BlogGang.com : : vanever : ลาวโลด Day 3~

กุมภาพันธ์ 2555

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29

3 กุมภาพันธ์ 2555

ลาวโลด Day 3~

ลาวโลด Day 3~

วันที่ 14 ส.ค. ถ้าจำไม่ผิดเป็นวันอาทิตย์ ฮา ก็ไม่มีปฏิทินย้อนหลังดูนี่นา งุงิ

ตื่นตั้งแต่ 4.30 น. รู้สึกเหมือนเพิ่งหลับไปติ๊ดนึงเอง โฮ แต่ก็ต้องตื่นนะ เพราะนัดรถมารับไว้ 6 โมงเช้า ถ้าจำไม่ผิด อีกแหละ ฮี่ ฮี่

ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว พยายามอึ๊ด้วย ฮ่า ก็นั่งรถอีกตั้งนานนี่นา 6 ชั่วโมงอ่ะ คิดดูดิ๊

อาบน้ำเสร็จก็เอาน้องบั๊บบ้ามาถ่ายรูปเล่น (จะบอกว่าจนบัดนี้ก็ยังไม่ได้ป๊ะกันแหมกับน้องบั๊บบ้าเรย ฮ่วย)

จนเกือบๆ 6โมง ก็ลงไปข้างล่าง ถ่ายรูปเต็มตัวที่หน้าลิฟต์ ประหนึ่งหญิงตั้งครรภ์เลยทีเดียวตรู แง่ม นี่เอาเสื้อผ้ามาแบบมั่นใจมาก ซื้อตอนผอมๆ ซื้อไว้ตั้งหลายปีละ เพิ่งได้ฤกษ์เอามาใส่ ไม่คิดเผื่อบ้างเลยนะว่าจะยัดไม่เข้าเนี่ย จริงๆก็เกือบนะ ปริกันเลยทีเดียว ลงมานั่งรอป้อซักพักก็เลยตัดสินใจใช้โทรศัพท์ที่ล้อบบี้โทรขึ้นไปตาม ป้อเสร็จละกะลังจะลงมาพอดี ออกไปหน้าโรงแรมก็เจอรถมารออยู่แล้ว ก็สกายแล็ปนั่นแล ทีแรกป้อบอกว่าเค้าคิด 200 เราก็คิดว่า 2 คนเนี่ยแหละ 200 ปรากฎว่าคนละ 200 เง้ยยย แต่ก็นะ ทำไงได้ล่ะ

นั่งรถผ่านวงเวียนไดโนเสาร์เลยมีโอกาสแชะสุดท้ายมาด้วย

มาถึงท่ารถก็ไปซื้อตั๋วกัน พบว่า ค่ารถขึ้นราคาฮ่ะ วุ ไรกันเนี่ยทริปนี้ ซื้อเสร็จป้อไปดูบัตรเติมเงินอีก แล้วก็เลยตัดสินใจกินเฝอกัน คือยังไม่หิวหรอก แต่หนทางอีกยาวไกลก็กินซะหน่อย เฝอไก่ชามเดียวกินด้วยกันร่วมสาบานสุดๆ หายากนะ กินน้อยกันขนาดเนี้ย พอใกล้ๆเวลาก็เดินไปขึ้นรถกัน จากรถที่ดูเหมือนจะว่างตอนเรามาถึง ตอนนี้ไม่ว่างละ

มีภารกิจอีกอย่างที่ได้รับมอบหมายแบบยัดเยียดคือภารกิจกินไก่เซโน ไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต แต่บีบีบอกว่ามันฮิตมากพี่ พ่อบีมายังซื้อกินเลย ให้รูปมาด้วยนะ ฮา ทีแรกเราก็แบบละตรูจะรู้ได้ไงว่ามันคือไก่อันไหน ละตรงไหนก็แยกเซโน ปรากฎว่ามันชัดเจนมากเหอะ เรียกว่าแยกนั้นรถโดยสารทุกเส้นทางต้องจอด จะรถ2แถว รถบัส รถตู้ไรก็จอดหมด จอดนานด้วย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องนานขนาดนั้น

ในที่สุดก็ได้ไก่ย่างเซโนมา เรียกว่ามากันทั้งตัว หัวจรดตรีน กร๊ากกกกกก เค้ามีแบบเป็นชิ้นส่วนด้วยนะ แต่อิ 2 คนนี้จัดเต็มฮ่ะ กลัวไม่อิ่มว่างั้น แล้วมันก็ไม่แพงด้วยไง(ตอนนั้นยังไม่สำนึกก็งั้นแหละ) พอซื้อมาก็วุ่นวายหาทางเก็บกันอีก ก็อย่างที่เห็น เธอมาแบบจัดเต็มกว่าจะหาถุงใส่เก็บได้แบบไม่ต้องถือไปอีกเป็นชั่วโมงนี่เหงื่อตก

