3 M 5 D : เมื่อคุณแม่จิตตก

....

อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์แรกที่ต้องผละจากอกลูก เพราะต้องกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือน
คืนแรกของการทำงานวันแรกของเตย ผ่านไปได้ด้วยดี เต้ยก็ตื่นมากินนมตอนกลางคืน 2 ครั้ง ก็โอเค ปกติ
หลังจากนั้น วันที่สาม ขับรถมาทำงานแบบ ง่วง ๆ ตอนนั้นเข้าใจว่ามีอยู่สองเหตุผลที่ทำให้ง่วงหงาวหาวนอน ขณะขับรถ
นั่นก็คืออาจจะเป็นเพราะเพิ่งกลับมาตื่นเช้ามาทำงาน ร่างกายจากที่เคยได้นอนตื่นสาย ๆ ก็เลยยังปรับตัวไม่ทัน กับ
อย่างที่สองคือเต้ยตื่นบ่อยขึ้น และก็ใช้เวลาในการตื่นแต่ละทีนานขึ้น คืนที่สองและสามเต้ยตื่นมาตอนตีสี่
แล้วไม่ยอมนอนต่อ แล้วมันก็ใกล้เวลาที่ตั้งไว้ว่าตีห้าจะตื่นมาอาบน้ำให้เต้ยด้วย
ก็เลยต้องเลยตามเลย ตื่นมาอาบน้ำจัดข้าวของ พร้อมกับกล่อมนอน แล้วก็มาส่งให้น้ารับช่วงต่อ เอานมให้น้าเสร็จสรรพ
ออกจากบ้านตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้า ถึงที่ทำงาน ยังไม่หกโมงครึ่งดี ออกเช้ามาก รถเลยไม่ค่อยติด ก็หลับต่อในรถ
ได้อีกหนึ่งชั่วโมง พอวันต่อมา เต้ยก็ตื่นตีสี่อีก คือ ไอ้ตีสี่เนี่ยก็ไม่เท่าไหร่ แต่กลายเป็นว่า เต้ยไม่ยอมนอนยาว ๆ เลย
จากที่เคยนอน 2 ทุ่ม ตื่นมาเที่ยงคืน หรือ ตีหนึ่ง แล้วก็มาตื่นตี 3 ตี 4 ทีเดียว เลย กลายเป็นนอน 2 ทุ่ม
ตื่น 5 ทุ่ม ตื่นตี 1 ครึ่ง แล้วก็มาตื่นตี 4 จนเตยเริ่มบ่นกับพี่โก้ว่าไม่ไหวเลย ทำไมเต้ยตื่นบ่อยจังปกติไม่เป็นแบบนี้
พี่โก้คงโทรไปเล่าให้ย่าเต้ยฟัง วันต่อมาย่าเต้ยก็เลยมาหา ได้เจอกับเตยตอนเย็น ย่าก็เล่าให้ฟังว่า น้าเตยให้เต้ยกินนม
บ่อย คือไม่เป็นเวลา ร้องเมื่อไหร่ก็กิน แล้วพอให้กินแบบนี้ เต้ยก็จะกินไม่หมด คือกินแค่พอแก้หิว แล้วก็มาเล่นต่อ
บางทีกินไม่หมด ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ก็ให้กินใหม่ เตยเองก็เดาไว้เหมือนกันว่าน่าจะเป็นแบบนี้ เพราะว่า เวลาเต้ย
กินนมตอนกลางคืน พฤติกรรมการกินเปลี่ยนไป รู้ได้เลย จนเมื่อคืนนี้ เตยเตรียมตัวไว้แล้วว่าเต้ยต้องตื่นตี 4 แน่ ๆ
ก็เลยรีบนอนตอน 4 ทุ่มหลังจากทำอะไรเสร็จ เต้ยก็ตื่นมา 5 ทุ่ม ตี1 แล้วหนักสุดคือ ตื่นมาตี 3 แล้วไม่ยอมนอนต่อ
