เทพนิยายตามติดชีวิตครู (อยากให้ผู้ปกครองทุกท่านได้อ่านมากๆ)

ช่วงนี้รู้สึกจะมีแต่เรื่องเครียดๆเข้ามาทั้งนั้น จนตอนนี้ก็ใกล้จะหลุดแล้วเหมือนกันวันนี้เจนขอเขียนอะไรที่มันการ์ตูนๆบ้าง ถ้าคุณอ่านแล้วรู้สึกไม่คุ้นหรือมึนๆก็ไม่ต้องแปลกใจอะไรละเอาเป็นว่าอ่านเล่นๆอ่านขำๆอย่าไปซีเรียสอะไร คิดเสียว่าช่วยสงเคราะห์ฟังเรื่องที่เจนอยากเล่ามาเป็นเวลานานมากๆก็แล้วกันเทพนิยายก็คือเทพนิยายตามที่จั่วหัวเรื่องไว้ถึงมันจะอ้างอิงจากชีวิตจริงก็เถอะ โอเคนะปฐมบท ครูเจเน่ทำงานบริหารใน รร สาวน้อยน่ารักน่าตี มีหน้าที่หลักๆง่ายๆแสนจะสบายคือแก้ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้น + ทำให้เรื่องดราม่าต่างๆจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งโดยที่ทุกฝ่ายพอใจ จะว่าไปก็แค่งานง่ายๆราวกับเข็นครกยักษ์ขึ้นภูเขาเอเวอเรสต์ก็แค่นั้นตอนที่หนึ่ง การบ้านณ งานชุมนุมประจำปีของเหล่าผู้ปกครอง ในห้องเรียนหนึ่งคุณพ่อของหนูน้อยนางฟ้า พูดอย่างจริงจังว่า "ผมไม่แฮปปี้เลยที่ครูบางคนชอบให้การบ้านเด็กวันศุกร์เยอะๆ วันหยุดของครอบครัวแทนที่จะได้เที่ยวให้เต็มที่ก็ต้องรีบกลับมาทำการบ้าน" หลังจากนั้นเสียงตอบรับของคนอื่นๆก็ตามมา ครูประจำชั้นเลยรับปากว่าจะส่งเรื่องนี้ไปให้ผู้บริหาร ถัดไปสองเมตรแต่ถูกคั่นด้วยกำแพง คุณแม่ใจดีของหนูน้อยเทพธิดา กล่าวขึ้นมาว่า "ทำไมชอบให้การบ้านเด็กวันธรรมดา รู้ไหมกลับมาบ้านก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปทำ อยากให้ก็ให้วันศุกร์สิ" คนอื่นๆก็เห็นด้วยเช่นกัน ครูประจำชั้นก็รับปากไม่ต่างกับห้องข้างๆหลังจากได้รับบัญชาจากเบื้องบนให้แก้ปัญหานี้ครูเจเน่ก็เอาขาหลังก่ายหน้าผากเพราะนึกไม่ออกว่าจะทำยังไงให้ทั้งสองฝ่ายพอใจ หลังจากนอนคิดหนึ่งคืน โทมัส เอดิสัน ก็ส่งหลอดไฟให้ผลุบขึ้นมาในสมอง "โธ่ มันจะไปยากอะไร ก็ให้การบ้านตั้งแต่ต้นสัปดาห์ทั้งหมด ใครสะดวกวันไหนก็ทำมันวันนั้น รับรองถูกใจทุกคนแน่"หลังจากนั้นเมื่อคำสั่งกระจายออกไป ครูเจเน่ก็แอบยิ้มในใจว่าทุกอย่างต้องไปได้สวยแน่ๆแปดโมงเช้าจันทร์ถัดมา คนที่คุณไม่รู้หรอกว่าใครก็โทรมาแล้วบอกว่า "ให้การบ้านเด็กภาษาอะไร ลูกผมทำถึงตีสองกว่าจะเสร็จ" หลังจากตามล่าหาความจริงก็ได้พบว่าการบ้านถูกออกแบบไว้ให้ทำวันละ20นาที แต่เด็กก็คือเด็กดองไว้กว่าจะทำก็ห้าทุ่มวันอาทิตย์แถมทำไปชมซีรีส์เกาหลีไปแล้วมันจะไม่เสร็จตีสองได้ยังไงกันละลูกตอนที่สอง ห้องคิงส์ห้องคิงส์ ห้องกิฟท์ ห้องกิฟเด็ด