แถมซื้อมาแล้วยังแอบจิตตกด้วย คือมีคนมอง มองแบบ โหซื้อทั้งตัวเลยเหรอ มองตาค้างอ่ะ เลยรู้สึกว่าไม่ควรซื้อป่าวฟระ คือมันเป็นของสำหรับนักท่องเที่ยวจริงๆ คนลาวเองเค้าไม่ซื้อนะ ซื้อก็อย่างมากไม้เล็กๆ เราเลยแบบ การที่นักท่องเที่ยวซื้อของโดยไม่คิดเพราะรู้สึกว่ามีจ่าย จ่ายไหว ไม่แพงเนี่ย มันสร้างทัศนคติผิดๆให้คนในพื้นที่ คือนักท่องเที่ยวดูรวย ดูมีตังค์ ทั้งๆที่จริงๆแล้วก็เป็นคนธรรมดาเนี่ยแหละ มันก็เกิดผลหลายทางนะเรา มันอาจจะทำให้เค้าขยันอยากมีตังค์บ้าง หรืออาจทำให้เค้าน้อยเนื้อต่ำใจ หรืออาจทำให้เค้าเกลียดนักท่องเที่ยวว่าอวดรวย หรืออาจทำให้เค้านึกเอาเปรียบนักท่องเที่ยวว่าอ้าวมีตังค์นี่ ก็ควรจะจ่ายแพงกว่าดิ สารพัดที่เค้าจะรู้สึกได้

พอเวลาใกล้ๆจะครบตามที่เราอ่านมาละว่า 6 ชั่วโมง ก็เริ่มเล็งๆกันละว่าจะถึงรึยัง ถ้าจำไม่ผิดเราจะต้องลงรถที่หลักแปด พอรถมาถึงที่นึง คนก็ลงเกือบหมด แต่สถานที่มันดูไม่เหมือนที่เคยอ่านมาก็เลยไปถามเค้าว่าลงตรงนี้เหรอ เค้าก็บอกว่าใช่ ก็ลงมายืนงงๆกัน ก็มีคนมาเรียกขึ้นสกายเล็ปบอกว่าไปปากเซ ก็ขึ้นกันไปแบบงงๆ คือมันเป็นท่ารถที่ไม่มีอะไรเลย ดูเหงาๆ โล่งๆ ไม่คึกคักเหมือนเป็นท่ารถที่เป้นแหล่งต่อรถเลยอ่ะ ละก็ไม่ใช่จริงๆแหละ คุยกันว่าเค้าคงให้เราลงตรงนี้เพื่อต่อรถสกายแล็ปซึ่งก็เป็นญาติกะคนขับรถประจำทางที่เรานั่งมาอ่ะ เพราะถ้าเราไปถึงหลักแปดคงมีรถเยอะกว่านี้ นี่ก็แบบกระจายรายได้ให้ครอบครัว หุ หุ ก็ไม่ว่ากันยังไงก็ถึงปากเซอ่ะ

พอถึงตรงที่เค้าจอดส่ง เราก็เลยลองถามเค้าดูว่าถ้าเราจะไปตาดผาส้วมไรพวกนั้นเค้าคิดเท่าไหร่ เค้าบอกพันนึง ตกใจกันสองคนแบบเฮ้ย พันนึงเหรอ คิดว่าฟังผิดอ่ะ ก็เลยถามว่าถ้าไปจำปาสักล่ะ เค้าบอก 3 พัน มองหน้ากันแล้วก็ส่ายหัว ไม่ไหวอ๊ะ หมดตัวเลยนะนั่น ก็เลยเข้าไปดูตรงที่ลงรถอ่ะ เค้าเหมือนเป็นเอเจนซี่ท่องเที่ยว ซึ่งมีมากมายในปากเซ ได้รถไปดอนเดด-ดอนคอน ไป-กลับ 150 ถ้าจำไม่ผิด เสร็จละก็ว่าจะเช่ามอไซค์ แต่ว่ามอไซค์ที่นั่นมีแต่แบบมีเกียร์ซึ่งป้อขี่ไม่เป็น ก็เลยเดินๆไปกัน หาโรงแรม เดินไปนิดเดียวเจอโรงแรมแสงอรุณซึ่งมีอยู่ในหนังสือที่อ่านกันก็เลยเอาวะ นอนนี่แหละ ขี้เกียจเดินละ แดดร้อนโพดๆ แต่จะว่าไปเมืองนี้ก็โรงแรมเต็มเมือง เกสต์เฮ้าส์ ร้านอาหาร เอเจนซี่ท่องเที่ยว เต็มเมืองจริงๆ เรียกว่าเป็นอาชีพหลักเลยแหละ

