|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ครบรอบ 21 ปี พายุเกย์ถล่มชุมพร
พรุ่งนี้ วันที่ 4 พย 53 ก็จะครบรอบ 21 ปี วันที่พายุใต้ฝุ่นเกย์พัดเข้าถล่มชุมพร...ตอนนั้นอายุเพียงเก้าขวบ แต่จำได้ไม่มีวันลืม และเข็ดไปจนตาย บ้านเราเป็นศูนย์กลางพายุพอดี ความเสียหายไม่ต้องพูดถึง
วันที่ 4 พย 2532 ตรงกับวันเสาร์ เราเด็กๆ ไม่ได้ไปโรงเรียน แม่มาบอกทีหลังว่าดีมากที่เป็นวันเสาร์ ไม่อย่างนั้นคงแทบคลั่งถ้าลูกๆ ต้องไปโรงเรียน แต่เกิดพายุเข้าอย่างนี้
ตอนเช้าตื่นมา เราก็เล่นๆ ไปตามประสาเด็ก แม่ทำกับข้าวอยู่ในครัว พ่อฟังวิทยุอยู่บนบ้าน พวกเราเล่นกันอยู่ และรอจะดูละครจักรๆ วงศ์ๆ ตอนสายๆ ฝนตกปรอยๆ มาตลอดสองสามวันที่ผ่านมา จนกระทั่งแม่บอกพ่อว่าพายุอยู่ห่างฝั่ง 200 กม. พ่อสั่งแม่ว่าเอาลูกกินข้าวให้หมดทุกคน แล้วมารวมตัวกันในบ้าน แม่เราก็จัดการตามนั้น จำได้ว่าแม่ทำข้าวผัดให้กินเพราะว่าเราบอกว่าอยากกิน
เมื่อจัดการกับพวกเราเสร็จ พวกเราก็ย้ายมาอยู่ในบ้านกับพ่อ แม่เรายังอยู่ในครัว แม่จัดการเอาพวกหมึกแห้ง กุนเชียง มัดปากถุง ยัดใส่ตู้กับข้าว ก่อนออกมาจากครัว แม่ยังเอาเขียงไปทับฝาถังพลาสติกที่ใส่ข้าวสารไว้ จากนั้นจึงวิ่งขึ้นมาบนบ้าน ตอนนั้นลมเริ่มพัดแล้ว จนแม่เสียหลักต้องเอามือคว้าเหลี่ยมกำแพงบ้านไว้จนโดนบาดด้วย
พอเข้ามาถึงในบ้าน แม่จัดการเอาเสื้อผ้าใส่ถุงพลาสติกใหญ่ที่แม่ชอบล้างเก็บไว้ จากนั้นมัดถึงแล้วเอาไปไว้ในห้องนอนเรา พ่อเราเอาแต่เดินไหว้พระอย่างเดียว (แกคงกลัวเพราะว่าเคยโดนมาแล้วสมัยอยู่สุราษฎร์)
หลังจากที่ลมพัดอยู่พักใหญ่ๆ คนงานกรีดยางที่สวนใกล้ๆ สองคนก็วิ่งมาบ้านเรา บอกว่ายางเริ่มล้มแล้ว แม่ก็บอกว่าให้เข้าบ้าน สักพักเพื่อนบ้านเราที่อยู่ติดกัน สามีภรรยาและลูกสองคนก็วิ่งมา บอกว่าบ้านเค้าสองชั้นมันเริ่มโยกเยกจนเค้าอยู่ไม่ได้แล้ว ทุกคนก็เข้ามาอยู่ในบ้านเราจนหมด เพื่อนบ้านเราก็บอกพ่อว่าไหว้พระสิ จุดเทียนสิ จุดธูปด้วย พ่อเราก็มันจุดไม่ติดเว้ยย ลมมันแรง อารมณ์นั้นคล้ายๆ หนังตลกละ
แม่เราเริ่มยกโทรทัศน์เข้าห้องนอนเราอีก...จนในที่สุด กระจกหน้าต่างบานเกร็ดแตก ลมเข้ามาในบ้าน พวกเราทั้งหมด (บ้านเรา 7 คน เพื่อนบ้าน 4 คน และคนงานกรีดยาง 2 คน) ก็วิ่งเข้าห้องนอนเราไป ระหว่างที่วิ่งเข้าห้องนอน เราหูดับไปเลย เพราะว่ากำแพงบ้านด้านตะวันออกมันล้มลงพอดี
เมื่อเราเข้าไปถึงในห้อง เรากับพี่สาว และเด็กชายลูกเพื่อนบ้านเราก็ถูกผลักขึ้นไปบนเตียง เราอยู่ด้วยท่านอนตะแคงทับพี่สาว แม่เอาเสื่อมาคลุมหัวเรากับพี่ไว้ พวกผู้ชายเค้าขึ้นไปนั่งกันบนกองผ้าที่แม่เราขนๆ มาโยนบนเตียง (เตียงใหญ่ เพราะเรานอนกับพี่สาว) พ่อกับแม่เราเดินอยู่ข้างล่าง ไม่ได้ขึ้นมาบนเตียงด้วย ระหว่างนั้นหน้าต่างทิศตะวันตกก็เปิดเอาไว้ หากเห็นท่าไม่ดีเราต้องโดดออก พวกผู้ชายที่นั่งด้านบนเค้าก็คอยดูรอยร้าวของห้องนอนว่าจะพังมั้ยๆ ถ้าพังพวกเราต้องโดด
ลมแรงมาก ได้ยินเสียงหวีดๆ ตลอดเวลา แต่มันพัดมาทางทิศตะวันออก จึงสามารถเปิดหน้าต่างทางตะวันตกได้ น้ำเริ่มไหลเข้ามาในห้องนอน บอกให้รู้ว่าด้านนอกพังหมดแล้ว...ระหว่างที่พายุพัดจะมองไม่เห็นอะไรเลย เป็นหมอกขาวๆ กระทั่งบ้านถัดจากบ้านเราที่ปกติเดินประมาณนาทีเดียวถึง ก็ยังมองไม่เห็น ภาพที่เราติดตาก็คือภาพต้นมะพร้าวที่ล้มลงมาอยู่ตรงหน้าต่างพอดี แล้สมันก็ลู่ลมตลอด เรานอนมองภาพนั้นตั้งแต่เก้าโมง จนบ่ายสองที่ลมสงบ โชคดีที่ห้องนอนไม่พัง แต่ก็ร้าวเยอะมาก
พอลมสงบ พวกผู้ใหญ่ก็ออกมาด้านนอก พวกเด็กถูกขังไว้ในห้อง เพราะว่าพวกแก้ว กระเบื้อง ในบ้านมันแตก ลอยเท้งเต้งอยู่บนพื้น อันตรายจึงไม่ให้เด็กออกมา สักพัก พี่ชายเราก็มาอุ้มเราออกมาจากห้อง เรานี่อย่างงง มองไปรอบๆ บ้าน แล้วได้แต่ตั้งคำถามว่า "ที่นี่ที่ไหน"
ต้นไม้ทุกต้นล้มแบบถอนรากถอนโคน รากชี้ฟ้า เพราะโดนลมหมุนเป็นเกลียวจนถอนโคนขึ้นมา ภูเขามากมายโผล่ขึ้นมาอย่างที่เราไม่เคยรู้เลยว่ารอบบ้านเรามีเขาเยอะขนาดนี้
ต้นมะพร้าวที่ล้มหลายต้นถูกตัดลูกมากินมะพร้าวอ่อนเพื่อประทังความหิว...หลังจากนั้นไม่นานผู้คนก็เริ่มทะยอยมาที่บ้านของเราเพราะว่าบ้านเขาพังเรียบ บ้านเราเหลือห้องนอนที่เราใช้หลบภัยหนึ่งห้อง และยังเหลือหลังคาบ้าง แต่กำแพงทั้งสองข้างไปหมด (ที่พังไม่หมดเพราะบ้านเพิ่งสร้างเสร็จและเข้าอยู่ได้แค่สี่เดือนเอง มันเลยยังพอแข็งแรง)
รวมๆ คนแล้วก็เกือบห้าสิบคน บางคนก็มาครบ บางคนก็หัวแตก บางคนก็แขนหัก ก็ช่วยๆ กันไป ตอนเย็นข้าวสาร หมึก กุนเชียงของแม่เราก็ได้ใช้ ต้นมะละกอล้ม เอามาผัด ก่อไฟเตาถ่าน คนละไม้คนละมือ มื้อเย็นก็ผ่านไปได้...บางคนมาตัวเปียก ผ้าที่แม่เราเก็บใส่ถุงไว้ก็แจกกันไป
ตกกลางคืน...โต๊ะตัวใหญ่กลางบ้านก็เป็นที่นอนของผู้หญิงและเด็ก สามารถมาก นอนทับไปทับมา บนโต๊ะนั้นหลายสิบคนเหมือนกัน พ่อกับแม่ซึ่งเป็นเจ้าบ้านนั่งห่มผ้าสับปะหงกข้างโต๊ะ พร้อมคอยเขี่ยเตาถ่านเพื่อให้ความอบอุ่น เพราะคืนนั้นฝนก็ยังตกปรอยๆ ต่อไป พอลมพัดมาวูบนึงทุกคนก็หน้าตาตื่นมองหน้ากันเลิ่กลัก สรุปแล้วคืนนั้นไม่ได้นอนดีสักคน เพราะมัวแต่ระแวงว่าลมจะมาอีก
ที่น่าตลกก็คือ...เพื่อนบ้านเราที่วิ่งมาขออาศัยบ้านเราตั้งแต่ตอนลมเริ่มพัด เค้ากลับไปดูบ้านเค้าซึ่งไม่เหลือซากใดๆ เลย ทีวีถูกพัดตกมาแอ้งแม้งอยู่ด้านล่าง มีน้ำโคลนเข้าไปเต็ม เค้าไปเก็บมา ถอด ล้างๆ เอามาประกอบ ดูได้อีก ทนมาก คืนนั้นพวกเราเลยได้ดูข่าวด้วย เห็น ฮ มาบินสำรวจในข่าว
..................................................................................
