ต่อต้าน มคอ.

มีนิสิตขอสัมภาษณ์เรื่องมคอ. ขอตอบในนี้ เพื่อให้ทราบทัศนคติส่วนตัวโดยทั่วกัน

1. มคอ. ทำประโยชน์ได้จริงหรือ

มคอ.อาจจะมีประโยชน์ในแง่ของหลักการ คือ เป็นเสมือนรัฐธรรมนูญของการศึกษาระดับอุดมศึกษาหรือมหาวิทยาลัย การสร้างหลักสูตรให้มีหลักการไปในทิศทางเดียวกัน ก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ในรายละเอียด มันไม่มีทางเหมือนกันได้ทั้งหมด แต่ละหลักสูตรมีธรรมชาติของมันอยู่ ควรจะเป็นเอกเทศ และมีความยืดหยุ่นตามความเหมาะสม
อีกอย่างหลักสูตรของแต่ละสถาบัน มันก็ขึ้นอยู่พื้นที่และปัจจัยอื่นๆ ที่แตกต่างกันไป จะให้เป็นมาตรฐานเดียวกันมันเป็นไปไม่ได้เลย เช่น จะให้นิเทศ มมส. มีมาตรฐานเท่าเทียมกับนิเทศ จุฬา ก็ต้องดูผู้เรียนด้วยว่าเหมือนกันหรือไม่

2. ในบางมหาวิทยาลัยไม่มีมาตรฐาน อ.คิดว่าสาเหตุเกิดจากตัวผู้เรียนหรือหลักสูตร

มหาวิทยาลัยที่ไม่มีมาตรฐาน มันเริ่มตั้งแต่แนวคิดการก่อตั้งมหาวิทยาลัยแล้ว ในที่นี้หมายถึงมหาวิทยาลัยเอกชนบางแห่ง ซึ่งเป็นเป้าหมายที่สกอ.จับจ้องเป็นพิเศษมากกว่ามหาวิทยาลัยของรัฐ โดยมองการก่อตั้งมหาวิทยาลัยเป็นธุรกิจการศึกษาที่หากินกับใบปริญญา เพียงเพื่อหวังผลกำไรจนลืมผลประโยชน์ทางการศึกษา เช่น การขายปริญญาตรี-โท-เอก ให้แก่ผู้ที่ไม่ได้เรียนจริง ประเภทจ่ายครบจบแน่

นอกจากนี้ อาจารย์ที่ประจำหลักสูตรก็เป็นการจ้างมาเพียงแต่ชื่อเพื่อประจำหลักสูตรเท่านั้น ส่วนผู้ที่สอนจริงๆ อาจจะไม่มีคุณวุฒิที่เหมาะสม ขณะเดียวกันมหาวิทยาลัยเหล่านั้นยังไม่สนับสนุนให้เกิดการพัฒนาบุคลากรเนื่องจากกลัวว่าจะลาออกไปอยู่ที่อื่น มีลักษณะการจ้างเหมือนพนักงานบริษัทมากกว่า ทำให้ขาดแรงจูงใจให้สอนอย่างมีประสิทธิภาพได้

ขณะที่ผู้ที่เรียนจริงก็ไม่รู้ว่าเมื่อจบออกไปจะได้รับการยอมรับจากตลาดแรงงานเทียบเท่ามหาวิทยาลัยอื่นๆ หรือไม่ กระทั่งมหาวิทยาลัยหรือหลักสูตรถูกยุบจึงจะรู้ตัว

จริงๆ แล้วไม่อยากโทษผู้เรียนเท่าไรนัก เนื่องจากพวกเขาถูกคัดกรองมาชั้นหนึ่งแล้ว แต่ถ้าจุดประสงค์ของเขาต้องการเพียงแค่ใบปริญญา มหาวิทยาลัยที่ว่านั้นก็เป็นคำตอบของเขา เพราะตอบสนองความต้องการได้ดีที่สุดแล้ว

ส่วนการร่างหลักสูตรนั้นไม่ใช่ปัญหาหลัก เนื่องจากมันคือเอกสารที่จะเขียนให้สวยหรูอย่างไรก็ได้ แต่จะสอนได้หรือไม่อย่างไรก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ปัจจุบันไม่ใช่มหาวิทยาลัยเอกชนเท่านั้นที่มีปัญหาเรื่องมาตรฐาน มหาวิทยาลัยของรัฐอีกไม่น้อยที่หวังผลในแง่รายได้เช่นกัน แจกปริญญาง่ายดายเหมือนโรงพิมพ์ เนื่องจากต่างทยอยออกนอกระบบกันหมดแล้ว

