ชีวิตในมหาวิทยาลัย ตอนที่ 2 หลังจากปีหนึ่งจบไป ได้เมเจอร์เรียบร้อย ก็ได้เวลากลับบ้าน แล้วกลับมาลงซัมเมอร์ใหม่ ตอนที่กลับบ้าน ก็เป็นหน้าที่ของพวกผมปี 1 ที่จะกลับไปแสดงความยินดีกับลูกช้างเชือกใหม่ ที่สอบติดโควต้าแล้ว แบบเดียวกับที่ผมเคยผ่านมาก่อนแน่นอนว่าทำเสื้อแจกน้องๆ และสอนให้บูม ท่าบูม สอนกันอยู่พักนึง ก็ไม่มีอะไรมาก ไม่น่าเชื่อว่า ปีนี้ปี 50 ผมบูมเป็นตอนปี 34 นับเป็นเวลา 16 ปีผ่านไป ผมก็ยังบูมได้อยู่ดี U U UTT T T TAR R R RAD D D DIT UTTARADIT วิ๊ดดดดดดดดดดดดดด บูมมมมมมมม เวลาบูมต้องทำท่าด้วย บูมเสร็จ ต้องรู้สึกหน้ามืด ใครไม่รู้สึกแบบนี้ คืออู้ครับ แล้วก็นัดพาน้องๆ รุ่นใหม่ มารายงานตัวเพื่อเป็นนักศึกษา ซึ่งก็คือรับน้องโควต้า คือเราจะตกลงกับเพื่อนๆ จากพิษณุโลก ให้ขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน เราจะจองเป็นโบกี้กันไปเลย แล้วก็มีกิจกรรมต่างๆ พวกเกมส์ หรือร้องเพลงด้วยกัน เพื่อให้พวกน้องๆ รู้จักกัน ซึ่งเป็นกิจกรรมที่พวกเราผ่านมาเมื่อปีที่แล้วนี้เอง กิจกรรมรับน้องโควต้า ของที่ สมช จัด ก็เป็นงานเลี้ยงทั่วไป ไม่มีอะไรมาก เราก็พอน้องๆ ไปเที่ยวห้าง ซึ่งตอนนั้น ห้างตันตราภรณ์ช้างเผือกเป็นห้างที่ทันสมัยที่สุด แต่มาปีนี้ เซนทรัลกาดสวนแก้วก็เพิ่งเปิด เลยพาน้องๆ ไปเที่ยวที่นี่แทนครับ แล้วซัมเมอร์ก็เปิดเรียน ผมก็เรียนตัวพวกของคณะสังคมและมนุษย์ เบาหน่อย เป็นวิชาท่องจำซะส่วนใหญ่ และแล้วก็เปิดเทอมครับ เหตุการณ์ก่อนเปิดเทอม ปีนั้นเป็นปี 35 เดือน พค ผมว่าทุกคนจำได้ดีนะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับประเทศไทย ใช่แล้วครับ เหตุการณ์พฤษภาทมิฬนั่นเอง คนก็ออกมาเต็มถนนราชดำเนินแล้ว ผมตอนนั้นอยู่ที่บ้าน ที่จ. อุตรดิตถ์ ไม่ทราบข่าวสารอะไรเลย ทีวีไม่เสนอข่าว ข่าวหนังสือพิมพ์ ก็มีแต่ช่องว่างๆ มีข่าวประปรายเท่านั้นเอง และแล้วก็เกิดเหตุเข้าจนได้ ผมยังจำภาพที่ พล. ต. จำลอง กับพล. อ. สุจินดาเข้าเฝ้าในหลวง แล้วเหตุการณ์ก็สงบลง โดยมีความวุ่นวายทางการเมืองต่อมาอีก การเปิดเทอม ก็เลื่อนไปอีกหนึ่งสัปดาห์ แล้วงานรับน้องทั้งหลาย ก็เริ่มดำเนินการไปตามที่เตรียมกันไว้เหมือนเมื่อปีที่แล้ว แต่ต่างกันตรงที่ว่า ปีนี้ ผมเป็นปี 2 แล้ว หน้าที่ของปี 2 ในระหว่างการเชียร์ คือเป็นหน่วยสนับสนุนการทำงานของพวกปี 3 และปี 4 ครับ ก่อนการเชียร์จะมีการประชุมทุกชั้นปี ตกลงกันว่าวันนี้ จะมีการเชียร์เพลงอะไร จะมีการบอกกล่าวสั่งสอนหัวข้ออะไรบ้าง จะพาวิ่งไปทางไหน ปีสีอยู่ตรงไหน ปีสามและปีสองมีหน้าที่อะไร จะมีประชุมการสองครั้งครับ คือก่อนเชียร์ กับหลังเชียร์เสร็จแล้วมาสรุปผลกันอีกที ภาพที่เห็นก็เหมือนเดิม ห้องเดิม เก้าอี้ัตัวเอม ภาพเหงื่อที่เกาะกับหน้าต่างกระจก กลิ่นเหงื่อ บรรยากาศอันหนัก และชื่น กลับมาอีกแล้ว เพื่อความเป็น unity ของพวกเราชาวเกียร์ การเชียร์ก่อนดำเนินไปตามปกติ จนถึงวันขึ้นดอยครับ   Create Date : 31 ธันวาคม 2550 5 comments Last Update : 2 มกราคม 2551 2:05:37 น. Counter : 1208 Pageviews. Share Tweet

โดย: yuries 31 ธันวาคม 2550 23:49:31 น.

โดย: สาวอิตาลี 1 มกราคม 2551 14:19:57 น.

แฮะ แฮะ พี่ดินทร์ ใช่มะเนี่ย   โดย: ilovethisway IP: 115.67.86.169 13 ธันวาคม 2551 13:39:55 น.

ตายละคุณน้อง พี่เผอิญผ่านเข้ามา เห็นข้อความเอาแล้วสิกรู น้องมหาลัยฉันสิเนี่ย พี่รหัส 33 จ้า คณะมนุษย์ เห็นข้อความพวกเธอแล้วนึกถึงฝายหิน ประเพณีเดินขึ้นดอย รับน้องรถไฟ ยินดีนะจ๊ะได้เจอลูกช้างเหมือนกัน คิดถึงเหลือเกิน....   โดย: โรสเปเปอร์ IP: 58.8.124.203 17 กรกฎาคม 2552 1:04:28 น.

ปิดเทอม ช่วงนั้นเรียน ป.โท ที่ มช.พอดี ยังไปร่วมฟังการปราศรัยที่ข่วงประตูท่าแพและที่สนามฟุตบอลใน มอ. วันที่คุณจรัล มโนเพชร ขึ้นเวที และยังจำได้ว่าผู้ปราศรัยบอก "รวมกันเราอยู่ แยกอยู่ตายเดี่ยว" ..   โดย: namton-cm 2 สิงหาคม 2552 11:33:24 น.