บทเรียนที่11 ทำบุญ +เที่ยว+ ตัดหญ้าทั้งหมดครั้งแรก

อากาศยามเช้า มีหมอกโปรยละอองบางๆ ลงมาท่ามกลางหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่สนามชัยเขต
วันนี้ผมได้มีโอกาศมาทำบุญทอดกระถินอีกรอบ กับเพื่อนๆที่ทำงาน
แลดูอากาศเป็นเช่นนี้คิดว่าฝนคงหมดแน่แล้วคราวนี้ ต้นไม้ยังไม่โตคงต้องหาวิธีรับมือกับฤดูฝนหมดเสียแล้ว



ผมได้มีโอกาศเข้าร่วมพิธีกรรม พิธีนึงซึ่งผมไม่เคยเห็นมีในการทอดกระฐินมาก่อน
ที่หมู่บ้านนี้ส่วนให้อพยพมาจากสุรินทร์ ซึ่งพิธีกรรมส่วนใหญ่จะใช้ภาษาเขมรในการทำพิธี
ตอนผมฟังหมอพิธีขนลุกซู่ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกหรืออาจจะยังใหม่ในการร่วมพิธีนี้มั้ง
หมายถึงว่าไม่เคยได้ยินคำสวดต่างๆเป็นภาษาเขมร
ช่วงที่กำลังทำพิธีอยู่นั้นกลับมีลมพายุพัดเข้ามาหนักมาก ความเร็วลมน่าจะถึงร้อย




มาดูความเสียหายที่ลมพายุลูกนี้พัดผ่านมาทางสนามชัยเขต
ต้นไม้ที่วัดถูกลมโค่นไปหลายต้นเลย





น่าเสียดายครับ หลวงพ่อท่านบอกว่าต้นนี้คือไม้แดง
แต่ผมยังงงว่าทำไม ต้นไม่พวกนี้ไม่มีรากแก้ว




ต้นใหญ่เหมือนกันครับ เทียบกับหลวงพ่อ




แม้จะมีอุปสรรคมากมายขนาดไหนชาวบ้านก็ยังคงมีรอยยิ้ม เปี่ยมความสุขที่ได้ทำบุญร่วมกันครับ




หลังทอดกระถินเสร็จออกจากวัดก็ปาเข้าไปบ่ายกว่าๆ Program ต่อไปคือไปเยี่ยมน้ำตกเขาตะกรุป
...ซึ่งต้องเดินทางข้ามจังหวัดจากแปดริ้วสู่สระแก้ว น้ำตกแห่งนี้ผมไม่ได้มาเยี่ยมเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้วครับ
เขาตะกรุปเป็นภูเขาสองลูกทอดขนานกันและเชื่อมกันเป็นเกือกม้าอยู่ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอ่างฤาไน
มาถึงขาตะกรุป 3 บ่ายสามโมง เดินเแบบทุลักทุเลเพราะเดินทางโดยใช้ทางลัด
ที่นี่มีเจ้าหน้าที่ป่าประจำอยู่ทางเข้า เขาบอกว่าเหลือเวลาอีก 1 ชม. ในการเปิดให้เข้าไปน้ำตก




ขับรถเข้ามาประมาณ 4 กม ก็ต้องเดินเท้าต่อสภาพทางเดินตอนนี้รกมากๆเมื่อเทียบกับเมื่อ 16-17 ปีก่อน
ปล. น้ำตกนี้อยู่ห่างจากกระท่อมน้อยผม 9 กม.




เดินนึ้นไปประมาณ 200 เมตรก็ต้องเจอกับต้นไม้ที่อยู่ข้างๆน้ำตกชั้นที่สองหักโค่นช่วงกลางต้น
ปล.น้ำตกที่นี่มี 7 ชั้น




สภาพด้านล่าง ช่วงปลายของต้นไม้กระจัดกระจายเต็มพื้นเลย ต้นไม้คาดว่าน่าจะโดนพายุพัดเมื่อคืนเช่นเดียวกับที่วัดที่สนามชัยเขต




เดินขึ้นไปอีกประมาณ 300 เมตร น้ำตกชั้นที่สี่ต้องเจอกับต้นไม้ถูกพายุโค่นอีกหนึ่งต้น
มีคนที่ขึ้นไปเที่ยวก่อน กำลังไต่ตามลำต้นตามเสี้ยนไม้ที่หักลงมา เพราะต้นไม้หักขวางทาง
ที่นี่ต้องระวังในการไต่มากๆครับ เพราะลื่นมากด้านล่างก็คือเหว
เพื่อนผมที่มาด้วยกันต้องทิ้งรองเท้าไปเลย เนื่องลื่นมาก และไปตามเก็บรองเท้าไม่ได้ ลึกมากๆ




คาดว่าคงโดนพายุเช่นกันครับ ต้นนี้น่าจะสัก 3 คนโอบ น่าเสียดาย



ไต่ขึ้นมาอีกประมาณ 400 เมตรก็มาถึงจุดหมายชั้นที่เจ็ด (จริงๆแล้วมีอีกชั้นข้างบน)
ยังมิวายมีต้นไม้หักอีก ชั้นนี้เป็นชั้นที่มีหน้าผาสูงที่สุดในบรรดทุกชั้น




เนื่องจากมีเวลาอัีนน้อยนิดแค่ 1 ชม เราต้องเร่งฝีเท้าแข่งกับความลื่น และเวลา
พอมาถึงก็แผ่หลา อย่างที่เห็นแหละครับ ยอมรับว่าเหนื่อยมากๆ




ผมพยายามที่จะถ่ายให้ได้ภาพทั้งหมดของชั้นนี้ ในสภาวะแวดล้อมและอุปกรณ์ที่จำกัด
หยดฝน ความลื่น ไม่สามารถถอยห่างกว่านี้ได้เพราะชั้นด้านล่างคือเหว กับกล้องมือถือ




อีกครั้งกับการพยายามหามุมที่จะถ่ายชั้นบนสุด (ผมเรียกชั้นที่แปด) ให้ได้
จะเห็นอยู่ไกลลิบเลย
...สิ่งที่น่ากลัวกว่าคือเจ้าขอนไม้ที่วางขวางหน้าผาอยู่ครับ มันจะหล่นมาเมื่อไรก็ไม่รู้




ไหนๆ ก็ไหนๆ มาถึงแล้วทั้งน้ำตก ภูเขา ตอนนี้เหลือเพียงพวกเราแค่สามคน
ลองทำท่าแบบโฆษณาฮอลส์ซะหน่อย
ปล.น้ำที่นี่เย็นยะเยือกมากๆครับ



เจ้าขอนไม้นี้ผมจำได้คร่าวๆว่าเมื่อสิบกว่าปีก่อน มันก็เคยตั้งอยู่บนนั้นนี่




มาพิจารณาจากภาพ ที่แท้มันคือ ต้นไม้ที่งอกมาจากหน้าผานั่นเอง




อีกรูปต้องรีบกลับลงไป วันนี้เอาแค่ชั้นนี้ชั้นเดียวพอ ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะปิดและออกตามหา
ปีนี้น้ำน้อยมาก เมื่อเที่ยบกับเมื่อสิบกว่าปีก่อนหน้านี้




และแล้วก็มาถึงสวนป่าของผมประมาณบ่ายสี่โมงครึ่ง ชาวบ้านเพิ่งตัดหญ้าเสร็จไปหมาดๆเลย
เริ่มดูเป็นแถวเป็นแนวขึ้น โดยใช้เครื่องตัดหญ้าที่ขอผมและของเขาอีก 1 ตัว
สองคนสองวันเขาซื้อน้ำมันด้วย 300 บาทผมจ่ายไป 1500 บาทเป็นค่าแรงรวมน้ำมัน ถูกหรือแพงครับ ?




เริ่มเห็นต้นไม้ แต่ก็มีต้นที่ต้องเสียสละไปก็ไม่น้อย นับหลักร้อยได้ที่โดนใบมีดเครื่องตัดหญ้า
ไม่เป็นไรปีหน้าเดี๋ยวมาซ่อมใหม่ก็ได้





ที่น่าห่วงกว่าหญ้าคือ เจ้าพวกที่ปลูกหลังสุดถ้าผมไม่มีเวลามารดน้ำ มันจะรอดไหมหนอ

Create Date : 11 ตุลาคม 2552 Last Update : 11 ตุลาคม 2552 22:40:29 น. Counter : 1867 Pageviews.		9 comments
Share Tweet