มีผู้ใหญ่ของบ้านเมืองท่านหนึ่งเคยมีแนวคิด “หนึ่งจังหวัด หนึ่งมหาวิทยาลัย” ถ้ามันเป็นจริงขึ้นมา สกอ.และสมศ. คงทำงานกันหนักกว่านี้หลายเท่า และเดาไม่ออกเลยว่าทิศทางการศึกษาไทยมันจะโชติช่วงหรือดำดิ่งกันแน่

3. การที่มีมคอ.เหมือนหรือแตกต่างจากไม่มีมคอ.อย่างไร

ในแง่ของคุณภาพการศึกษาไม่ต่างกัน เพราะอาจารย์ที่ไม่สอน หรือสอนไม่ได้เรื่องก็ยังคงไม่สอน หรือสอนไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม เด็กก็ไม่ได้อะไรเช่นเดิม เพราะเอกสารหลักฐานเท็จอย่าง มคอ. 3 4 5 6 7 มันสร้างขึ้นได้ไม่ยาก ถามว่าสมศ.จะนั่งอ่านทุกวิชาของทุกหลักสูตรในแผ่นดินนี้หรือ ก็ไม่ แม้แต่คณะหรือมหาวิทยาลัยเอง ก็อยากให้ผ่านเหมือนกัน แค่อาศัยการเลี้ยงดูปูเสื่อเจ้าหน้าที่ที่ตรวจสอบดีๆ หน่อย ก็ผ่านหมดแล้ว

ถ้าจะให้มีคุณภาพจริง ให้เด็กประเมินเอาอาจารย์พวกนี้ออกไปยังง่ายกว่าทำมคอ.เสียอีก ส่วนคุณภาพเด็กนั้น มหาวิทยาลัยใช้มาตรฐานการวัดผลประเมินผลอยู่แล้ว ถ้าเด็กไม่มีคุณภาพจริงๆ ก็ต้องถูกคัดออกไปโดยปริยาย ยกเว้นอาจารย์ไม่มีคุณภาพ การวัดผลก็ไม่มีคุณภาพ

แต่มคอ.พยายามจะทำให้เด็กเป็นศูนย์กลางมากเกินไป โดยอ้างว่าอาจารย์แต่ละคนมีมาตรฐานไม่เท่ากัน ดังนั้น ห้ามวัดและประเมินผลแบบนั้นแบบนี้เพราะไม่มีมาตรฐาน ถ้าเขาจะเอามาตรฐานขนาดนั้นก็ใช้ข้อสอบคัดเลือกอาจารย์ให้เหมือนๆ กันทุกสถาบันตั้งแต่สมัครเข้าทำงานเลยดีกว่า คุณภาพอาจารย์จะได้เท่าเทียมกันหมด เช่นเดียวกับการสอบครูผู้ช่วย

คำว่ามาตรฐานมันวัดกันยาก ขนาดข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเด็กม.6 ยังไม่รู้ว่ามีมาตรฐานจริงหรือเปล่า เห็นร้องเรียนกันทุกปี กระทรวงศึกษาธิการควรจะให้ความสำคัญตรงนั้นก่อนจะดีกว่า

ในแง่ของภาระของอาจารย์ ต่างจากการไม่มีมคอ. ในอดีตเป็นอย่างมาก เพราะแทนที่อาจารย์จะเอาเวลาไปพัฒนาการสอน ออกแบบการสอนให้สร้างสรรค์ ทันสมัย เข้ากับความสนใจของเด็ก กลับต้องมาคำนึงถึงตัวชี้วัดที่ไม่เป็นสาระสำคัญของการสอนแต่อย่างใด เพิ่มภาระที่ซ้ำซ้อนในการทำงานเอกสารเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งในความเป็นจริง ไม่มีใครทำได้จริงอย่างที่เขียนทุกประการ

เห็นด้วยอย่าลืมกดถูกใจ
https://www.facebook.com/pages/Anti-TQF/508011979265685?fref=ts

Create Date : 02 สิงหาคม 2556		0 comments
Last Update : 2 สิงหาคม 2556 21:55:47 น.
Counter : 2007 Pageviews.
Share Tweet