จะให้กินนมก็ดูดนิดหน่อย ประมาณว่ายังอิ่มจากมื้อที่แล้ว แต่ไม่ยอมนอน ไม่ยอมเล่น (ไม่เล่นด้วยอยู่แล้ว)
จุกหลอกก็ไม่เอา นมนิ้วตัวเองก็หงุดหงิด บิดไปบิดมา อาการเป็นเหมือนตอนที่เคยพาไปหาหมอเลย แต่ไม่ได้แหวะนม
คงเป็นเพราะโตขึ้นด้วย แต่คิดว่าเต้ยอึดอัด พี่โก้ก็ไปทำงาน เตยอยู่คนเดียว ต้องอุ้มเต้ยเดินไปเดินมาอยู่นานร่วมชั่วโมง
เตยเองก็ง่วงเอามาก ๆ พอเต้ยเริ่มเคลิ้มก็เอาวางลงเตียงที่เตยนอนเลย แล้วก็นอนตบตูด ก็หลับกันไปทั้งแม่ทั้งลูก
ผ่านไปได้ไม่เท่าไหร่ ก็ตี 5 อีกแล้ว คราวนี้ต้องตื่น แต่เต้ยเพิ่งนอนไปตอนตี 4 นี่เอง เตยเริ่มทำอะไรไม่ถูก
ก็วิ่งไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อน แต่ยังอาบน้ำไม่ได้เพราะต้องอาบน้ำให้เต้ยก่อน กลับเข้ามาที่ห้องเต้ยก็เริ่มงัวเงีย
แต่ไม่ตื่น เตยก็ไม่อยากจะปลุกลูกเลยให้ตายเถอะ แต่ก็ต้องเอาไปส่งเค้าอยู่ดี จะไม่อาบน้ำ ก็กลัวว่าน้าจะเหนื่อยเกิน
ก็เลย เรียกเต้ย ทำเป็นชวนคุย พอเต้ยตื่น เริ่มยิ้มให้ ก็พาไปอาบน้ำ แต่งตัวให้เสร็จ แต่เต้ยไม่ยอมกินนมเตยแล้ว
ตอนนี้ใจเตยเริ่มคิดว่า เต้ยอยากกินขวดหรือเปล่า ไม่น่าจะเป็นเหตุผลนี้เพราะก่อนตอนเตยกลับมาทำงาน ก็ให้กินขวด
ตอนกลางวันแล้วกลางคืนเจอเตยตลอด ก็ไม่มีอาการที่ว่า ต้องเป็นการกินนมที่ไม่เป็นเวลาแน่ ๆ เลย คิดแล้วก็เครียด
ตอนเมื่อเช้าที่เอาเต้ยไปส่งน้า เตยถามว่า น้าให้เต้ยกินนมบ่อยหรือเปล่า ไม่ได้ให้กินเป็นเวลาใช่มั้ย ก็ไม่ได้ถามตรง ๆ
แบบนี้หรอกค่ะ เกรงใจ ถามแบบอ้อม ๆ น้าก็ว่า เด็กก็งี้แหละ กินบ่อย ทำไงดี มันไม่ใช่อย่างนั้นอ่ะค่ะ เตยเลี้ยงเต้ย
เตยรู้ว่า ถ้าฝึกให้เป็นเวลาเค้าก็จะเป็นเวลา แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ต้องตายแน่ ๆ เลย เรื่องไม่มีระเบียบของเต้ยอ่ะ
เตยรับได้ เพราะโตขึ้นอีกหน่อยก็คงฝึกกันได้ แต่เรื่องที่เตยนอนไม่พอเนี่ยเตยไม่รู้จะทำยังไง กลับมาถึงบ้านหกโมง
(5โมงเด้งออกจากที่ทำงานทุกวัน ขึ้นทางด่วน 2 ต่อด้วย) กลับมาถึงก็ล้างขวดนม ซักผ้าอ้อม ส่งผ้าซัก
จัดการอาบน้ำตัวเอง แล้วก็กินข้าว กว่าจะเสร็จก็ 2 ทุ่มบ้าง 3 ทุ่มบ้างบางวันพี่โก้อยู่ เค้าก็ซักผ้าอ้อมให้ ล้างขวดนมให้
