ลาก่อน...ต้นไม้ของฉัน

เช้าวันนี้อากาศหนาวต่ำกว่า 20 องศาอย่างต่อเนื่อง เราได้ยินเสียงเครื่องยนต์เหมือนเสียงมอเตอร์ไซค์อยู่หลังห้อง จึงเปิดม่านไปดู พบคนสองสามคนกำลังช่วยกัน ใช้เลื่อยยนต์ค่อยๆ ตัดต้นไม้หลังห้องเราทีละต้นอย่างง่ายดาย....

เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย มันอยู่ของมันดีๆ ไปทำมันทำไม???

แต่เดิมต้นกระถินณรงค์หลายต้นตรงนี้เคยเป็นร่มเงาดีอยู่ เราเลือกอยู่ห้องนี้ ก็เพราะมีต้นไม้ มีแหล่งน้ำ มีดอกบัว เห็นเขียวๆ ก็สดชื่น เหมือนตัวเองได้อยู่ท่ามกลางรีสอร์ท //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=magnolia&month=10-2013&date=14&group=11&gblog=26



เวลาฝนตก เวลาลมพัดก็ได้ยินเสียงใบไม้เสียดสีกัน มีความสุขมาก แต่...บัดนี้ มันไม่มีอะไรเหลือสักต้นเดียวแล้ว



ทุกต้นหายไปในพริบตาในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ใจร้ายมาก ห้องเราอยู่ทิศตะวันออก รับแดดตอนเช้าอุ่นๆ มีต้นไม้ช่วยกรองแสงให้ซอฟต์ลง ทำให้แดดไม่แรงนัก สามารถออกมาซักผ้าตอนเช้าได้ แต่นี่ไม่ต้องพูดถึงหน้าร้อนเลยนะ ว่ามันจะต้องร้อนแค่ไหน
หน้าหนาวลมหนาวพัดตึ้ง(ภาษาอีสาน) ต้นไม้ช่วยชะลอลมหนาวมาปะทะได้ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว รับลมหนาวเย็นยะเยือกเต็มๆ

ที่สำคัญ...ต้นไม้ช่วงพรางตาไม่ให้คนที่ใช้ถนนผ่านไปมา มองเห็นเรา แต่ตอนนี้ ไม่เหลืออะไรแล้ว เราจะเดินแก้ผ้าอย่างสบายใจไม่ได้อีกแล้ว

จากที่เคยนึกว่าอยู่รีสอร์ท ตอนนี้มองออกไปเป็นตึก ถนน ตึก ถนน ไม่ต่างอะไรกับหอพักดาษดื่นทั่วไป...

เสียใจจัง ถึงเวลาที่เราจะต้องไปแสวงหาที่ใหม่อีกแล้วหรือ??

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2557		0 comments
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2557 10:19:09 น.
Counter : 1810 Pageviews.
Share Tweet