Bloggang.com : Imuchan - ตลุยแดนซามูไร ภาค2 ตอน อิวะคุนิ / สะพานคินไตเกียว

ตลุยแดนซามูไร ภาค2 ตอน อิวะคุนิ / สะพานคินไตเกียว

สวัสดีครับ สำหรับกระทู้นี้ เป็นการรีวิว การท่องเที่ยวที่ อิวะคุนิ ในจังหวัด ยามากุจิ ซึ่งเป็นจังหวัดที่มีแหล่งท่องเที่ยว ทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ อยู่อย่างมากมาย และใช้เวลาในการเดินทางไม่นานจาก ฮิโรชิม่า จึงเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยว ทั้งชาวญี่ปุ่นเอง และ ชาวต่างชาติ

ผมออกเดินทางจาก สถานนีฮิโรชิม่า มุ่งหน้าสู่ สถานนีอิวะกุนิ โดยการโดยสารรถไฟ ใช้เวลาไม่ถึง 1 ชม. ก็ถึง สถานนีอิวะกุนิ บอกก่อนนะครับว่าการเดินทางครั้งนี้ เป็นอีกครั้งที่ผมไม่มีข้อมูลใดๆ ไม่ว่าจะเป็น ข้อมูลการเดินทางไปยัง สะพานคินไตเกียว ข้อมูลอื่นๆเกี่ยวกับสถานที่ เอาเป็นว่าไม่รู้อะไรเลย รู้เพียงอย่างเดียวว่า มีสะพานไม้ที่สวย และ แปลก ติด1ใน3 ของสะพานที่สวยที่สุดของ ประเทศญี่ปุ่น และเคยเห็นภาพสะพานผ่านๆตาในราการทางทีวี

      เพี่ยงเท่านี้ก็เป็น แรงขับเคลื่อนให้ผมต้องไปยังที่แห่งนี้แล้ว ผมคิดว่าคงจะเดินทางไปได้ไม่ยากเพราะเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง พอถึงสถานนี อิวะกุนิ ก็เป็นไปอย่างที่คิดครับ มีป้ายต่างๆที่บอกถึงความน่าสนใจของ แหล่งท่องเที่ยวต่างๆ วิธีการเดินทาง และทำให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้ว ไม่ได้มีแค่สะพานที่ผมต้องการจะมาเท่านั้น ยังมีปราสาท อิวะกุนิ และแหล่งท่องเที่ยวอีกมากมาย ที่อยู่ใกล้ๆกับตัวสะพานคินไตเกียว

      และอีกอย่างที่ผมเคยผ่านหูผ่านตามาบ้าง กับการจับปลาด้วยวิธี ที่ผมคิดว่าคงหาชมที่ไหนในโลกได้ยาก คือการจับปลาโดยใช้ กาน้ำ(นกน้ำชนิดนึง) ที่ผมเองก็เคยดูสาระคดี เรื่องนี้มาบ้างแต่ไม่ทราบมาก่อนว่ามันคือที่นี้ 555

     และในการเดินทางครั้งนี้ ผมได้ พบกับเหตุการณ์ที่น่าประทับใจ จนเก็บเอามาเป็นเรื่องเล่าให้เพื่อนๆผมฟังทุกครั้งที่พูดถึงการไปเที่ยวที่นี่ อีก 2 เหตุการณ์

การเดินทางจากสถานนีอิวะกุนิ ไปยัง สะพานคินไตเกียว ก็สะดวกสะบาย โดยการโดยสารรถบัส ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีก็กึง(13นาที) แต่ผมก็ได้เห็นความน่ารักของชาวญี่ปุ่นบนรถบัสที่ผมโดยสารไป

เรื่องมีอยู่ว่า การเดินทางเป็นช่วงเวลาทำงาน ในสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆจึงมักจะมี แต่คนชราเป็นส่วนใหญ่ ผมเองบอกตามตรงว่าขึ้นไปบนรถก็งงๆอยู่ว่า เป็นรถสำหรับคนชราเท่านั้นหรือป่าว แต่พอดียังมีวัยรุ่นอยู่2คน ที่น่าจะมาจากเมืองอื่นขึ้นรถมาพร้อมกับผม นอกนั้น 60+ ทั้งนั้นครับ