ห้องนี่ไม่รวมอาหารเช้านะ ต้องจ่ายเพิ่มคนละ 50 ก็ถามว่าอาหารเช้ามีไรมั่ง เค้าบอกเป็นบุฟเฟ่ต์ ก็เลยเอา เพราะที่นี่เฝอชามนึงอย่างถูกๆก็ 60 แล้วล่ะ ค่าอาหารแพงมว้ากกกกกกก มีคนสงสัยว่าคนลาวอยู่ได้ไงของแพงมาก อ้าวก็เค้าไม่ได้กินข้าวนอกบ้านนี่นา ร้านอาหารนี่มีไว้ให้นักท่องเที่ยวกินเหอะ เราเห็นเค้าก็กินข้าว น้ำพริกผักจิ้มกันเป็นหลักอ่ะ

แอร์ในห้องไม่เย็นเลย อากาศข้างนอกก็ร้อนสุดๆ แดดเปรี้ยง แบบโอย สลด เฉามาก ล้างหน้ากันเสร็จก็กินไก่ที่ซื้อมา เสร็จละเราก็ลองโทรหาคอลเซ็นเตอร์ของ LTC อีกรอบ ก็ได้คำตอบเหมือนเดิม ผลก็เหมือนเดิมคือเข้าเนตไม่ได้ เค้าเลยบอกให้เราไปที่สำนักงาน LTC พรุ่งนี้เช้า เปิด 8 โมง เอิ่ม รถไปดอนเดดออก 7 โมงนะได้ข่าว ก็เลยปลงไป ช่างหัวมันแระ ชิส์ อ้อ โทรหาชาวคณะด้วยว่าเป็นไงกันมั่ง ถึงไหนแล้ว แต่ไม่ได้เรื่องไรเท่าไหร่ สัญญาณไม่เวิร์ค

พอหายเหนื่อยก็ออกไปเที่ยววัดกัน เช่าจักรยานของที่โรงแรมไป สงสารป้อสุดๆ เพราะทางเป็นทางขึ้นเนินอ๊ะ เราก็ตัวหนักอีก รถก็แบบชราภาพ ต้องออกแรงสุดฤทธิ์

วัดพระบาท

ไม่มีอะไรอ่ะ เฉยๆ เทียบไม่ได้เลยกะที่หลวงพระบาง

จักรยานเป็นไม่รู้ จำไม่ได้ละ ป้อพยายามซ่อมอยู่ เราก็เลยบอกป้อว่าเอาจักรยานไปคืนเหอะ เดี๋ยวอีกวัดนึงเราเดินไปกันก็ได้ ดูจากแผนที่มันไม่ไกลจากโรงแรมนะ เป็นอันตกลงตามนั้น

ระหว่างทางกลับแวะร้านกาแฟที่เห็นตอนขามากัน

ก็อากาศมันร้อนนนนนนนนนนนนนนนน ฮ่า
จริงๆแล้วคือเพราะมันมีไวไฟตะหาก หุ หุ มีฝรั่งกะญี่ปุ่นนั่งอยู่ในร้านพอสมควร ก็เลยคิดว่ามันน่าจะโอเค ปรากฎว่ารสชาติน้ำล้างแก้วดีๆนี่เอง บร๊ะเจ้า เอาฟระถือว่าค่าเนต ด้วยความที่อิชั้นงกพกมือถือไปหมดเลย ป้อเลยได้อานิสสงค์ไปด้วย แบ่งกันคนละเครื่องก้มหน้าก้มตาเล่นเนตกันไป ป้อลุ้นเอเอฟ8 ส่วนเราอ่านฟิค กร๊ากกกก สาระมาก

กลับเอาจักรยานไปคืนที่โรงแรม เห็นรุ้งด้วย พยายามถ่ายรูปโดยมือถือได้มาเท่านี้แล หุ หุ มีผู้ชายแขกๆคนนึงมาทักด้วยตอนเรากำลังพยายามกันอยู่ แต่แบบสวยแล้วหยิ่งไงเลยตอบแบบส่งๆ ไม่ได้สนใจ พอถ่ายเสร็จเดินออกจากโรงแรม มีรถเก๋งขับฟิ้วออกมาเป็นผู้ชายคนนั้น ฮ่า สวยแล้วหยิ่งย่ำต๊อกต่อไปนะฮ้า

