Back to 1960 หลบหน่อยแม่จะเดิน (6เล่มจบ)

ผู้เขียน : HuTu สนพ. : ห้องสมุด 

หลังปก

ซูหยี CEO สาวแกร่งจากโลกปัจจุบัน จำต้องย้อนกลับไปอาศัยอยู่ในร่างสาวโรงงานยุค 1960

ช็อกแรก... น้องรองที่เพิ่งแต่ง ถูกเมียเป่าหูให้มาแย่งสมบัติ (ที่ไม่ค่อยจะมี) ของที่บ้าน

ช็อกสอง... น้องสามไม่รู้ว่าทำมาหากินคืออะไร

ช็อกสาม... น้องเล็กไม่สนใจอะไร นอกจากจะแข่งสวยกับเพื่อนที่โรงเรียน

โคตรช็อก... เธอเป็นพี่สาวถังแตกที่ต้องหาเลี้ยงไอ้สามตัวข้างบน!

ซูหยีปวดไมเกรน…

เห็นทีต้องขุดสารพัด strategies แบบฉบับนักบริหารสายแข็งออกมารับมือเสียแล้ว！

หลังอ่าน

ออกแนวเฮฮา ครอบครัว ฟีลกู้ด คล้ายๆบันทึกชีวิต บอกเล่าเรื่องราวการบริหารครอบครัวของซูหยี นางมองว่าบ้านเป็นบริษัท น้องๆ(ตัวแถม)เป็นพนักงาน สกิลการหว่านล้อมระดับ10 พูดชักจูงให้เด็กๆทำตามแบบพี่ใหญ่รักนะ ห่วงน้องนะ ทำแบบนี้เพื่อตัวพวกเธอนะ แต่จริงๆในใจคือต้องดึงไว้เป็นพวก ขาดคนหุงข้าวซักผ้า แต่ในเรื่องคือมันจะเป็นรูปประโยคที่อ่านแล้วตลกมาก จากตอนแรกไม่เต็มใจทำแต่สุดท้ายก็จบลงที่ครอบครัวสุขสันต์อยู่ดี กินดี กลายเป็นกฎของบ้านว่า "พี่ใหญ่พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น พี่ใหญ่ดีทุกเรื่องถูกทุกอย่าง ต้องเชื่อฟังพี่ใหญ่"

ธีมของเรื่องเป็นยุคช่วง1958-1960 จีนกำลังมีปัญหาขาดแคลนสะเบียงอย่างหนัก ชาวบ้านคือกินทุกอย่าง ที่หาได้ รัฐมีระบบคูปองให้ใช้ในการซื้อของ คูปองเสบียง คูปองเสื้อผ้า เป็นความรู้ใหม่ของเราเลย และเป็นช่วงๆเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง กำลังเข้าสู่สังคมยุคใหม่ ใกล้ช่วงปฎิวัติวัฒนธรรม ถึงในเรื่องพระ-นางจะทำงานกับทางรัฐแต่ก็ไม่ได้แตะต้องตรงนี้มากนัก พอพูดถึงให้ได้รู้ แหะๆ คือส่วนตัวได้รู้จากเรื่องนี้นะ

อาจจะดูประสบความสำเร็จไต่เต้าไวมาก จากสาวทอผ้าจบลงที่รองหัวหน้ากรมประชาสัมพันธ์ในเมืองหลวง ความนิยาย แต่โควทหลายๆอย่างที่ซูอวี้สอนน้องๆก็สามารถเอามาใช้ได้ในชีวิตประจำวันจริงๆ มีเยอะมาก เช่นต้องเป็นคนมีประโยชน์ ต้องมานะ ขยัน อดทน กับน้องรองที่เป็นคนซื่อๆซูหยีก็เลยแนะให้เขียนรายงานทุกวัน แล้วให้ดูรองหัวหน้าทำงาน พอน้องรองได้ขึ้นเป็นรองหัวหน้า ก็ให้ไปดูการทำงานของหัวหน้า ต่อให้จะเป็นคนซื่อแค่ไหน ทำทุกวันด้วยความตั้งใจสุดท้ายก็จะเกิดความก้าวหน้าได้

เรื่องนี้เทใจให้เป็นพิเศษเพราะชอบซูเสี่ยวจื้อน้องคนที่สาม เล่ม 6 จากคนยกของในโกดังไปเป็นทหารนะจ้ะ เราร้องไห้เยอะเลยตอนที่น้องต้องไปอยู่แนวหน้า ในเรื่องไม่ได้เขียนละเอียดมาก แต่ด้วยความเราผูกพันธ์กับตัวละคร มีความเอ็นดูตัวละครตัวนี้มากเลยเสียน้ำตาเลย

สวัสดีปีใหม่พี่ๆชาวBloggang ทุกคนนะคะ แมวน้อยหายหน้าไปนานเลย แต่จริงๆแล้ววนเวียนอ่านบล็อกที่พี่ๆเขียนอยู่ตลอดแต่อาจจะไม่ได้แสดงตัว ตั้งแต่โควิทมานี้ แมวน้อยออกไปทำงานทุกวัน ชีวิตทุกวันมีแต่ทำงานเลยค่ะ ไม่ได้ออกไปเที่ยวหรือไปทานอะไรเลย บ้าน ทำงานแค่นี้เลย อยู่บ้านก็ซักผ้า นอน เลยไม่มีอะไรมาเล่าให้ทุกคนฟังเลยค่ะ ในที่สุดก็หาเรื่องมาเล่าได้แล้ว เย้