    ทุกๆครั้งที่ผมโดยสาร รถสาธารณะ ผมจะไม่ค่อยนั่ง เนื่องจาก ต้องการถ่ายรูป และมองไปข้างๆทางเพื่อเป็นข้อมูลการเดินทางกลับ(กันหลงทาง) และที่สำคัญที่สุด วัฒนธรรมการลุกให้คนอื่นนั่งค่อนข้างแตกต่างกับบ้านเรา

     โดยปกติ คนไทยจะถูกปลูกฝั่งมาตั้งแต่เด็กๆว่า เราเป็นผู้ชายต้องเสียสละให้ผู้หญิง การนั่งรถเมล์ หรือการโดยสารอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเห็นผู้หญิง เด็ก คนชรา คนพิการ เราต้องลุกให้เค้านั่ง (ซึ่งผมเองได้ยินมาว่าเดียวนี้สังคมไทยเองก็เปลี่ยนไป เลยไม่ค่อยจะทำกันเท่าไหร) ผมติดนิสัยแบบนี้มาตลอด แต่ที่ญี่ปุ่น แตกต่างกับบ้านเรา คือ ถ้าผมลุกให้ ผู้หญิงนั่ง (ผู้หญิงสาว-วัยทำงาน ที่ไม่ใช่คนแก่) เป็นการเสียมารยาทอย่างมาก (แฟนผมเป็นชาวญี่ปุ่นบอกมา)
เพราะเป็นการดูถูกว่า ผู้หญิงคนนั้นแก่ เค้าจะอายมาก และ ไม่กล้านั่งอยู่ดี

ในญี่ปุ่น ผู้หญิง กับ ผู้ชาย มีความเสมอภาพ ในทุกๆเรื่อง และไม่ถือว่าผู้หญิงเป็น เพศที่อ่อนแอกว่าผู้ชาย ดังนั้น ทุกๆครั้ง ผมจึงตัดปัญหา ไม่นั่งเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องลุกให้ใคร กลัวเสียมารยาท หรือ อึดอัดเวลาที่เรานั่งแล้วมีผู้หญิงมายื่นอยู่ข้างหน้า(ผมไม่ได้เป็นพระเอกนะครับ แต่อยากเสียสละให้ผู้หญิง)

เข้าเรื่องต่อ อิอิ บนรถก็เต็มไปด้วย คนชรา ผมขึ้นสถานนีแรก ที่นั่งก็ว่างอยู่บ้าง แต่อย่างที่บอกครับผมยืน ผ่านไปสัก 2-3 สถานนี ที่นั่งก็เต็ม การขับรถของ พนง.ขับรถชาวญี่ปุ่น แตกต่างกับบ้านเรามาก ราวกับ ฟ้า กับ ก้นเหว รถเมล์ บ้านเรา เพื่อนๆคงเคยได้มีประสบการณ์กันมาบ้างไม่มากก็น้อย คล้ายๆกับการนั่ง รถที่กำลังแข่งแรลลี่อยู่ (พนง.ขับรถดีๆก็มีนะครับ อิอิ)

แต่ที่ญี่ปุ่น พนง.ขับรถเค้า สุภาพ เคารพกฎจารจร ตรงเวลา และขับด้วยความนุ่มนวล เอาเป็นว่าถ้าคนชราจำเป็นต้องยืน ก็ยืนได้โดยไม่ต้อง กลัวจะล้ม เข้าเรื่องต่อ พอผ่านไปสักพักนึง ก็มี หญิงชรา อายุน่าจะราวๆ 70+ หรือ 80+ ผมไม่แน่ใจ แต่เอาเป็นว่า ชรามาก คนที่นั่งทั้งหมดก็ คนชราทั้งนั้น เรื่องที่น่าประทับใจ ก็เกิดขึ้น