ก็พอทุ่นเวลาไปได้บ้าง เตยเริ่มคิดถึงการมีพี่เลี้ยงเพราะถ้ามีพี่เลี้ยงก็น่าจะบอกเค้าให้เต้ยกินนมให้เป็นเวลาได้อย่างไม่ต้องเกรงใจ
แต่อย่างที่เตยเคยบอกว่าบ้านเตยเป็นครอบครัวใหญ่ แม้ว่าคนที่เลี้ยงจะเป็นน้าที่ไม่ค่อยจุกจิกเท่าไหร่ แต่การจะไปเปลี่ยนแปลง
การเลี้ยงเด็กในแบบของเค้า มันเป็นเรื่องยากมากเลยอ่ะค่ะ ยิ่งถ้าเตยจ้างพี่เลี้ยงมา เค้าต้องเข้าใจว่าเตยว่าเค้าว่าเค้าเลี้ยงไม่ดีแน่ ๆ
ความจริง เคยตั้งใจว่าจะจ้างพี่เลี้ยงตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว เพราะน้าเองก็ขายของด้วย แต่ว่าไม่ได้ยุ่งมาก ทีนี้ถ้าเผื่อมีลูกค้าเข้าร้าน
กลัวน้าจะทำอะไรไม่ทัน แต่ความคิดนี้ต้องพับไปเพราะแม่เบรคไว้ แม่บอกว่า ยายกลัวพวกลูกจ้าง คือกลัวของหายมากๆ
แล้วถ้านอนก็ต้องมานอนบ้านยายกับเตย กลัวยายจะไม่เข้าใจ เตยกำลังคิดว่าตัวเองกังวลในเรื่องใดมากเกินไปหรือเปล่า
กำลังปลอบตัวเองอยู่ แต่ในหัวก็คิดหาวิธีจัดการกับเรื่องนี้อย่างยากลำบาก เตยรู้ว่าแม่พี่โก้เค้าพร้อมที่จะดูแลให้ แต่เตยเอง
ก็ไม่ไหวหากจะต้องตื่นเช้ามาส่งลูกที่บ้านพี่โก้แล้วก็ไปรับกลับทุกเย็นหากยังอยากจะเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ คือค่ามันจะไม่ต่างกัน
กับตอนนี้มากนัก เพราะตื่นบ่อย แต่ไม่ต้องเหนื่อยตื่นเช้าไปส่ง กับอีกอย่างคือตื่นไม่บ่อย (แต่ก็ตื่นอยู่ดี) แล้วก็ต้องตื่นเช้าหน่อย
เพื่อไปส่งเต้ยที่บ้านแม่พี่โก้ แล้วก็เหนื่อยกลับมารับตอนเย็นแล้วก็ยังจะเรื่องจัดการพวกผ้าอ้อม ขวดนม จะให้แม่พี่โก้ทำทุกอย่าง
คนเดียว คงเหนื่อยมาก ๆ แน่ๆ เลย ตอนนี้ยังไม่มีทางออก จะรอดูไปก่อนว่าพฤติกรรมเต้ยเป็นยังไง ยังไม่อยากท้อ
แล้วตัดใจให้นมชงลูกไปเลย มันทำลายความตั้งใจของเตยมากเกินไปจริง ๆ ยังไม่อยากทำแบบนั้น แต่เสาร์อาทิตย์นี้
จะไปนอนบ้านพี่โก้ ก็ไม่รู้ว่าจะหาโอกาสไหนคุยกับน้าดี กลัวน้าจะไม่เข้าใจ แล้วพาลจะไม่อยากเลี้ยงเต้ยให้ แต่น้าก็
ไม่ได้เป็นคนเจ้าอารมณ์หรอกค่ะ เพียงแต่เกรงใจเลยไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เฮ้ออออ

Create Date : 02 สิงหาคม 2551		4 comments
Last Update : 2 สิงหาคม 2551 17:03:05 น.
Counter : 300 Pageviews.
Share Tweet