จอกที่ ๘

ไร้รูปความ นิยามใด ให้กำหนด
สูญกลิ่น สิ้นรส หมดสรรพเสียง
ผัสสะ ทั้งมวล ล้วนเป็นเพียง-
การร้อยเรียง มายา แห่งราตรี


ที่เคยลุ่ม- หลงใหล ในรูปร่าง
ก็กลับกลาย คลายจาง ห่างหนี
ที่เคยเฝ้า เมามาย ในวจี
ก็สร่างลง ตรงนี้ ที่จากลา


อวสานของการเริ่มต้น
เราต่าง ยังว่าย-วน ค้นหา
แสร้งสลับ สับเปลี่ยน เวียนไปมา
จนหลงลืม ไปว่า ไม่มีจริง

...........

ข้าพเจ้า หยิบดื่ม ยืมจากท่าน
หยดน้ำค้าง กลางแสงจันทร์ นั้นหวานยิ่ง
สัมปชัญญะ อาลัย หยุดไหวติง
สรรพสิ่ง ลวง-จริง หยุดนิ่งแล้ว..

Create Date : 06 กันยายน 2549		1 comments
Last Update : 22 กันยายน 2549 19:39:34 น.
Counter : 686 Pageviews.
Share Tweet