หลังจากที่สถานการณ์ไปได้ดีมาหลายวัน...............นับตั้งแต่วันศุกร์ที่เพื่อนๆนัดกัน แต่เธอไม่ไป เราบอกว่ามีของจะให้ เธอเลยบอกว่าเดี๋ยวเธอไปหาที่คอนโดในวันเสาร์แทนกรี๊ดดดด อยากจะบอกว่าโคตรดีใจ เลิกคยั้นคยอให้เธอไปเจอกับกลุ่มเพื่อนๆในทันที เย้ๆๆๆ มีเวลาอยู่ด้วยกันอีกแล้วสิจากนั้นก้อได้คุยกันอีกเกือบชม. จนเพื่อนที่เธอนัดไว้มาถึงเธอเลยยื่นโทรศัพท์ให้คุย เค้ายังถามเลยว่า ทำไมโทรศัพท์ร้อนจังดีใจนะ ที่เธอกล้าตอบว่า ก้อคุยกันนานแล้วนี่.....อิอิถึงเธอไม่คิดอะไร แต่ช๊านนนดีใจก้อแล้วกันวันเสาร์ก้อนั่งรอทั้งวัน แต่ก้อไม่ได้ร้อนรนอะไร เพราะเห็นแล้วว่าเธอมีธุระสุดท้ายเย็นๆเธอก้อมา บอกว่าต้องไปซื้อของ เลยได้ไปเดินซื้อของด้วยกันสนุกมากเลยนะวันนั้น ได้พูดจากวนกัน แหย่เล่นกัน เหมือนเมื่อก่อนเธอคงไม่รู้หรอกว่า สร้างรอยยิ้มให้เราได้มากมายแค่ไหน"แม้จะรู้ว่าไม่ใช่ แต่ก้อสุขใจที่ได้ใกล้เธอ..." กลับมาจากซื้อของ เธอยังมาดูคอมฯให้อีกเวลาเหล่านี้มันช่างมีค่าจริงๆ วันจันทร์... พอดีจะต้องไปเอาของที่บ้านเพื่อนเลยส่ง sms ไปถามดู ว่าจะไปด้วยกันมั้ยรอเธอตอบกลับ จนคิดว่าคงไม่ว่างไปแล้ว สุดท้ายเธอก้อโทรมาฟังเสียงก้อรู้ว่าเธอคงขี้เกียจไป เลยบอกไปว่า"ไม่เป็นไร เราไปเองได้" (จริงๆนะ)เธอก้อถามว่าจะไปยังงัย ก้อบอกว่าขับรถไป"แล้วถ้าผมไปล่ะ" .... "ถ้ายูไป ไอก้อไม่ต้องขับรถไป".....(ก้อมันจริงนี่นา..ไม่ได้ลวดลายอะไร)แล้วคนใจดีอย่างเธอ ก้อเลยตัดสินใจไป.....อิอิ สุขใจ๊ สุขใจ วันนั้นก้อเป็นอีกวัน ที่ได้นั่งรถไปด้วยกัน ได้พูดคุยกันมากมายอีกครั้ง ทั้งเรื่องเล่น เรื่องเกมส์ เรื่องเพื่อนๆโอ๊ยยย เสพย์ติดๆ อยากมีอย่างนั้นอีกพันครั้งวันนั้นก้อจบด้วยการที่เธอมาส่งเราก้อไม่ได้เอารถกลับมาวันรุ่งขึ้นฝนตก ไปทำงานลำบากมาก แต่ทำไมไม่ทุกข์ร้อนเลยน๊าาาา วันอังคาร เพื่อนปิงมาถามเบอร์โทรร้านคาราโอเกะตอบไปว่าเธอมี มันก้อดันให้เราโทรถามให้อีก (ดีใจนะนั่น)สุดท้าย ก้อได้คุยกันอีกเกือบชั่วโมง...หุหุมีฟามสุกอีกครั้งงงงงงจนวันนี้...เราป่วย นอนอยู่ห้อง ไม่ได้ไปทำงานไม่รู้เธอรู้มั้ย แต่จริงๆก้อรู้นะ ว่าเธอไม่ได้สนใจ เฮ้ออออ ไม่รู้หวังอะไร แต่คงเป็นเพราะร่างกายป่วยจิตใจมันเลยต้องการมากไปทำใจได้มานานแล้วนะ แต่ติดกับความสุขซะทุกทีไปเอาน่า....สิ่งที่ได้รับมา ก้อดีเกินคาดหมายหยิบมันออกมาใช้ และเก็บไว้เป็นพลังใจไปก่อนละกัน ในระหว่างที่เธอยุ่งๆ และเงียบหายไปอีกครั้งพรุ่งนี้เพื่อนๆก้อนัดกัน แต่มีคนๆนั้นมาด้วยเราก้อคงหมดความหมาย อีกเช่นเคย (รึเปล่าน๊าาาา)
ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลยนะคะ
จำนวนผู้แวะมาทักทาย คน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