เดินต๊อกแต๊กกันไปถึงสามแยก เห็นวัดละ ไม่ไกลจริงๆด้วย แต่ที่เด่นกว่านั้นคือร้าน Shisedo ใหญ่บิ๊กเบิ้มเต็มแยกเลย หูยยยยย

วัดโพธิ์

ไปถึงไม่มีใครที่เป็นฆราวาสเลย มีแต่พระ แอบเกร็งเลยเรา แต่ก็นะไปถึงแล้วนี่ ใกล้เวลาปิดแล้วด้วยก็เดินๆดูกันซะ มีอาคารนึงเป็นโรงเรียน อืม แบบมหาวิทยาลัยสงฆ์อ่ะ สวยดีก็เลยไปถ่ายรูปเล่นกัน เจอลูกแมวผอมแห้งแรงน้อยขี้ตากรังร้องดังอีกตะหาก จิ้มๆมันไปหน่อยนึงแล้วก็สำรวจต่อเพราะใกล้เวลาปิดเต็มที หนูกลัวถูกขังในวัดฮ่ะ เดินไปข้างในเลยเห็นว่าติดแม่น้ำ วิวสวยมากกกกก แต่น้ำน่ากลัวมาก น้ำเต็มตลิ่งอ่ะ อารมณ์แบบน้ำท่วมอ่ะ มองไปเห็นสะพานเหล็กด้วย น่าไปมาก แต่ไม่ทันได้จะไปไหนยังไงต่อฝนตกฮ่ะ ลมแรงมากกกกก กิ่งไม้หักด้วย เลยตัดสินใจฝ่าฝนกลับโรงแรม ก็บอกแล้วว่ามันไม่ไกล

กลับมากลิ้งกันอยู่ที่โรงแรมจนฝนซา ตัดสินใจออกไปกินข้าวข้างนอกเพราะป้อตั้งใจมุ่งมั่นจะไปกินริมน้ำ เดินลงไปถามที่ล้อบบี้ว่าเค้าเปิดกันมั้ย ฝนตกแบบนี้ เค้าบอกว่าน่าจะเปิด ถามค่ารถสามล้อเค้ามาด้วย อยากนั่งง่ะ แบบเป็นรถพ่วงมอไซค์ง่ะ ไม่มีรูปเลย เค้าก็บอกราคามาว่า 60 ละบอกว่าต่อได้ ก็ออกไปยืนตากฝนพรำๆกันอยู่ซักพักก็เรียกได้ บอกเค้าว่าไปริมน้ำ แบบว่าไปเรื่อยๆอ่ะ ประมาณว่าเห็นตรงไหนน่ากินค่อยจอด เค้าก็พาไปจนสุดแนวร้านอาหาร คือร้านเปิดน้อยมากเพราะฝนตก แล้วมันก็มืดๆด้วย ก็แบบเอาไงดีว้า เลยถามเค้าว่าร้านไหนอร่อย เค้าบอกว่าร้านที่เป็นเรือสิ ก็แบบอร่อยเหรอ เค้าบอกไม่รู้ไม่เคยกินแต่เค้าเห็นนักท่องเที่ยวชอบมากินมันน่าจะอร่อย เค้าก็อยากลองกินซักครั้งแต่มันแพง ตรูก็เลยจิตกอีกรอบเลย ฮ่วย แต่เดี๋ยวก่อนความจิตตกนั้นอยู่กับเราไม่นาน มันมลายไปตอนจ่ายตังค์ค่ารถนี่แล คือค่ารถมัน 60 ชิป่ะ เค้าบอกเค้าพาเรามาไกลมากจนสุดแนวร้านอาหารเนี่ย มันไกล ฝนตกด้วย เค้าขอ 100 บาทนะ แร้งส์ แต่ก็นะให้ไป เสร็จละถามเค้าว่าตอนเรากลับประมาณ 2 ทุ่มนี่ยังมีรถมั้ย เค้าบอกไม่มีแล้วล่ะ ฝนตกด้วย เลยถามว่าถ้าให้เค้ามารับตอน 2 ทุ่มได้มั้ย เค้าก็ไม่มีโทรศัพท์ แล้วถ้ารอจะคิดเท่าไหร่ เค้าบอก 200 ก็เลยไม่เป็นไร เดินกลับเอาละกัน ถือว่าย่อย เอิ๊กส์ ฮีก็แบบเนี่ยเดินไปทางนี้นะ แป๊บเดียวก็ถึงไม่ต้องกลับทางเก่าทางนี้ใกล้กว่า อ้าว ละพาตรูมาอีกทางเพื่อ