ห้องหนึ่ง ห้องเด็กเก่ง ห้องเด็กอัจฉริยะ คุณจะเรียกอะไรมันก็คือห้องเรียนนะแหละ คุณพ่อคุณแม่หลายท่านใฝ่ฝันว่าลูกจะต้องได้อยู่ห้องนี้ เมื่อผลการทดสอบออกมาว่าฝันก็คือฝัน ก็รับไม่ได้อ้อนวอน ร้องขอ และอะไรนอกเหนือจากนั้นว่าลูกฉันต้องอยู่ห้องนี้ให้ได้ ครูเจเน่อยากบอกคุณพ่อคุณแม่เหลือเกินว่าการส่งเด็กศักยภาพปานกลางไปเรียนกับเด็กเก่ง ผลที่ได้คือเด็กจะตามเพื่อนไม่ทัน สอบมาก็ได้ที่ท้ายๆ ทำรายงานก็กลายเป็นตัวแถม คุณพ่อคุณแม่ไม่สงสารลูกหรือไง ทำไมไม่ให้เด็กได้ไปอยู่ที่ๆตามศักยภาพของเขา ซึ่งการเรียนการสอนก็เหมือนกันแต่อาจจะไปแบบช้าๆหน่อยแบบนั้นไม่ดีกว่าหรอกหรือ บางทีครูเจเน่ก็อยากเสนอให้เปลี่ยนชื่อห้องมันเสียให้หมด สมมุติถ้ามีห้าห้องก็ คิงส์โพธิดำ คิงส์โพธิแดง คิงส์ดอกจิก คิงส์ข้าวหลามตัด ส่วนพวกเก่งสุดไปนู่นเลย ห้องสเปโตแหม่มโพธิดำ จะได้พอใจกันทุกฝ่ายเสียที แต่ครูเจเน่ก็ได้แค่คิดนะ เพราะไม่อยากถูกด่าว่า รร นะไม่ใช่บ่อนคาสิโนตอนที่สาม แรงกดดันลูกเรียนเยอะ การบ้านเยอะ ลูกเครียด ครูเจเน่เข้าใจว่าเด็กเครียดได้จากสาเหตุเหล่านี้แต่ครูเจเน่ไม่เข้าใจว่าเมื่อไหร่ลูกเครียดเรื่องเรียน รร ต้องเป็นจำเลยผูกขาดตลอดปีอาทิตย์หน้าจะสอบ เสาร์นี้ยังต้องไปเรียนอูคูลาล่าล้า เด็กหรือผู้ปกครองกันแน่ที่แบ่งเวลาไม่เป็นลูกการบ้านเยอะ เรียนหนัก คุณเคยให้กำลังใจเขาไหม คุณกดดันเขาแค่ไหน เขียนแบบพลีชีพก็ได้เพราะอยากพูดมานานแล้ว ว่าสาเหตุที่เด็กเครียดจากการเรียนมากที่สุดคือ “แรงกดดันจากผู้ปกครอง” ลูกต้องได้ที่หนึ่งนะ อย่าแพ้ลูกป้าคนที่สามให้ได้ ลูกต้องได้เกรดเอเอเอ ถ้าไม่งั้นแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผลการเรียนเป็นเครื่องบ่งชี้ศักยภาพของเด็กไม่ใช่กระเป๋าแบรนด์เนมให้เอาไว้ไปอวดใคร เข้าใจบ้างสิตอนที่สี่ การตัดสินครูเจเน่ได้ยินคำว่า child center , การศึกษาบูรณาการ มาตั้งแต่พูดกับใครแล้วมีแต่คนทำหน้าประมาณว่า “พูดบ้าอะไร” จนตอนนี้ รปภ หน้าหมู่บ้านของครูเจเน่ก็รู้จักคำๆนี้แล้ว อ้อ ถ้าตอนนี้อยากทันสมัยก็ต้องเปิดเสรีอาเซียนๆ ครูเจเน่คุยกับหลายคนมามากและทุกคนก็บอกดีแบบนั้นดีแบบนี้ แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ไม่เห็นจะมีใครเข้าใจอะไรกันสักคน ถ้าถามเจ้าสุดแสบที่ รร พวกหนูๆก็จะบอกว่า child center คือเด็กเป็นศูนย์กลาง หนูจะเรียนอะไรหรือวันไหนไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียนก็ได้ *-* ส่วนบูรณาการนะหรือพวกหนูจำแม่นอย่างเดียวคือการเรียนแบบไม่ต้องมีการบ้าน ที่พูดไม่ใช่ครูเจเน่ไม่ชอบเรื่องพวกนี้หรือจะบังคับให้เด็กเขียนอ่านบนกระดานชนวน จริงๆที่พูดเพราะครูเจเน่ชอบ แต่ไม่เคยคาดหวังอะไร เพราะตราบใดที่ รร อนุบาลยังถูกตีค่าจากการที่เด็กอ่านออกเขียนได้ รร ประถมยังถูกตัดสินจากผลการสอบเข้า รร มัธยมชื่อดัง , รร มัธยมจะดีมากน้อยแค่ไหน ทุกอย่างตัดสินจากผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัย และมหาวิทยาลัยยังถูกตัดสินจากเงินเดือนเด็กจบใหม่และ connection ซึ่งถ้าพูดแบบไม่เกรงใจก็คือเส้นสาย ถ้าทุกอย่างยังเป็นแบบนี้เอาเวลาไปดูซีรีส์เกาหลีแทนที่จะมาคุยเรื่องพวกนี้กันดีกว่าตอนที่ห้า จดหมายจากลูกๆเรื่องนี้ครูเจเน่ไม่ได้ซีเครียดอะไรแบบด้านบนๆนะ เพราะตัวครูเจเน่เองก็ไม่ได้เป๊ะเรื่องภาษาไทย คะ ค่ะ ตัวครูเจเน่เองก็พยายามสะกดให้ถูกอยู่แต่ก็ยังไม่ค่อยจะถูกอยู่ดี ครูเจเน่บอกเด็กๆว่าถ้าเรื่อง….ต่อไปนี้ คือเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องมาพบ เขียนอีเมล์มาหาก็ได้ ลูกๆก็เขียนกันมา คำขึ้นต้นมีทั้ง แด่ครูเจเน่ ,ครูเจเน่ที่รัก,Dear ครูเจเน่ เอามันทั้งอังกฤษปนไทย พอถึงเนื้อความก็ถามบ้าง อ้อนบ้าง ขอบ้าง นู่นนี่นั่นก็ว่าไป บางคนเขียนเสร็จก็จบแบบดื้อๆ จนครูมานั่งงงว่าตกลงจบแล้วใช่ไหม บางคนเขียนภาษาไทยแต่ใส่จุดฟุตสต็อปให้ คำลงท้ายก็นะ มีตั้งแต่ รัก,รักและคิดถึง ,ด้วยความจริงใจ (ใช้อากู๋แปล yours sincerely ใช่ไหมหนูๆยอมรับมาซะดีๆ) ที่กล่าวมาก็ยังไหว แต่ที่มาใหม่นี่มีทั้ง “ขอบคุณมากคะ คุณครูใจดีจัง จุ้ฟฟๆ ม้วฟๆๆ”คือจริงๆครูเจเน่ก็ชอบนะ เพราะแปลว่าครูเจเน่คงเป็นครูที่ใจดีและเป็นที่รักของเด็กๆ แต่ครูเจเน่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่าถ้าหนูๆเขียนจดหมายแบบนี้ไปหาผู้ใหญ่คนอื่นผลลัพธ์มันจะออกมาในทางไหน หรือถ้าหนูติดภาษาแบบนี้จนเป็นผู้ใหญ่แล้วหนูเขียนไปหาเจ้านายหรือไปสมัครงานหน้าตาที่ออกมามันจะเป็นยังไง (หรือจริงๆเขาอาจจะรับทันทีก็ได้) บางทีครูเจเน่ก็นั่งถามตัวเองว่าฉันแก่เกินความเปลี่ยนแปลงของโลกหรือเปล่า แก่จนรู้สึกว่าเรื่องธรรมดาเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดาไปเสียแล้วเอาละพอแค่นี้ก่อนดีกว่าย้ำอีกครั้งว่าเทพนิยายก็คือเทพนิยาย ก็เท่านี้ ไม่มีอะไรมากกว่านี้เลยจริงๆ

Create Date : 23 มีนาคม 2555 Last Update : 23 มีนาคม 2555 21:09:22 น. Counter : 2211 Pageviews.		28 comments
Share Tweet