หญิงชรา ที่นั่งกันอยู่ ต่างลุกให้ หญฺิงชรา(มาก)คนนั้นนั่ง หญิงชรา(มาก)ปฏิเสท จับใจความได้ว่าน่าจะ ลงอีกไม่กี่สถานนี แต่ด้วยความมีน้ำใจของ หญิงชราคนอื่นๆ สุดท้ายหญิงชรา(มาก)ก็นั่ง ผมเห็นแล้วแอบประทับใจความน่ารัก ความมีน้ำใจ ของสังคมญี่ปุ่นด้วยกัน ทั้งๆที่ทุกๆคนต่างเป็นคนชรา แต่ก็ยังเสียสละให้กับคนที่ น่าจะอ่อนแอกว่า (บ้านเรายังไงก็อยากให้เป็นเหมือนในอดีตนะครับ ที่ผู้ชายลุกให้ ผู้หญิงนั่ง ทำความดีไม่น่าอาจหรอกครับช่วยๆกันครับ อะไรที่ดีๆเราควรรักษาไว้ อิอิ)

พอถึงที่ สถานนี สะพานคินไตเกียว ผมก็ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ในการชมสถานที่ ที่น่าสนใจต่างๆ รับประทานอาหาร และก็ได้พออีกหนึ่ง ประสบการณ์ที่ประทับใจเกียวกับเด็กๆ ก่อนเดินทางกลับ ผมได้พบกับกลุ่ม เด็กๆวัยอนุบาล หรือ ประถม (อันนี้ไม่แน่ใจ) ใกล้ๆกับสะพาน จะมีห้องน้ำสาธารณะ อยู่ ผมเองก็กำลังที่จะไปใช้บริการ แต่เห็นเด็กๆเดินมาเป็นแถวๆ ก็เลยรออยู่ด้านหน้าห้องน้ำ ให้เด็กๆเข้าไปก่อน

เคยได้ยินเรื่องของ ความมีระเบียบวินัยของชาวญี่ปุ่น รวมไปถึงเด็กๆชาวญี่ปุ่นมาบ้างนะครับ แต่ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นกับตา ผมจะอธิบายพอให้เห็นภาพนะครับ ในคลิปที่ถ่ายไม่มี กลัวเค้าหาว่าโรคจิต แอบถ่ายรูปคนเข้าห้องน้ำ.

   เด็กๆมากันประมาณ 20 กว่าคนได้ แบ่งเป็น ชาย และหญิงน่าจะพอๆกัน ห้องน้ำชาย มีห้องน้ำ(ห้องสุขา) อยู่3ห้อง จากส่วนสูงของเด็กๆ ไม่น่าจะใช้ โถปัสสาวะ ด้านนอกได้ จึงต้องใช้ห้องสุขา คุณครูแบ่งเด็กเป็นชุดๆ ให้เข้าไปในห้องน้ำ ทีละ 3-4 คน ห้องน้ำมี 3 ห้อง ถ้าใช้ทุกห้องพร้อมกันก็คงใช้เวลาไม่นาน

    แต่ เด็กๆที่เข้าไปเป็นชุดๆ จะไปเข้าคิว ใช้ห้องน้ำเพียงห้องเดียว และปล่อยให้อีก 2 ห้องว่างอยู่ เพื่อให้ผู้ใหญ่ หรือ คนอื่นที่ไม่ได้มากับพวกเค้าได้ใช้ 2 ห้องที่เหลือ เด็กๆที่เหลือก็รอ กันอย่างมีระเบียบ จนเด็กๆทุกคน เข้าห้องน้ำครบ คุณครูก็พาแถวไปเที่ยวกันต่อ

    เห็นแล้ว รู้เลยครับว่า เค้าปลูกฝั่งความมีระเบียบวินัย การใช้ของสาธารณะ ให้กับเด็กๆจนเป็นเรื่องปกติสำหรับเด็กๆเค้า ไม่มีสิทธิพิเศษกว่าผู้ใหญ่ ทุกเพศทุกวัย เท่าเทียมกัน เสมอภาพกันหมด ประเทศญี่ปุ่นเค้าถึง ได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่ ประชาชนในชาติ รักษากฎ มีระเบียบวินัย มากชาตินึงในโลก

คลิปวีดีโอ  รีวิว การท่องเที่ยว-การเดินทาง-อาหาร   ในครั้งนี้ครับ