ป้อบอกเห็นร้านนึงน่ากิน ไฟสว่างต้องเปิดแน่ มีคนนั่งกินอยู่ด้วย ก็เลยเดินย้อนกลับไปกัน

สั่งกันแบบหิวเว้ย

ปอบลงกันสุดฤทธิ์ มีหม้อร้อนหมู ส้มตำปู กะเพรารวมิตร ข้าวผัดปู อร่อย จานใหญ่ด้วย อย่างเยอะอ่ะ กินกันไม่หมดด้วยเสียดายแต่กินไม่ไหวแล้ว ท้องจะแตก คิดตังค์มา 350 เรียกว่าเป็นมื้อที่อร่อยและถูกที่สุด ณ ตอนนั้นไม่คิดว่าจะตกระกำลำบากในภายหลังเลย เย้ยยยยยยยย

กินเสร็จลูกค้าก็หมดร้านเค้าแล้วด้วย เดินพุงโย้กันออกมา 2 คนพี่น้อง ถนนมืดมาก อากาศเย็นๆ เดินลั้ลลากันไป เจอโรงหนังที่มีโบล์ลิ่งด้วย ไฮโซ หนังที่ฉายคือซี่รี่น้องคำลี่ 555 หนัง 3 เรื่อง นางเอกคนเดียว กินรวบฮ่ะ มันมีเรื่องไรบ้างนะ สบายดี หลวงพระบาง แล้วไรอีก 2 เรื่องที่เร เล่น กับอีกเรื่องที่ บปก เล่น จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วแฮะ

เดินกันมาก็ชม 2 ข้างทางไปเรื่อย เจอร้านค้าก็วิ่งเข้าไปหาบัตรเติมเงินของป้อซึ่งก็ไม่ได้ราคาที่ต้องการอยู่ดี มันมีขายแต่ที่สะหวันเวกัสจริงๆนะ เจอร้านหมูกะทะด้วย ร้านคาราโอเกะที่ข้างนอกดูเป็นแบบเรโทรมาก อยากเข้าไปข้างในสุดๆ มีร้านเบเกอรี่ ร้านนู่นนี่ เรียกว่าถ้ามีเวลาอยู่ต่อคงสำรวจกันมันอ่ะ

ในที่สุด ก็ถึงโรงแรม ในเมื่อไม่ได้บัตรเติมเงินก็เลยตกลงว่าจะนั่งใช้ไวไฟที่ล้อบบี้โรงแรมเนี่ยแหละ

คุณน้องตามติดเอเอฟ8 แบบเสพติดมาก

ส่วนคุณพี่เนื่องจากฟิคไม่มีความเคลื่อนไหว ก็เลยนั่งเล่นเกม เล่นจนมือหงิกก็เปลี่ยนมาถ่ายรูปเล่นต่อ ถ้าจำไม่ผิดอยู่กันแค่ 4 ทุ่มมั้ง เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องตื่นแต่เช้า เดินทางอเกน

ราตรีสวัสดิ์ ปากเซ

จะได้มาต่อเมื่อไหร่หนอ

Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2555 18:43:01 น.

4 comments

Counter : 614 Pageviews.


พี่กชไปแต่ละทริป ได้มีการผจญภัยผจญกรรมลำบากตลอดเลยนะฮะ น้องลุ้นมากฮ่ะ ว่าจะมีหักมุมอีกเมื่อไหร่

โดย: เมียพี่บีบี๋ IP: 125.253.98.5 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:07:17 น.

เมื่อไหร่จะได้อ่านภาคต่อล่ะนี่ มาไว ไว นะะะะ

เวลาไปเที่ยวแล้วโดนคิดค่าบริการหรือไรแพงกว่าปกติ ก้อได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า ถือว่าเรามากระจายรายได้ละกันนะ ^^

โดย: สาวโรงงาน IP: 182.53.38.26 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:21:29 น.

แหม แก ร้านพวกนี้แพงสิ
จำได้ป่ะที่หลวงพระบางมีร้านกาแฟแก้วละ $12
ที่คุณไกด์ชี้ให้ดูน่ะ ...เพราะทุกคนนั่งกันครึ่งวัน

มันก็เหมือนเพื่อนชั้นโปรดน้ำมะพร้าวชายหาดสมุย
ชั้นก็แบบ...แพงจะตายชัก กินไปได้

โดย: สาวทะเลทราย IP: 68.230.64.133 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:28:56 น.


เกมส์Nasties เวอร์ชั่นใหม่ สนุกมาก มีเลือกปืนด้วย //www.colgate.co.th/nastiesgame