**การกำหนดลมหายใจในขณะสวดมนต์**
การกำหนดลมหายใจเข้า-ออกในระหว่างการสวดมนต์จะทำให้มีสมาธิจดจ่อต่อบทสวดแน่วแน่ยิ่งขึ้น ความจำแม่นยำขึ้น ไม่หลงบทสวดโดยง่าย ทำให้การสวดมนต์มีจังหวะจะโคน สม่ำเสมอ ไม่เร็วหรือช้าเกินไป และเป็นรากฐานในการกำหนดลมหายใจเพื่อการบำเพ็ญกรรมฐานในขณะสวดมนต์และต่อเนื่องไปหลังจากสวดมนต์แล้ว ผู้ที่กำหนดลมหายใจเข้ากับบทสวดมนต์เป็นประจำจะทำให้เป็นคนมีจิตใจเยือกเย็นลง มีสติ อันเป็นบ่อเกิดของสมาธิและปัญญา
ก่อนอื่น จะต้องแบ่งวรรคตอนในบทสวดให้ลงตัวเสียก่อน ในบทสวดแต่ละบทจะมีหัววรรคและท้ายวรรค สามารถกำหนดเองได้ หรือดูจากบทความของข้าพเจ้าในหมวดนี้เรื่อง เทคนิกการจำบทสวดพาหุง มหากา และชินบัญชร ก็ได้ หากเปรียบการใส่ทำนองลงในบทสวดมนต์เหมือนใส่ทำนองเพลง การกำหนดลมหายใจลงไปก็เท่ากับการคุมจังหวะดนตรีที่บรรเลงโดยไวทยากรนั่นเอง
การกำหนดลมหายใจลงในบทสวดสามารถใช้กับบทสวดมนต์แทบทุกบทไม่ว่าจะเป็นภาษาบาลีหรือภาษาอื่นๆ เพียงแต่ต้องกำหนดวรรค ตอน ให้ลงตัวให้ได้ก่อนเท่านั้น
ขอยกตัวอย่างพอสังเขป กรณีบทสวดมนต์ต่างๆ เหล่านี้...
นะโมตัสสะภะคะวะโต อาระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะ
เมื่อจะเริ่มสวดบทนี้ ให้สูดลมหายใจเข้าที่ "นะ" ผ่อนลมหายใจออกจนถึง "โต" ก่อนจะสูดเข้าอีกครั้งเมื่อสวด "อา" ผ่อนลมหายใจออกพร้อมกับสวดจนจบวรรค ถึงคำว่า "สะ" แบ่งลมให้พอดีกับวรรคตอน
อิติปิโสภควาอาระหังสัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุขะโตโลกะวิทู อนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถาเทวะมานุสสานัง พุทโธภะคะวาติ
หัววรรคคือหายใจเข้าและท้ายวรรคคือสุดทางของลมหายใจออก สูดหายใจเข้าแล้วขึ้นวรรคใหม่ ทำเช่นนี้จนจบบทสวด ก็จะได้การสวดมนต์ที่่มีจังหวะจะโคนสม่ำเสมอ ไม่วอกแวก
พาหุงสะหัสสะมะ ภินิมมิตะสาวุธันตัง ครีเมขะลังอุทิตตะ โฆระสะเสนะมารัง ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวามุนินโท ตันเตชะสาภาวะตุเม ชะยะมังคะลานิ
ท่านอาจจะแบ่งวรรคยังไงก็ได้ตามจริตและสุขภาพ แต่บทสวดพาหุงจะมีวรรคที่ซ้ำๆ กัน คือ "ตันเตชะสา..." จึงแนะนำให้เป็นจุดตั้งต้นของการสูดลมหายใจเข้าของทุกครั้งเมื่อสวดถึงท่อนนี้ ทั้งนี้เพื่อง่ายต่อการกำหนดและไม่หลงบทสวด
บทสวดมหากาก็เช่นกัน แต่กำหนดลมหายใจลงไปได้ง่ายกว่าพาหุงอีก เนื่องจากไม่มีวรรคที่ต้องสวดซ้ำๆ กันมากนัก ลองนำเทคนิกเดียวกันนี้ไปใช้ดูได้
คาถาชินบัญชรก็สามารถกำหนดลมหายใจลงบนบทสวดได้เช่นกัน ขอยกตัวอย่างบางตอนดังนี้..
ชะยาสะนากะตาพุทธา เชตวามารังสะวาหะนัง
จะตุสัจจาสะภังระสัง เยปิวิงสุนะราสะภา
พอขึ้น"ตันหัง" ก็จะสูดลมหายใจเข้าและผ่อนออกจนถึง "พุทธา" แล้วก็สูดเข้าไปใหม่เมื่อเริ่มคำว่า "อัฎฐะ" แล้วผ่อนออกไปจนสุดคำว่า "ยะกา" ทำเช่นนี้กับวรรคอื่นๆ ต่อไปเรื่อยๆ จนจบบทสวด
ลองฝึกดูนะครับ รับรองว่าได้ประโยชน์กับตัวผู้สวดมนต์เป็นประจำอย่างแน่นอน
| Create Date : 28 กรกฎาคม 2559 |
| Last Update : 1 สิงหาคม 2559 7:19:45 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 3549 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ขอกุศลผลบุญในครั้งนี้ทำให้เธอได้เข้าถึงธรรมะของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และใช้หลักธรรมเป็นหลักยึดถือในการดำรงชีวิตสืบจากนี้ไปด้วยเทอญ