งามเหมือนกัน งานแต่งทั้งทีมันก็บอกว่าเอา อยากให้ทำให้โอเค ทำก็ทำตลอดเวลาหลายเดือนที่ทำ ก็เต็มที่กะมันอยากให้แก้ตรงไหนก็แก้ให้ ไม่ชอบตรงไหนก็เปลี่ยนให้ส่งงานให้ดูตลอด (ตอนนี้เรียนจบกันแล้ว ไม่ได้เจอกัน ก็เอางานไรท์ใส่แผ่น เดินไปส่ง ems ให้ตลอด)เพื่อนที่ทำงานจะรู้ว่าไอ่นี่ทุ่มเทมาก ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องเอามาทำโน่น แต่งนี่ 5555 มันดูจนเบื่อกันทั้งออฟฟิสแล้วขนาด external harddisk เราพัง ยังอุตส่าห์ลงทุนไปกู้ไฟล์งานมันกลับมาจนได้เพราะไม่อยากให้เพื่อนผิดหวัง วันเวลาผ่านไป ส่งงานกันครั้งสุดท้าย ก่อนแต่งประมาณเดือนกว่า ๆได้รับฟีดแบ็คกลับมาว่า โอเค ชอบมาก เราก็ให้ไฟล์ที่เป็น raw ไปด้วย เผื่อเค้าอยากแก้ไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วก็จบกันไป รอดูผลงานวันแต่งพร้อมกับคนอื่น ทางโน้นก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกลับมาอีกเลย*********พอถึงวันแต่ง เมื่อวานนี้เอง....ถึงเวลาเปิดวีดีโออืมมมม มันดูแปลก ๆ นะเพลง ..... ไม่ใช่รูป.... ไม่เหมือนเลยยยยยยwording ต่าง ๆ ..... อ้าว อันนี้ของกรูการเรียงลำดับเรื่องราว .... อ้าว ของกรูอีกตอนนั้นยอมรับว่า โกรธมาก เสียความรู้สึกมาก ๆ (เหมือนโดน copy and develpment โดยไม่ได้ค่าลิขสิทธิ์)นั่งอยู่โต๊ะ ก็รู้ตัวว่าพูดอะไรไม่ดีออกไปมากเหมือนกัน แต่มันคงมีอาถรรพ์อะไรบางอย่าง เปิดไปได้ไม่กี่วิ ดับเป็นอย่างนี้ 4-5 รอบ หัวเราะสะใจบ้าง ตอนวีดีโอเปิดไม่ออก เคืองจริงอะไรจริง ถ้าไม่เอา ก็บอกกันตรง ๆ ก็ได้ ถ้าจะเอาเฉพาะไอเดียก็บอก จะได้ไม่เสียเวลา ทุ่มใจ ทุ่มแรงทำให้ในส่วนนึงก็เข้าใจนะว่าเค้าก็ต้องอยากให้งานเค้าออกมาดีที่สุด แต่มึงไม่ได้อยู่ในโลกนี้กันสองคน แคร์คนรอบข้างบ้าง อะไรบ้างก็จะดีมากตอนนั้นดูเป็นนังมารสุด ๆ (สังเกตดี ๆ อาจเห็นเขี้ยวและเขางอกออกมาเป็นที่เรียบร้อย)ตลอดงาน หมดสนุกไปแล้ว นั่งอยู่ได้ก็เพราะเพื่อน ๆ นี่แหละ ( หลัง ๆ มีการบอกให้ถอนคำสาปได้แล้ว คนอื่นเค้าอยากดูวีดีโอนะเว้ยยย ....อ่านะ กรูไม่ใช่แม่มด!!!!! พากันมาขอขมาก่อน เดี๋ยวถอนคำสาปให้ 5555555555 )จนสุดท้ายท้ายสุด ใกล้ปิดงาน เออ มันเปิดติดเว้ยเฮ้ย แต่ขอโทษเหอะทนดูไม่ได้จริง ๆ น้ำตามันจะไหลว่ะเดินออกไปห้องน้ำ ไปสงบสติ แล้วกลับมาตอนใกล้ ๆ จบ สไลด์ส่วนที่เหลือ มันก็เหมือนเดิมอ่ะ คือมีของเราปลอมปนอยู่บ้างเล็กน้อยตอนจบ end credit ที่เราใส่ชื่อเรา มันก็ยังอยู่ ไม่ได้เอาออกแต่เราว่าเราโกรธมากกว่าเดิมอีก ถ้าเปลี่ยนขนาดนี้ มึงเอาชื่อกรูออกไปเลยดีกว่า ถือว่ากรูไม่เคยรู้เห็นไปเลยดีกว่าไหมเสียความรู้สึกมาก ๆ ตอนบ่าวสาวเดินมาขอบคุณตามโต๊ะ เราก็อวตารร่างนางมารเช่นเคย (วันมงคล ไม่ควรเลยจริง ๆ แต่ตอนนั้นปรี๊ดมาก ) ถามเสียงเย็นๆว่า"สไลด์สวยนะ ใครทำอ่ะ ทำงี้เอาเครดิตพี่ออกไปเลยก็ได้ พี่ไม่ว่าหรอก" พร้อมยิ้มเหี้ยม ๆ ใส่อิเจ้าบ่าวมันก็เจื่อนไปหน่อยนึง(หลังจากนั้นเริ่มคิดได้ งานมงคลมัน ไม่ควรพูดไม่ดีกะมันว่ะ เหอ เหอ เหอ แต่ทำไงได้ มันทำให้กรูเสียความรู้สึกก่อนนี่หว่า...) นังมารชัด ๆ เลยช๊านนนนน >_<สุดท้ายก่อนกลับ ไปลาบ่าวสาวอีกรอบ คุณเพื่อน (เจ้าสาว) มันก็เข้ามาง้อ บอกอย่าโกรธนะๆๆ ถ้าไม่มีที่พี่ทำมามันก็ทำไม่ได้ขนาดนี้หรอก บลาๆๆๆๆ ก็ไม่อยากโกรธมันหรอก (เริ่มมีสติสำนึกว่าไม่ควร) แต่ก็ยังไม่หายเคือง เพราะความรู้สึกที่เสียไป มันไม่วิ่งกลับมาคืนที่เดิมเพราะคำขอโทษหรอก กรูยังเป็นคนธรรมดาอยู่ ไม่ได้มีอีคิวสูงขนาดนั้นก็ได้แต่บอกมันไปว่า มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ (บอกใจตัวเองด้วยว่า ให้มันจบแค่นี้พอ กรูจะไม่ทุ่มอะไรให้ใครอีกแล้ว เจ็บว่ะ) มันก็เซ้าซี้อยู่ได้ ก็รับปากมันส่ง ๆ ไปว่าไม่โกรธ (แต่ในใจนี่... ถ้ามึงง้อกรูอีกกรูจะโกรธกว่านี้ กรูรำคาญญญญญญญ)ความรู้สึกแย่ ๆ น่ะ มันไม่ได้หายไปง่าย ๆ หรอกแล้วมันจะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นมาเลย ถ้า1. บอกกันก่อนว่าจะทำอะไร โอเค งานคุณ แต่จุดนี้คุณให้เรารับผิดชอบ เคารพเราหน่อยได้ไหม2. ถ้าอยากทำเองแต่อยากได้ไอเดีย บอกแต่แรก ยินดีมาก รู้ไหมว่าทำให้น่ะมันเหนื่อยนะ สำหรับคนที่มีแต่ไอเดีย แต่เพิ่งหัดใช้โปรแกรม3. อันนี้แก้ที่ตัวเรา ทำอะไรไป อย่าหวัง อย่าเชื่ออะไรมาก เค้าว่าดี เค้าอาจจะแค่เกรงใจ ถนอมน้ำใจเรา โดยที่เค้าไม่รู้ว่า การที่เรามารู้มาเห็นทีหลัง มันเจ็บกว่าบอกกันตรง ๆ 4. สงสัยต้องไปฝึกจิตมากกว่านี้ เราเคืองมันง่ายไปป่าวหว่า????สุดท้าย ไอ่คู่แต่งงานเมื่อวานอ่ะ (มันคงไม่มีโอกาสอ่านหรอก แต่อยากเขียน) พี่ก็ยังเป็นพี่เอ็งสองคนเหมือนเดิมนะแต่คงไม่สนิทได้เหมือนเดิมในระยะเวลาอันสั้นไม่โกรธแล้วแต่เรื่องเสียความรู้สึก....ให้เวลามันหน่อยละกันถ้าถามว่า รู้ว่ามันไม่มีวันเปิดมาอ่านเจอแน่ ๆ (มันไม่รู้ว่ามี blog) แล้วเขียนทำไมคำตอบคือ อยากระบายว่ะ 555 จริง ๆ ก็อยากให้มันรับรู้นะ แต่ว่า วันสำคัญของมัน อยากให้มันเก็บแต่สิ่งดี ๆ ไว้ อย่าให้คนอารมณ์เสียคนนึงมาทำให้วันสำคัญมันมีจุดด่างพร้อยอะไรนักเลย (แม้ว่าแอบทำไปหน่อยนึง ไม่ดีเลยเนอะ แต่ไม่ให้พูดตอนนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้พูดเพราะเรียนจบแล้ว ต่างคนมันก็ไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ เหมือนเดิม เดี๋ยวลืม)รู้นะว่าจุดประสงค์มันคืออยากให้งานออกมาเพอร์เฟคที่สุด แต่ก็...นะ ....นิดนึงถึงจะรู้ว่าไม่ควรโกรธ แต่มันก็น่าโกรธป่ะล่ะไม่รู้ล่ะ ยังเคืองอยู่ ขอเวลาก่อน หายแล้วจะบอกจบดีกว่า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [