Bloggang.com : LittlE_KuMa : ลุงหมีขี้เมา กะเจ้าชายหัวเหม่ง ตอนที่ 5

ลุงหมีขี้เมา กะเจ้าชายหัวเหม่ง ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

เสียงจากนกที่ร้องอยู่ข้างบ้าน กับเสียงทำอาหารจากในครัวของยาย ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ หลังจากที่ผมทำงานเหนื่อยมาตลอดสัปดาห์แล้ว งัวเงียๆ ขยี้ตาสองทีแล้วลุกจากที่นอน

วันนี้ผมตัดสินใจตื่นแต่เช้า ลงไปช่วยยายทำอาหารเช้าให้ทุกคนในบ้าน

บ้านผมเป็นครอบครัวเล็กๆ ครับ อยู่กัน 5 คน มีพ่อ แม่ ผม น้องสาวผม และคุณยาย

แต่ส่วนมากผมจะไม่ค่อยนอนบ้านนี้สักเท่าไหร่ เพราะไปซื้อบ้านเดี่ยวแยกออกไปอยู่ต่างหาก เพราะผมต้องไปอยู่กับแฟนไงล่ะครับ จะเอาแฟนเข้าบ้านคงจะไม่ดีแน่

หลังจากไม่ได้ทานอาหารเช้าพร้อมหน้าพร้อมตากันมานาน ถือว่าเป็นมื้อเช้าที่อบอุ่นมากในรอบปี

ผมขึ้นห้องไปอาบน้ำ คิดว่าวันนี้ผมน่าจะออกไปเดินเล่นที่ไหนสักหน่อย ยืดเส้นยืดสาย ไปจตุจักรดีกว่า เพราะเช้าขนาดนี้ ห้างที่ไหนคงจะยังไม่เปิดหรอก

ว่าแล้วผมก็แต่งตัว นั่งรถเมลล์(เพราะไม่มีรถขับไง) มาถึงจตุจักรก็แปดโมงกว่าๆ อากาศกำลังสบาย

ผมเดินชมต้นไม้เป็นอย่างแรก เพราะความชอบต้นไม้+การจัดสวน จากนั้นก็ไปเดินดูสัตว์เลี้ยง แล้วก็เสื้อผ้าตามลำดับ ที่ไม่เดินดูเสื้อผ้าก่อนเพราะส่วนมากร้านต่างๆ จะเป็นเด็กวัยรุ่น ซึ่งเปิดร้านช้า

ไม่ได้มาซะนาน ต้นไม้สวยๆ แปลกๆ เยอะเลย สัตว์แปลกๆ น่ารักๆ ปลาตู้สวยๆก็เยอะไปหมด

ดูแล้วเกิดกิเลสอยากซื้อไปซะหมดทีเดียว แต่ก็ได้แต่ดูเพราะไม่มีเวลามาดูแล

เดินไปเดินมา 3 ชั่วโมงแล้วเหรอเนี่ย!!! เริ่มรู้สึกตัว + ความร้อนทำให้เหงื่อชุ่มเสื้อไปหมด

ผมตัดสินใจนั่งรถไปหลบร้อนที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ใกล้ๆ กันนี่เอง ว่าจะไปหาอะไรทานนิดหน่อย แล้วก็เดินดูอุปกรณ์ทันสมัยต่างๆ เผื่อจะเจออะไรเจริญหูเจริญตาบ้าง 555+ พูดไปนะเรา

ด้วยความร้อน + หิว ผมก็ตัดสินใจหาไรทาน กับน้ำเย็นๆ สักหน่อย พออิ่มแล้วผมก็เดินต่อ

จะว่าไป เจ้า iPod ตัวดีของผม ดูฟังชักจะเน่า ไปเดินดูหูฟังอันใหม่ดีกว่า

ว่าแล้วผมก็ไปเดินเลือกซื้อหูฟังอันใหม่ ลองฟังอันโน้น เลือกร้านนี้ ออกร้านนั้น จนมาเจอยี่ห้อที่ถูกใจ ก็เลยเดินตามหาสีที่ชอบ

เดินอยู่หลายร้านก็ไม่มีสีที่อยากได้ เพราะเป็นรุ่นยอดนิยม ราคาไม่แพงมาก แถมสีสวยอีก

ด้วยความบังเอิญ ผมเจอกับหูฟังอันนั้นเข้าพอดี เดินปรี่เข้าไป แล้วกำลังจะหยิบมันออกมาดู มือผมก็ไปกระทบเข้ากับมือของใครคนหนึ่ง

“ขอโทษครับ !!!” เสียงผมและเค้าพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน

“เอ่อ.. พอดีผมจะซื้อหูฟังอันนี้พอดีน่ะครับ” ผมบอกน้องคนนั้นไป แต่ตาก็ยังจ้องอยู่ที่หูฟัง

“ผมก็กำลังหารุ่นนี้อยู่พอดีเลยครับ” น้องคนนั้นพูด

แต่ช่างเป็นน้ำเสียงที่คุ้นหูผมเหลือเกิน ทำให้ผมละสายตาจากหูฟังที่ผมอยากได้ มองไปที่น้องคนนั้น และแทบจะทันทีที่เห็น หัวใจผมก็เต้นแรงขึ้นมาทันที ผมอายจนปล่อยมืออกจากกล่องหูฟัง

“โอ๊ะ.. ขอโทษครับ นี่น้อง... วันนั้น ที่ตลาด เอ่อ...” ผมประหม่า พูดตะกุก ตะกัก

“อ๋อ.. พี่คนนั้นที่ดึงผมไว้ที่ตลาดนั้นเอง ขอบคุณมากนะครับ” เค้าตอบผม ท่าทางดูสดใสขึ้นมา

“วันนั้นน้องรีบไป พี่ยังไม่ได้ถามชื่อเราเลย พี่ชื่ออิฐครับ” ผมรีบถามชื่อน้องเค้าทันที พร้อมแนะนำตัว

“สวัสดีครับพี่อิฐ ผมชื่ออิงค์ครับ วันก่อนนัดเพื่อนไว้แล้วกำลังจะสายน่ะครับ เลยรีบไป ขอโทษอีกครั้งครับ” น้องอิ๊งค์ขอโทษผมเป็นการใหญ่

“เราชอบฟังเพลงเหมือนกันเหรอ ใช้รุ่นไหนอยู่ล่ะ” ผมถามน้องเค้า

“ก็ชอบฟังนะครับ เวลาอยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ เวลาเดินทาง ที่บ้านก็ฟังน่ะครับ นี่ใช้ iPod อยู่ครับ” น้องเค้าตอบมา ทำให้ผมปละหลาดใจ

“เหมือนกันเลย ท่าทางจะรุ่นเดียวกันซะด้วย” ว่าแล้วผมก็หยิบ iPod นาโนสีฟ้า ของผมออกมา

น้องอิ๊งค์ก็หยิบ iPod นาโนสีฟ้า ออกมาเช่นกัน “เฮ้ยย...” ผมอุทานเบาๆ

“ว่าแต่ เราชอบหูฟังรุ่นนี้เหรอ พี่เดินหามาตั้งหลายร้าน เจอร้านนี้พอดี เราอยากได้มากไหมล่ะ” ผมถามน้องเค้าไป

“ก็หามาหลายร้านเหมือนกันครับ คุณภาพกับราคา ไปกันได้ แถมผมชอบสีนี้อีก”

“IPod นี่ผมก็ซื้อมือ 2 ต่อมาจากเพื่อน ครึ่งราคาเอง อิอิ” น้องอิงค์เล่าให้ผมฟังต่อ

ผมเรียกพนักงานขายมาทันที แล้วถามว่ามีสินค้าอีกไหม พนักงานขายบอกว่ารุ่นนี้ขาดตลาด ถ้าไปหาคงหายากหน่อย แล้วที่ร้านก็เหลือรุ่นนี้ สีนี้เป็นตัวสุดท้าย ล๊อตใหม่ก็อีก 2 อาทิตย์ ซึ่งนานไป

“เอาไงดี อิ๊งค์อยากได้มากไหมล่ะ” ผมถามน้องอิ๊งค์

“อยากก้อยากได้อยู่หรอกครับ แต่พี่ก็เห็นพร้อมผม พี่ซื้อไปดีกว่า ผมดูรุ่นอื่นก็ได้ ถือว่าผมตอบแทนเรื่องวันก่อนดีไหมครับ” อิ๊งค์ตอบมาแต่ท่าทางเสียดายอยู่ไม่น้อยในน้ำเสียง

ทำไงดีหว่า ดันอยากได้มาทั้งคู่ แถมเหลือตัวสุดท้ายอีก จะรอก็อีกนาน รุ่นอื่นก็ไม่สนใจซะด้วย

ผมยืนนิ่ง คิด ๆๆๆๆๆ ทำไงดีหว่า ไม่อยากให้น้องเสียใจ

คิดๆๆๆๆ ปิ๊ง!!! เอาแบบนี้แล้วกัน แล้วผมก็คิดอุบายอันแยบยลขึ้นมาได้

“เอางี้อิ๊งค์ วันนี้เรา 2 คน หารเงินกันคนละครึ่ง ซื้อหูฟังอันนี้ แล้วผลัดกันใช้ จนกว่าตัวใหม่จะมาขาย ถือซะว่าเงินครึ่งนึงเปนเงินมัดจำซะเลยดีไหม” ผมยื่นข้อเสนอ

“แต่... มันจะดีเหรอครับ แล้วเราจะแลกกันใช้ยังไงล่ะ” น้องอิ๊งค์ทำท่าทางสนใจ

“ก็เอางี้ไง เราสลับกันคนละอาทิตย์สิ 2 อาทิตย์ หูฟังอันใหม่ก็มาแล้ว”

“ถือซะว่าลองสินค้าไปด้วย เผื่ออิ๊งค์ไม่ถูกใจ อิ๊งค์จะได้ซื้อรุ่นอื่น พี่ก็เอาอันนี้ไป” ผมเสนอความคิด ทั้งๆที่วางแผนไว้หมดแล้ว เพราะอยากเจอน้องเค้าอีก

“อืมม..... เอาไงดีหว่า อยากได้ก้อยากได้” อิ๊งค์ทำท่าคิดหนัก

“เอาน่าตามนั้นล่ะ เดี๋ยวค่อยไปนั่งคุยกันต่อ ตอนนี้พี่ว่ารีบซื้อรีบไปดีกว่า คนชักเยอะ” ผมพูดพลางหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจ่ายเงิน

“รับบัตรใช่ไหมครับ” ผมถามพนักงานขาย ว่าแล้วก็หยิบบัตรเครดิตให้พนักงานไปรูด

“ไม่จ่ายเงินสดล่ะครับพี่อิฐ ผมจะได้หารด้วย” น้องอิ๊งค์ถามมาท่าทางตกใจ

“ไม่เป็นไร ถือซะว่าเอาแต้มในบัตรด้วย ส่วนเรื่องเงินของเราน่ะ ไม่ต้องห่วง ไว้อีก 2 อาทิตย์ค่อยว่ากัน” ผมเสนอ

“งั้นก็ขอบคุณมากครับพี่อิฐ” น้องอิ๊งค์ขอบคุณผม พลางยกมือไหว้ ดีนะผมเอามือไปคว้าไว้ทัน

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เอาน่า ไหนๆก็เจอกันอีกรอบแล้ว ไปหาไรทานดีกว่าพี่ชักหิวแล้ว เราล่ะหิวหรือยัง” ผมถามพลางชวนน้องไปทานข้าว

“ก็ชักหิวๆ ล่ะครับ แล้วพี่อยากทานอะไรครับ”

“แล้วแต่เราเลย วันนี้พี่เป็นเจ้ามือเอง เต็มที่ แต่เอาแบบอิ่มๆ นะ ตัวพี่ใหญ่ขนาดนี้ ทานน้อยๆไม่พอแน่"

Create Date : 15 กรกฎาคม 2552

Last Update : 15 กรกฎาคม 2552 12:29:00 น.

0 comments

Counter : 1825 Pageviews.