ผ่านไปวันสองวันผู้คนที่มาอาศัยก็ทยอยออกไปทำเพิงอยู่กันเองจนกว่าจะสามารถปลูกบ้านใหม่กันได้ แต่ทุกคนหมดตูดเลยทีเดียว เพราะว่าสวนยาง สวนทุเรียน ราบเป็นหน้ากลอง บ้านไม่เหลือแม้แต่ซาก
โรงเรียนพังหมด ตอนนั้นโรงเรียนปิดไปหลายวัน จนเปิดเรียนอีกครั้งโดยเรียนในเต๊นท์ ซึ่งเวลาร้อนก็ตับแทบแตก เวลาฝนตกก็นั่งเขี่ยน้ำที่มันขังหลังคาเต๊นกันไป ทุกลักทุเลดีจริง
จนตอนหลังโรงเรียนเกณฑ์ผู้ปกครองไปสร้างอาคารเรียนชั่วคราว โดยสร้างเป็นอาคารยาวหลังคามุงจาก เวลาจัดห้องเรียนก็เริ่มจาก ป หนึ่ง เรียงไปจน ป หก แต่ละห้องกั้นกันด้วยกระดานดำ ดังนั้นอีกห้องสอนอะไร ห้องเราก็รู้หมด
พื้นเป็นดิน ขุดร่องน้ำหน้าห้องใครห้องมัน ตอนเย็นๆ ทุกวันต้องไปตักน้ำมารดพื้นกันฝุ่น ดังนั้นเด็กๆ จะมีถุงซ่อนไว้ในโต๊ะคนละใบ เจาะเป็นรูๆ คล้ายๆ ฝักบัว บางคนมันส์กว่านั้น เอาน้ำมารดๆ พื้น จากนั้นเอาถุงพลาสติกสวมเป็นถุงมือ แล้วฉาบเลย พื้นก็จะเรียบมาก สนุกดี ช่วงเวลานี้บางห้องยังปลูกผักสวนครัวที่หลังห้องด้วย...อาหารเที่ยงช่วงนั้นฟรีโดยมูลนิธิป่อเต๊กตึ๊ง ที่มาตั้งทำอาหารให้เรานานเป็นเดือนๆ
กว่าจะได้อาคารเรียนก็ผ่านไปเป็นปี ตอนได้ย้ายขึ้นอาคารใหม่ตื่นเต้นมากๆ เพื่อนๆ หายไปหลายคนจากเหตุการณ์นี้ เพราะหลังจากที่เปิดเรียน อะไรๆ ก็ดูไม่พร้อมเลย จนพ่อแม่เค้าก็ย้ายลูกไปเรียนจังหวัดอื่นหมด เหลือแต่พวกที่ไม่ค่อยสะดวกทางฐานะก็ฝืนเรียนที่เดิมกันไป รวมทั้งเราด้วย
สวนยางพารา สวนทุเรียน เงาะ มังคุด ก็เริ่มปลูกกันใหม่ ผ่านไปเจ็ดปีจึงได้ผล ระหว่างนั้นก็ทำไร่ฟักทอง สับปะรด กันไปก่อนเพื่อหารายได้
ผ่านไป 21 ปี ชาวชุมพรทุกคนไม่มีใครลืมมันแน่นอน "ไอ้เกย์"
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2553 |
|
20 comments |
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2553 8:44:37 น. |
Counter : 1980 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ญาตา (Yata_thai ) 4 พฤศจิกายน 2553 5:44:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: แลนซ์ลอท IP: 202.12.74.246 4 พฤศจิกายน 2553 7:32:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: หน่อย - ตั้ม (tumauto ) 4 พฤศจิกายน 2553 10:39:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: นทสรวง โพธิพงศา IP: 223.205.56.96 4 พฤศจิกายน 2553 19:43:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: แฝด IP: 124.122.137.196 14 ธันวาคม 2553 23:54:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: Silhouette IP: 118.175.212.117 22 มิถุนายน 2554 13:21:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: kufad IP: 124.120.82.81 26 กรกฎาคม 2554 22:06:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: alanta IP: 202.149.29.82 18 สิงหาคม 2554 7:53:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: Kiyo IP: 27.130.76.15 2 กันยายน 2554 15:49:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: nako IP: 203.154.149.228 3 กันยายน 2554 18:49:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: rae IP: 139.222.246.5 9 กันยายน 2554 1:41:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: dee_jung IP: 58.8.151.50 9 กันยายน 2554 21:58:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: เคโระทิ้งกระดอง IP: 125.25.236.121 15 กันยายน 2554 20:21:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: การ์ตูน IP: 118.172.102.1 30 กันยายน 2554 20:14:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: EVEz IP: 125.26.128.105 24 พฤศจิกายน 2554 7:55:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: larin IP: 111.235.70.29 28 ธันวาคม 2554 10:53:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: แลนซ์ลอท 15 กุมภาพันธ์ 2555 11:31:31 น. |
|
|
|
|
|
|
|