นำส่ง...พลับพลึงสีรุ้ง...สู่อ้อมอกอ้อมใจ
นำส่ง...พลับพลึงสีรุ้ง...สู่อ้อมอกอ้อมใจ
สวัสดีค่ะสาวๆ และหนุ่มๆ (ที่แอบดูอยู่) จขฮ. ได้ฤกษ์...ไม่ใช่ เลิก... จูงมือสาวพลับพลึงกับคุณโมก (หลงเรียกเธอว่าหนูพลับพลึงอยู่นาน ลืมไปว่าเจ๊แกอายุอานามไม่น้อย) มาให้สาวๆ ยลโฉมค่ะ
แน่นอน...งานของฬีฬา ยังเป็นโรแมนติกอยู่เหมือนเดิมค่ะ และยังผสมคอมมาดี้มาเช่นเดิมค่ะ กำลังคิดอยู่ว่าจะเขียนดราม่า รันทด โศกสลด ในคราวต่อไปดีไหม (หูย...แค่นี้ก็เครียดจะแย่แล้ว) ความจริงอยากลงพลับพลึงสีรุ้งตั้งแต่วันที่ ๑๗ ด้วยซ้ำไป(โม้...) แต่ว่าด้วยอากาศแสนร้อนก็เลยทำให้ทุกอย่างช้าไปหมด(ออกแนวแก้ตัว...) ความจริงก็คือเขียนแล้วแก้ แก้แล้วเขียน อยู่หลายรอบค่ะ เป็นเรื่องปกติของยายฬีฬาค่ะ เวลาเขียนเรื่องใหม่ บทแรกๆ เธอจะแก้นั่นแก้นี่อยู่นั่นแหละ ยังไม่ถูกใจตัวละครมั่ง พระเอกยังหล่อไม่เท่าใจอยากมั่ง นางเอกยังซ่าไม่ถึงขั้นอย่างงี้ เฮ้อ...จขฮ.ล่ะอ่อนใจกับเธอเหลือเกิน (อืม...จขฮ. กับยายฬีฬา นี่คนเดียวกันเปล่าเนี่ย)
ตอนนี้อารมณ์เริ่มคงที่แล้วค่ะ คิดว่าน่าจะเข็นตัวเองให้ไม่ขาดหายไปไหนได้ อีกอย่างก็เป็นการกระตุ้นตัวเองด้วย ไม่ใช่ขี้เกียจจนเกินไป ฮ่าๆ
มาว่าเรื่อง พลับพลึงสีรุ้ง กันก่อน... เรื่องนี้มาแรงแซงโค้งอีกเรื่องที่ยายฬีฬา เขียนต่อหลังจากปิดต้นฉบับนางฟ้าฯ ไป ตอนนี้เรื่องนั้นก็ยังค้างอยู่ที่ ๕ บท... ไม่ต้องทวง ไม่ต้องถามถึงค่ะ เพราะคาดว่ายายฬีคงเก็บหนุ่มสเปนเรื่องนั้นไว้ในฮาเร็มก่อน หุหุ ตอนนี้เลยเอาใจ คุณโมก หนุ่มหล่อแห่งตระกูลมธุรธาร (หล่ออีกแระ เบื่อกันไหมคะ) กับเจ๊พลับพลึง แซ่ตั้ง เจ้าของผมย๊าวยาว...เกือบจะเกรียนแนะ สาวเจ้าอารมณ์แปรปรวนนิดหน่อยอย่าถือกันนะค้า เห็นนามสกุลเธอก็บอกว่าแล้วเชื้อสายจีน(ซึ่งทำให้อิฉันต้องไปจับเพื่อนเชื้อสายจีนมานั่งซักถามอยู่เป็นชั่วโมง โดยเฉพาะการเรียกญาติๆ ทั้งหลาย โห..จดได้ตั้งหน้ากระดาษหนึ่งแนะค่ะ ทั้งอากง อาม่า อาโกว อาเจ๊ก ฯลฯ) แต่หน้าตาเธอไม่ค่อยจะจีนเท่าไร แล้วภาพพจน์กับชื่อเธอก็ไม่เข้ากั๊นเข้ากัน จนคุณโมกอยากบีบคอตัวเองเพราะชื่อของเธอนี่แหละ...เพราะอะไร ก็ตามอ่านเอานะคะ แต่คุณโมกเธอก็ไม่ได้เรียบร้อย อ่อนหวาน สุภาพบุรุษสุดชีวิตหรอกค่ะ เพราะเฮียแกค่อนข้างเจ้าเล่ห์นิดๆ ปากร้ายหน่อยๆ.... แต่น่าร๊ากกกกกก เป็นที่สุด(ยายฬีกรีดร้องลั่นบ้าน)
เคยอ่านเจอบางท่านบอกว่าชื่อตัวละครของ ฬีฬา อ่านยาก...อืม เลยลองไปไล่ๆ เปิดหาดู ง่ำๆ ที่ยากสุดก็น่าจะเป็นเจ้าพ่อของเรา คุณวชรวรรษ วชิรธาน .... อ่านว่า วะ ชะ ระ วัด วะ ชิ ระ ทาน ค่ะ นอกนั้นก็ประมาณ ใบไผ่ ผ้าฝ้าย สายฝน พรรษ อันตรา มะลิ นาธาน... จนกระทั่งเรื่องนี้ก็เป็น พลับพลึง โมก สน ศิลา ปัทมา กริช อะไรทำนองนี้ รับรองว่าชื่อพื้นๆ ค่ะ ยายฬีบอกมาว่า พยายามหาแต่ชื่อไทยๆ อ่านง่ายๆ อะไรทำนองนั้นค่ะ ตอนนี้ออกแนวอนุรักษ์ชื่อไทยหน่อยค่ะ ปีที่แล้วพิมพ์ประวัติเด็ก ป.๑ ให้คุณครู ปรากฏว่ามีชื่อฝาหรั่งเสียกว่าครึ่งห้อง... โฮ้ย...ตะละคน ผมดำ ตาดำ ผิวดำกันท้างนั้นนนนน สงสัยเป็นฝาหรั่งแถบลาติน (อ่ะ...ออกแนวนินทาไปอีก)
เพราะฉะนั้นก็ขอฝากตัวฝากใจฝาก พลับพลึงสีรุ้ง ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ มีอะไรผิดพลาด บกพร่อง ก็รบกวนชี้แนะให้คำกระจ่างกันด้วยนะคะ จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
Create Date : 28 เมษายน 2551 |
|
115 comments |
Last Update : 28 เมษายน 2551 0:34:56 น. |
Counter : 1658 Pageviews. |
|
|
|
เพราะบอกแล้วว่าวันนี้ทำงานดึก